Μετωπική σύγκρουση τρένων τον 21ο αιώνα μοιάζει με ψέμα. Των αδυνάτων αδύνατον να συμβεί σε διπλή γραμμή που εκτείνεται σε όλη τη διαδρομή. Αλλά να που σε αυτή τη χώρα με το ευρωπαϊκό πρόσωπο και το τριτοκοσμικό υπόβαθρο αποδείχτηκε δυνατόν να συμβεί ένα φρικιαστικό δυστύχημα σε έκταση και τρόπο που προέρχεται από τις δεκαετίες του '60 και του '70. Τότε που το ταξίδι Αθήνα-Θεσσαλονίκη εμπεριείχε ένα ποσοστό ρίσκου για να συμβεί αυτή η φρίκη –η φρίκη της μετωπικής σύγκρουσης.
Και ήρθε τώρα, στον 23ο χρόνο του αιώνα, η συντριβή δυο τρένων στα Τέμπη να συντρίψει το παραπέτασμα που έκρυβε όσα υπήρχαν πίσω από τον υποτιθέμενο εκσυγχρονισμό.
- Για να μάθουμε έτσι ότι τα ελληνικά τρένα κινούνται με 160 χιλιόμετρα στα τυφλά, δεν βλέπουν με τα συστήματά τους τίποτε άλλο μπροστά τους παρά μόνο τον επόμενο σταθμό.
- Διανύουν εκατοντάδες χιλιόμετρα χωρίς να διακρίνουν ηλεκτρονικά, τηλεματικά, αν υπάρχει στην πορεία τους κάποιο απρόβλεπτο, τυχαίο ή και διαβολεμένο εμπόδιο.
- Ζώο, κομμένο δέντρο, πεσμένος βράχος, ακόμα και το τερατώδες απίθανο: ένα τρένο από την αντίθετη κατεύθυνση!
Αυτό που έγινε, δηλαδή, και προκάλεσε θρήνο σε δεκάδες οικογένειες – εκατοντάδες με τη διευρυμένη έννοια της ελληνικής οικογένειας– και σπαραγμό στην Ελλάδα για τους ανθρώπους που χάθηκαν, για τους νέους που έφυγαν από τη ζωή, ξαφνικά, πολλά χρόνια πριν να τους φθείρει ο χρόνος.
Για όλους αυτούς τους ΑΤΥΧΟΥΣ που έπεσαν πάνω στο, υποτίθεται, τερατωδώς απίθανο, απέραντη θλίψη και κυριολεκτικά πάνδημο πένθος. Όλοι οι άλλοι, όλοι εμείς, ας νιώθουμε ΤΥΧΕΡΟΙ που έχουμε κάνει ανυποψίαστοι τα ίδια ταξίδια θανάτου, με διαδρομές στα τυφλά, και δεν γίναμε μέρος μιας ασύλληπτης τραγωδίας.
Διον. Βραϊμάκης / Ηarddog
Διον. Βραϊμάκης / Ηarddog
