[...] Kαι στον ίδιο έχει συμβεί να αφαιρεθεί τη λάθος στιγμή, να σηκώσει το τηλέφωνο και να απασχοληθεί με ένα υπηρεσιακό πρόβλημα. «Ομως ήταν λάθη που αντιστράφηκαν. Το προχθεσινό δεν αντιστράφηκε γιατί υπάρχει πίεση προς το σύστημα. Εμείς οι σιδηροδρομικοί γνωρίζουμε πώς έγινε, το θέμα, όμως, είναι ότι θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί εάν η πολιτεία είχε σταθεί κυρία απέναντι στον σιδηρόδρομο. Γιατί δεν φταίει μόνο ο ανθρώπινος παράγοντας. Δεν είναι δυνατόν μόνο από έναν υπάλληλο να κρίνεται η ασφαλής κυκλοφορία των τρένων. Κάθεσαι σε ηλεκτρική καρέκλα. Δεν ξέρεις αν όταν σχολάσεις θα πας σπίτι σου ή στον εισαγγελέα ή στη φυλακή». Σύμφωνα με τον ίδιο, δεν θα μπορούσε ένα τέτοιο δυστύχημα να συμβεί στην Ελβετία ή στη Γερμανία, ακριβώς γιατί έχουν εγκαταστήσει συστήματα τηλεδιοίκησης. «Και στο εξωτερικό βλέπεις δεκάδες τρένα να περνούν από κάθε σταθμό, στην Ελλάδα κυκλοφορούν μόλις 5 Intercity μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης όλο το 24ωρο».
Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν μετατέθηκε στον Βόλο, βρήκε στον σταθμό εποπτικό πίνακα της κυκλοφορίας των τρένων τον οποίο είχαν εγκαταστήσει οι Γερμανοί το ’41 (εκτίθεται στο Σιδηροδρομικό Μουσείο της πόλης). «Σήμερα δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο. Ξέρουμε πότε ο ντελιβεράς είναι στα 200 μέτρα από το σπίτι μας, αλλά όχι πού βρίσκονται τα τρένα».
** Από συνέντευξη του Γιώργου Αποστολέρη, επί 40 χρόνια σταθμάρχη του Βόλου, στη Λίνα Γιάνναρου για την Καθημερινή. Διαβάστε εδώ.
