Στη σημερινή Ελλάδα για όλα όσα συμβαίνουν υπάρχει μία και μοναδική εξήγηση. Ο,τι καλό γίνεται είναι έργο της κυβέρνησης υπό τη φωτεινή καθοδήγηση του Κυρ. Μητσοτάκη. Και για ό,τι κακό, η ευθύνη βαραίνει την προηγούμενη κυβέρνηση.
Τελευταία φορά που είδαμε αυτό το έργο ήταν την περασμένη Παρασκευή όταν, μετά την απόφαση της ολομέλειας του Αρείου Πάγου για πλήρη απελευθέρωση των πλειστηριασμών προς όφελος των funds και των servicers, περί τις 700.000 δανειολήπτες βρέθηκαν να κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους. Τι βρήκε να πει η κυβέρνηση γι’ αυτή την τρομακτική εξέλιξη;
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε ότι ο Αρειος Πάγος αποφάσισε στη βάση νόμου που ψήφισε η προηγούμενη κυβέρνηση και ότι οι πλειστηριασμοί ξεκίνησαν από τότε. Με αυτό τον τρόπο παρέκαμψε την πρόταση του Αλ. Τσίπρα να σταματήσει η κυβέρνηση κάθε πλειστηριασμό μέχρι τις εκλογές με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου.
Δεν έχει νόημα να αναζητήσουμε τις ανακρίβειες αυτής της δήλωσης. Χάριν συνεννοήσεως, θα δεχτούμε πως ο κ. Οικονόμου έχει δίκιο. Αλλά δεν κυβερνάει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η Ν.Δ. κυβερνάει κι αυτή οφείλει να λύσει το πρόβλημα.
Κατ’ αρχάς να απαντήσει αν θεωρεί πρόβλημα την απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου. Αν δεν τη θεωρεί, τότε η θέση της είναι πως ορθώς απελευθερώθηκαν οι πλειστηριασμοί κι ακόμη πιο σωστό είναι οι δανειολήπτες να χάσουν τη στέγη τους.
Αν όμως αναγνωρίζει την ύπαρξη προβλήματος και μάλιστα σοβαρού, πρέπει να μας πει τι θα κάνει. Δεν συμφωνεί με την πρόταση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Δικαίωμά της. Τι όμως αντιπροτείνει; Σε αυτό το ερώτημα ο κ. Οικονόμου δεν απάντησε.
Μας αράδιασε μόνο κάποια μέτρα που η κυβέρνηση είχε λάβει πριν από την απόφαση του Αρείου Πάγου. Αλλά αυτά δεν εμπόδισαν το ανώτατο δικαστήριο να αποφασίσει όσα αποφάσισε και κατά συνέπεια δεν συνιστούν λύση στο πρόβλημα που δημιουργήθηκε
Εδώ και τρεις ημέρες η κυβέρνηση παραμένει σιωπηλή. Δεν λέει λέξη για τις προτάσεις της αντιπολίτευσης και αρκείται να επαναλαμβάνει κάποιες αόριστες υποσχέσεις για βελτιώσεις στον εξωδικαστικό συμβιβασμό. Προφανώς δεν θέλει να λύσει το πρόβλημα, αλλά να το διαχειριστεί ώς τις εκλογές. Στο δίλημμα «με τους δανειολήπτες ή με τα funds;», είναι με τα funds. Αν όχι, ας το αποδείξει.
