Αρκετή φασαρία, την εβδομάδα που πέρασε, για την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ. Άρθρα επί άρθρων, κριτικά κείμενα επί κριτικών κειμένων, σχόλια επί σχολίων, για την «πτώση», την «συντριβή», τον «αφανισμό» του». Με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του Παντελή Καψή «Η πτώση-2011: Το έτος μηδέν της Κεντροαριστεράς», κυρίως, αλλά και την διπλή ελληνική εκπροσώπηση (Τσίπρας & Ανδρουλάκης) στη Σύνοδο των Ευρωσοσιαλιστών, στις Βρυξέλες.
Επί της κομματικής και παρακομματικής διαδικασίας, ως επί το πλείστον, η… φασαρία. Και στο βιβλίο, και στα άρθρα, και στα κριτικά κείμενα και στα σχόλια: μπόλικες πληροφορίες για το παρασκήνιο της σύγκρουσης Βενιζέλου – Παπανδρέου για την διαδοχή του Σημίτη στην προεδρία του κόμματος και την εμπλοκή των Σημίτη – Λαμπράκη – Μπόμπολα και… ολίγης Διαμαντοπούλου σ’ αυτήν…
Περιγραφές δημοσιογραφικού τύπου, τέλος, για την «τραγική ανεπάρκεια» του – πρωθυπουργού πια, απ’ το 2009 ως το 2011 – Γ. Παπανδρέου, να ανταποκριθεί στον… επιτελικό του ρόλο, «την ακατανόητη καθυστέρηση στη λήψη μέτρων μετά τις εκλογές του 2009» (την καθυστέρηση λήψης μέτρων… «σφαγής» των μισθωτών και των συνταξιούχων, εννοούν προφανώς οι… ποιητές), αλλά και για την «ανεπάρκεια της αντιπολίτευσης, με τη λογική των «Ζαππείων» (σ σ: του κ. Σαμαρά), τους λαϊκισμούς, τη βία και τους οργανωμένους προπηλακισμούς του ΣΥΡΙΖΑ (προφανώς, εδώ εμπλέκουν – σκοπίμως… άραγε; – τον κ. Τσίπρα με το κίνημα των «Αγανακτισμένων»!) εις βάρος των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ»...
*******
Λεπτομέρεια: τον… «μίτο της κατάρρευσης» του κραταιού ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, τον τοποθετούν στο… 2007 οι ποιητές και, «ρέω ρέω ρέω καταρρέω / κι άλλο πλέον δεν μπορώ / θα ερωτευτώ τον Παπαντρέου / τον Ποπάυ, τον Ζορρό»…
Που πάει να πει ότι ο αναγνώστης τρελαίνεται, καθώς συνειδητοποιεί ότι διαβάζει ένα αφήγημα των μετασημιτικών «ακροκεντρώων» για την «πτώση», την «συντριβή», τον «αφανισμό» του ΠΑΣΟΚ, όπου για όλα ευθύνεται ο Γιωργάκης – η «τραγική ανεπάρκειά του να ανταποκριθεί στον… επιτελικό του ρόλο»: τον ευρωσυστημικό του ρόλο, άρα, στον οποίο τόσο ωραία(!!!) ανταποκρινόταν ο προκάτοχός του, Κώστας Σημίτης – ο ιστορικά υπεύθυνος για την πορεία του ΠΑΣΟΚ προς την «πτώση», την «συντριβή», τον «αφανισμό», ο επονομαζόμενος και «αρχιερέας της διαπλοκής», δηλαδή…
Την οκταετή (1996 – 2004) περίοδο διακυβέρνησης του οποίου στιγμάτιζε, θυμίζουμε, ο Γ. Παπανδρέου το 2007 (ακριβώς στο χρόνο που οι… ποιητές τοποθετούν τον «μίτο της κατάρρευσης» του ΠΑΣΟΚ!) με την γενναία αυτοκριτική ομολογία «Κυβερνούσαμε με πλαστή σοσιαλιστική ταυτότητα»∙ συνοδευόμενη από την επεξηγηματική υποσημείωση, «το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ (σ σ: του κ. Σημίτη) δυσφήμισε το σοσιαλισμό και την αριστερά»!..
Ομολογία που σε καμιά περίπτωση δεν.. εξάγνισε ιδεολογικά τον γιό του Ανδρέα αφού, πριν αλέκτωρα φωνήσαι (το 2009), βάδιζε στο δρόμο που χάραξε ο Σημίτης (σ. σ: στο δρόμο της κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ), κυβερνώντας και ο ίδιος με «πλαστή σοσιαλιστική ταυτότητα».
*******
Προς τι, άραγε, αυτά τα… «σάπια» ακροκεντρώα συμπιλήματα – «άρθρα επί άρθρων, κριτικά κείμενα επί κριτικών κειμένων, σχόλια επί σχολίων» για την «κατάρρευση» την «πτώση» τον «αφανισμό» του ΠΑΣΟΚ; Ποιοι οι λόγοι – στο συγκεκριμένο προεκλογικό τάιμινγκ; Ποιοι οι λόγοι, οι αφορμές, οι σκοπιμότητες γι’ αυτήν την ετερόχρονη φασαρία στο συγκεκριμένο προεκλογικό τάιμινγκ; Σε μια καλή απάντηση συμβάλλει η αποκαλούμενη και «πρύτανης των ακροκεντρώων», πρώην υπουργός, Άννα Διαμαντοπούλου.
«Συμβάλλει», υπό την έννοια ότι στην ρητορεία της κ. Διαμαντοπούλου – στο πλαίσιο της παρουσίασης του βιβλίου του Παντελη Καψή Η ΠΤΩΣΗ – μπορεί να ανιχνεύσει κανείς σημεία ακροκεντρώων στρεβλώσεων, όπως αυτό της αναφοράς της στην ανάδυση του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα με τον χαρακτηρισμό «η νέα εκδοχή της αριστεράς που επιχείρησε να γίνει κεντροαριστερά θέτοντας σε κίνδυνο ιστορικές κατακτήσεις της χώρας»!..
Ένα χαλκευμένο ψέμα, που αδυνατεί να κρύψει την αλήθεια πίσω του καθώς, από το 2015 μέχρι σήμερα, οι ξεπουπουλιασμένοι ηγέτες των «πασοκοποιημένων» σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων της Ε.Ε. (τελευταίος ο σημερινός Γερμανός πρωθυπουργός) δεν έπαψαν να εκθειάζουν τη «νέα εκδοχή της Αριστεράς» του Αλέξη Τσίπρα, υποσχόμενοι να την μιμηθούν, με την ελπίδα να σώσουν οτιδήποτε, αν σώζεται, από την ξεπουλημένη στον νεοφιλελευθερισμό ψυχή τους…
Και ότι αυτό συμβαίνει, όχι επειδή «επιχείρησε να γίνει κεντροαριστερά θέτοντας σε κίνδυνο ιστορικές κατακτήσεις της χώρας» όπως στρεβλά φθέγγεται η κ. Διαμαντοπούλου, αλλά επειδή, με την στήριξη των απογοητευμένων απ’ το ΠΑΣΟΚ κεντροαριστερών ψηφοφόρων επιχείρησε και κατάφερε την αναγέννηση της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας θωρακίζοντας ιστορικές κατακτήσεις της χώρας.
Ιδού λοιπόν το ξεμπρόστιασμα: η πρώην υπουργός του πρώτου τη τάξει «πασοκοποιημένου» (εκ του pasokification) ευρωπαϊκού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος – σημερινή… «πρύτανης» της πολιτικοδημοσιογραφικής «παρέας» των ακροκεντρώων, σε μια προεκλογική επιχείρηση αποδόμησης του σημερινού κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ του κ. Τσίπρα και του πιθανού μετεκλογικού συμμάχου του (του ΠΑΣΟΚ του κ. Ανδρουλάκη), υπέρ του μετασημιτικού… υπέρλαμπρου άστρου τους, του κ. Μητσοτάκη…
ΥΓ: Οι προερχόμενοι απ το σημιτικό και το μετασημιτικό ΠΑΣΟΚ ακροκεντρώοι – όπως και οι περισσότεροι οπαδοί του εναπομείναντος ΠΑΣΟΚ, άλλωστε – υποδύονται ότι δεν γνωρίζουν αυτό που όλος ο κόσμος γνωρίζει, κι ας το γνωρίζουν περισσότερο απ’ τον καθένα: ο σοσιαλδημοκρατικός «χώρος», μαζί με το περιεχόμενό του (την πλειονότητα των Ελλήνων σοσιαλδημοκρατών», των «κεντροαριστερών», αν θέλετε), μετακόμισε στον ΣΥΡΙΖΑ την 25η Ιανουαρίου 2015 (Βενιζέλος 4,68% - Τσίπρας 36,34%). Και έκτοτε παραμένει εκεί ως σήμερα, διεκδικώντας και πάλι την κυβερνητική εξουσία…
*Στην Εθνική Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ