Η εφημερίδα «Το Βήμα» οργάνωσε μια καμπάνια για τα εκατό χρόνια της στην ενημέρωση. Λογικό- αν και δεν τονίζεται ιδιαίτερα ότι αυτά κατανέμονται σε τρεις διαφορετικούς ιδιοκτήτες. Ευλόγως η εφημερίδα ζήτησε τις απόψεις πολιτικών, κυρίως από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, για τη διαδρομή της. Οι μπαρούφες που γράφουν είναι μνημειώδεις, αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση.
Για σχεδόν όλους από αυτούς του πολιτικούς «Το Βήμα» σήμαινε ένα όνομα: Σταύρος Ψυχάρης, που υπήρξε ο δημιουργός των καλυτέρων ημερών του.
Από το 1983 που έγινε διευθυντής του, σ' αυτόν προσδοκούσαν για την εύνοια της εφημερίδας ως ανερχόμενοι σ αυτή την περίοδο. Πολλοί την είχαν.
Σήμερα, συμπεριφέρονται αξιοθρήνητα: για την εφημερίδα, αλλά ξεχνούν πως η εφημερίδα ήταν ο Ψυχάρης δεκαετίες. Αλλά να ήταν μόνο αυτοί; Τον ξεχνούν και δημοσιογράφοι που ο ίδιος ανέδειξε και του όφειλαν. Οι πλέον ευεργετηθέντες δεν πήγαν ούτε στην κηδεία του…
Συμβαίνει και στα καλυτέρα εκδοτικά συγκροτήματα.
Με την ευκαιρία. Ο Ψυχάρης είχε ένα έτοιμο βιβλίο με μια 12ωρη συνομιλία του με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και ένα άλλο με τη δημοσιογραφική διαδρομή του, που είχε αρχίσει να γράφει και άγνωστο αν τελείωσε, αλλά μάλλον έκανε πολλούς κα τρέμουν στην ιδέα της έκδοσής του.
Στο αρχείο του που κληροδότησε στον γιο του Ανδρέα, δεν υπάρχουν. Να τα περιμένουμε από άλλα μέλη της οικογενείας του; Βρίσκονται κάπου αποθηκευμένα από τον ίδιο, με εντολή συγκεκριμένου χρόνου έκδοσης; Ή... «χάθηκαν»;
Στο αρχείο του που κληροδότησε στον γιο του Ανδρέα, δεν υπάρχουν. Να τα περιμένουμε από άλλα μέλη της οικογενείας του; Βρίσκονται κάπου αποθηκευμένα από τον ίδιο, με εντολή συγκεκριμένου χρόνου έκδοσης; Ή... «χάθηκαν»;
Γ.Λ. / ieidiseis
