Και ξαφνικά θυμηθήκαμε ότι υπάρχει Συρία. Τη νομίζαμε ζωντανή, αλλά είναι τουλάχιστον ζωντανή-νεκρή. Ήρθε ο εφιαλτικός σεισμός (εφιαλτικός και για την Υφήλιο που σκέφτεται πλέον «αν σε εμάς 8R, τι;») να ανάψει δραματικά τον προβολέα τής επικαιρότητας και να φωτίσει όχι μόνο τα χαλάσματα από την κάτι σαν Συντέλεια, αλλά και την ισοπέδωση της χώρας από τον πόλεμο με τις αεροπορικές επιθέσεις, τους βομβαρδισμούς, τα τρομοκρατικά χτυπήματα. Τυπικά τον λένε «εμφύλιο», ουσιαστικά εκεί πολεμάει «όλη» η Γη.
Οι περισσότερες από τις εμπλεκόμενες χώρες βάζουν τα λεφτά, τα όπλα, την πολεμική «ευφυΐα». Οι λιγότερες καταθέτουν το αίμα και τους νεκρούς. Εκεί βρίσκεται, με μικρή ή μεγάλη συμμετοχή το (κακό) συναπάντημα από Τούρκους, Αμερικανούς, Ρώσους, Ιρανούς, Λιβανέζους, Βρετανούς, Γάλλους, Τζιχαντιστές, Κούρδους, Σύρους καθεστωτικούς, Σύρους αντάρτες–και δεν ξέρω αν ξέχασα κάποιους.
Ο Γιάννης Δερμεντζόγλου με αυτό το παραστατικό σκίτσο σε Ελεύθερο Τύπο μας αποκαλύπτει μια «ανακάλυψη» των ανθρώπων. Πικρό, αλλά και πολύ εύγλωττο. Μια ανάλυση χιλιάδων λέξεων σε μόλις δεκατέσσερις που συνοδεύουν το σκίτσο: «Έκπληκτη η ανθρωπότητα, ανακάλυψε μετά τον σεισμό μια Μαύρη Τρύπα στο μέγεθος της Συρίας».
Διον. Βραϊμάκης (ΗardDog)
