Εσείς τι θα κάνατε κυρία Μπιζόγλη;

Όταν οι «καλεσμένοι» έχουν καλομάθει...

Η απάντηση ήρθε με ερώτηση στην ερώτηση. Το συνηθίζουν αυτό οι πολιτικοί όταν κάπου, κάποτε, τους υποβάλλεται καμιά απορία χωρίς βελούδινη επίστρωση, χωρίς χαλί που συχνά τους στρώνουν για να περπατήσουν και να επικοινωνήσουν με το ακροατήριο χωρίς να πληρωθούν. «Εσείς τι θα κάνατε κυρία Μπιζόγλη;» Η ερώτηση, κατά τη διάρκεια του κυριακάτικου βραδινού δελτίου τού Αντένα, ήταν η αυθόρμητη απάντηση του Περιφερειάρχη στην ερώτηση της Ρίτσας Μπιζόγλη «Γιατί κλείσατε τα σχολεία, κύριε Πατούλη;» 

Εσείς τι θα κάνατε, κυρία μου; 

«Εγώ δεν είμαι Περιφερειάρχης» απάντησε η παρουσιάστρια και η κουβέντα πήρε τον δρόμο της. Αλλά έμεινε η απορία για την απορία τού επικεφαλής της Περιφέρειας. Ο οποίος, προφανώς ήθελε, όπως και άλλοι πολιτικοί, όλα να είναι αυτονόητα και οι συνεντεύξεις να περιστρέφονται γύρω από τις όποιες επιτυχίες τους, τα όποια έργα τους, την όποια διακήρυξη θέλουν να κάνουν. Δεν φταίνε μόνο αυτοί. Έτσι τους έμαθαν, έτσι οικεία νιώθουν απέναντι στους δημοσιογράφους, κάποιοι από τους οποίους (για να μην πούμε πολλοί) δεν ρωτούν, απλώς πασάρουν. Πάσες-ασίστ για επιθυμητές απαντήσεις.
Ακόμα και ο Γιώργος Αυτιάς, που δεν τον έχεις να στριμώχνει στον τοίχο τούς συνομιλητές του, έχει μιλήσει για κόλπα των συνεντευξιαζόμενων της πολιτικής. «Όταν κάνω μία ερώτηση στους πολιτικούς, οι σύμβουλοί τους στέλνουν την απάντηση στο κινητό», έχει πει.
Φαντάσου να ήταν σκληρός συνεντευξιαστής ο Αυτιάς. Αλλά δεν είναι. Γιατί και αυτός μπορεί να γίνει πολιτικός –δεν το έχει αποκλείσει να συμβεί κάποια στιγμή. Όπως αρκετοί άλλοι. Οι οποίοι ακόμα και αν δεν γίνουν πολιτικοί, συμπεριφέρονται σαν τέτοιοι. Γι’ αυτό φτάνουμε σε απαντήσεις τού είδους «εσείς τι θα κάνετε κυρία Μπιζόγλη;»

- από το Harddog