Με τη βοήθεια μερικών νεαρών, που έχουν ως βασικό προσόν τους τον αριβισμό και τον καριερισμό, ο Μητσοτάκης επιχειρεί μια προεκλογική μίνι-λεηλασία του ΠΑΣΟΚ. Εντάξει, τα πρόσωπα που παίρνει ανήκουν στην κατηγορία «τσικό». Όμως, η εντύπωση ότι το ΠΑΣΟΚ φυλλορροεί, πριν ακόμα προκηρυχθούν οι εκλογές, αρχίζει να σχηματίζεται. Η (φιλο) κυβερνητική προπαγάνδα φροντίζει γι’ αυτό.
Tα παραπάνω γράφει ο Γιώργος Καρελιάς στο News247 σχολιάζοντας τις προσχωρήσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ στη Νέα Δημοκρατία ενόψει των προσεχών εκλογικών αναμετρήσεων και των μετεκλογικών εξελίξεων.
Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο του Γιώργου Καρελιά, στο News247, υπό τον τίτλο «Η "λεηλασία" του ΠΑΣΟΚ: Σήμερα του παίρνουν τα "τσικό", αύριο τους βουλευτές…»:
Η «κεντρώα» μάσκα, που φοράει η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, αδυνατεί να κρύψει το πραγματικό της πρόσωπο, ειδικά μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου των παρακολουθήσεων. Γι’ αυτό κάτι έπρεπε να βρεθεί, για να μη χαθεί εντελώς το «κεντρώο» προσωπείο.
Και βρέθηκε. Με τη βοήθεια μερικών νεαρών, που έχουν ως βασικό προσόν τους τον αριβισμό και τον καριερισμό, ο κ. Μητσοτάκης επιχειρεί μια προεκλογική μίνι-λεηλασία του ΠΑΣΟΚ. Εντάξει, τα πρόσωπα που παίρνει ανήκουν στην κατηγορία «τσικό». Όμως, η εντύπωση ότι το ΠΑΣΟΚ φυλλορροεί, πριν ακόμα προκηρυχθούν οι εκλογές, αρχίζει να σχηματίζεται. Η (φιλο)κυβερνητική προπαγάνδα φροντίζει γι’ αυτό.
Όμως, αυτό δεν είναι το σημαντικότερο. Αυτό θα το δούμε μετά τις εκλογές, αν ο κ. Μητσοτάκης δεν (θα) μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση και ο Νίκος Ανδρουλάκης αρνηθεί να συνδράμει. Για να συμβεί αυτό, πρέπει η νίκη της ΝΔ να είναι οριακή ή πύρρειος. Τότε ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ θα δυσκολευθεί πολύ ξεχάσει όσα έχει πει για τους «ωτακουστές» του και να γίνει συνεταίρος σε μια αδύναμη κυβέρνηση.
Όμως, ο κ. Ανδρουλάκης δεν πρέπει να έχει αυταπάτες. Το βράδυ και την επομένη των εκλογών θα δεχθεί ασφυκτική πίεση. Όχι μόνο από τη ΝΔ και τα φιλικά της μέσα ενημέρωσης- τα δείγματα υπάρχουν ήδη. Αλλά και από το εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, από την πτέρυγα εκείνη που-στο όνομα του αντι-ΣΥΡΙΖΑ συνδρόμου- θεωρεί επιβεβλημένη τη συνεργασία με τη ΝΔ. Το μέγεθος της πίεσης θα είναι, φυσικά, ανάλογο της ισχύος που θα έχει αυτή η πτέρυγα.
Αν η πίεση δεν αποδώσει και ο κ. Ανδρουλάκης αρνηθεί να συνεργασθεί, τότε θα δει το δεύτερο μέρος του «έργου». Και αυτό δεν θα είναι άλλο από τη «μέθοδο Κατσίκη»(όσοι θυμούνται ή γνωρίζουν πώς σχηματίστηκε η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το 1990 θα καταλάβουν): οι δεξιόφρονες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θα μεταπηδήσουν στη ΝΔ, στο όνομα της «κυβερνητικής σταθερότητας», που (θα)απειλείται από την «αστάθεια».
Με λίγα λόγια, σήμερα ο κ. Μητσοτάκης παίρνει από το ΠΑΣΟΚ τα «τσικό». Αύριο, αν διακυβεύεται η νέα κυβερνητική θητεία, δεν θα διστάσει να πάρει και τους «πρόθυμους» βουλευτές.
Αυτά δεν είναι «προβλέψεις», είναι σχεδιασμοί. Και τόσο πιο εύκολα θα γίνουν πράξη όσο περισσότερους «δούρειους ίππους» αφήσει ο κ. Ανδρουλάκης να ζουν και να δρουν στο εσωτερικό του κόμματός του. Θα αντιδράσει; Αν κρίνουμε από την «περίπτωση Καϊλή», χλωμό φαίνεται.
Ο κίνδυνος για το ΠΑΣΟΚ είναι διπλός. Προεκλογικά να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι χάνει στελέχη προς τη ΝΔ. Και μετεκλογικά να βρεθεί μπροστά στο ενδεχόμενο της διάσπασης, αν απειλείται η νέα κυβερνητική θητεία της ΝΔ.
Φυσικά, όλα αυτά μπορεί να τα αποτρέψει το εκλογικό αποτέλεσμα.
Η «κεντρώα» μάσκα, που φοράει η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, αδυνατεί να κρύψει το πραγματικό της πρόσωπο, ειδικά μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου των παρακολουθήσεων. Γι’ αυτό κάτι έπρεπε να βρεθεί, για να μη χαθεί εντελώς το «κεντρώο» προσωπείο.
Και βρέθηκε. Με τη βοήθεια μερικών νεαρών, που έχουν ως βασικό προσόν τους τον αριβισμό και τον καριερισμό, ο κ. Μητσοτάκης επιχειρεί μια προεκλογική μίνι-λεηλασία του ΠΑΣΟΚ. Εντάξει, τα πρόσωπα που παίρνει ανήκουν στην κατηγορία «τσικό». Όμως, η εντύπωση ότι το ΠΑΣΟΚ φυλλορροεί, πριν ακόμα προκηρυχθούν οι εκλογές, αρχίζει να σχηματίζεται. Η (φιλο)κυβερνητική προπαγάνδα φροντίζει γι’ αυτό.
Όμως, αυτό δεν είναι το σημαντικότερο. Αυτό θα το δούμε μετά τις εκλογές, αν ο κ. Μητσοτάκης δεν (θα) μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση και ο Νίκος Ανδρουλάκης αρνηθεί να συνδράμει. Για να συμβεί αυτό, πρέπει η νίκη της ΝΔ να είναι οριακή ή πύρρειος. Τότε ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ θα δυσκολευθεί πολύ ξεχάσει όσα έχει πει για τους «ωτακουστές» του και να γίνει συνεταίρος σε μια αδύναμη κυβέρνηση.
Όμως, ο κ. Ανδρουλάκης δεν πρέπει να έχει αυταπάτες. Το βράδυ και την επομένη των εκλογών θα δεχθεί ασφυκτική πίεση. Όχι μόνο από τη ΝΔ και τα φιλικά της μέσα ενημέρωσης- τα δείγματα υπάρχουν ήδη. Αλλά και από το εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, από την πτέρυγα εκείνη που-στο όνομα του αντι-ΣΥΡΙΖΑ συνδρόμου- θεωρεί επιβεβλημένη τη συνεργασία με τη ΝΔ. Το μέγεθος της πίεσης θα είναι, φυσικά, ανάλογο της ισχύος που θα έχει αυτή η πτέρυγα.
Αν η πίεση δεν αποδώσει και ο κ. Ανδρουλάκης αρνηθεί να συνεργασθεί, τότε θα δει το δεύτερο μέρος του «έργου». Και αυτό δεν θα είναι άλλο από τη «μέθοδο Κατσίκη»(όσοι θυμούνται ή γνωρίζουν πώς σχηματίστηκε η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το 1990 θα καταλάβουν): οι δεξιόφρονες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θα μεταπηδήσουν στη ΝΔ, στο όνομα της «κυβερνητικής σταθερότητας», που (θα)απειλείται από την «αστάθεια».
Με λίγα λόγια, σήμερα ο κ. Μητσοτάκης παίρνει από το ΠΑΣΟΚ τα «τσικό». Αύριο, αν διακυβεύεται η νέα κυβερνητική θητεία, δεν θα διστάσει να πάρει και τους «πρόθυμους» βουλευτές.
Αυτά δεν είναι «προβλέψεις», είναι σχεδιασμοί. Και τόσο πιο εύκολα θα γίνουν πράξη όσο περισσότερους «δούρειους ίππους» αφήσει ο κ. Ανδρουλάκης να ζουν και να δρουν στο εσωτερικό του κόμματός του. Θα αντιδράσει; Αν κρίνουμε από την «περίπτωση Καϊλή», χλωμό φαίνεται.
Ο κίνδυνος για το ΠΑΣΟΚ είναι διπλός. Προεκλογικά να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι χάνει στελέχη προς τη ΝΔ. Και μετεκλογικά να βρεθεί μπροστά στο ενδεχόμενο της διάσπασης, αν απειλείται η νέα κυβερνητική θητεία της ΝΔ.
Φυσικά, όλα αυτά μπορεί να τα αποτρέψει το εκλογικό αποτέλεσμα.