Εκεί που λες ότι το τερμάτισε, έφτασε στο απόγειο της εικόνας, του ταρατατζούμ, της αναισθησίας και της απόστασης από την πραγματικότητα, εκεί σε διαψεύδει. Πανηγυρικά. Με τις κάμερες, τους προβολείς του μεγαλείου και τα μικρόφωνα στραμμένα πάνω του. Με το χαμόγελο της επιτυχίας ή το απλανές της περίσκεψης στα μάτια. Κι έτσι θεμελιώνεται ένα προεκλογικό, πολιτικό, αλλά και ψυχολογικό συμπέρασμα: Ο Μητσοτάκης δεν θα μας αφήσει τελικά να πλήξουμε ποτέ. Η μόνη έκπληξη μ’ αυτόν θα είναι αν στην επόμενη μέρα ή ώρα δεν μας ξεφουρνίσει μια νέα έκπληξη.
Τελευταίο παράδειγμα -εκτός αν εν τω μεταξύ, μέχρι να φτάσει αυτό το κείμενο στο τυπογραφείο, υπάρξει κι άλλο-, τα εγκαίνια άλλης μιας φωτεινής πλευράς του εαυτού του και της Μαρέβας Του στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας. Είδαμε, ακούσαμε και απολαύσαμε τον πολιτιστικό, ιδιωτικοοικονομικό και μουσειακό ούτως ειπείν εαυτό του. Με τους προβολείς του λόγου του να φωτίζουν μάλιστα και μια υπόσκαφη πλευρά της Μαρέβας Του. Η οποία «αθόρυβα και χωρίς να διεκδικήσει ποτέ οποιαδήποτε προβολή, υπήρξε η καρδιά αυτής της μεγάλης προσπάθειας».
Η μαύρη κωμωδία στα καλύτερά της. Απέξω, μέσα στο κρύο, το γιούχα αρχαιολόγων και υπαλλήλων του ΥΠΠΟ - «Κάτω τα χέρια από τα μουσεία!». Και μέσα στην ολόφωτη αίθουσα το αγλάισμα του Μητσοτάκη. Και της Μαρέβας Του - «Βάλτε χέρι και στα μουσεία!». Να εξηγεί ο ανεκδιήγητος πώς ένα προσωπικό του όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Και να χειροκροτούν από κάτω με πολιτιστικό ενθουσιασμό εκατοντάδες χέρια τύπου Μενδώνη. Διότι, αν δεν το καταλάβατε ακόμα, τα χέρια του καθεστώτος, όταν δεν εισπράττουν απευθείας αναθέσεις, αυτό κάνουν: χειροκροτούν.
Και καταγγέλλουμε εμείς ότι ο Μητσοτάκης εγκαινίασε προμελέτες. Ούτε καν, μεταξύ μας. Τον εαυτό του πλένει από τον ξένο ιδρώτα και τα αργύρια του κάθε Πάτση, τον επανιδρύει και τον εγκαινιάζει. Μπιμπλίκια Μητσοτάκη δωρεάν και σε απευθείας μετάδοση. Μαζί με πανωπροίκια στα καλά παιδιά - τα στελέχη του της ΕΡΤ για παράδειγμα. Κι έτσι, εκεί πάνω, με μπιμπλίκια και πανωπροίκια, πάει να ξορκίσει τα επερχόμενα. Τον προσωπικό του εφιάλτη. Και της Μαρέβας Του, που δεν διεκδικεί οποιαδήποτε προβολή. Κι εδώ κάτω; Γιούχα και πάντα γιούχα της απάτης. Αυτό…
Θανάσης Καρτερός
Αυγή /17.02.2023