Πάνω κάτω τέτοιες μέρες ήταν που έπεσε το χιόνι πέρυσι και μας πλάκωσε. Αυτό το πράμα που στην Ελβετία κλείνουν τα σχολεία άμα κάνει καμιά στραβή και βγει ο ήλιος λίγο παραπάνω απ' ό,τι έχουν συνηθίσει κι εδώ παραλύουν οι πόλεις έτσι και κάνει ο ήλιος να κρυφτεί (αυτές τις 5 από τις 365 μέρες του χρόνου που τον έχουμε ντάλα), να το καταλάβω δεν! Δεν θα πιάσω τους Ελβετούς - κάθε καλντερίμι και δημοψήφισμα είναι εκεί, αλλουνού παπά ευαγγέλιο, άλλη κουλτούρα περί δημοκρατίας (όχι ότι την επικροτώ και στο μέγιστο βέβαια). Εδώ όμως;
Είναι δυνατόν να έχουμε ξεχάσει τι σημαίνει βροχή και χιόνι; Κάθε φορά τα ίδια; Τρεις σταγόνες ρίχνει και κλείνουν δρόμοι, πλημμυρίζουν σχολεία, κόβεται το ρεύμα - τις προάλλες με τους φακούς από τα κινητά τους έδωσαν εξετάσεις οι φοιτητές στο ΕΜΠ! Εμ το χρυσοπληρώνουμε, εμ δεν το έχουμε, εμ πάλι τα ίδια; Στο Μαξίμου κόπηκε το ρεύμα; Σε ένα έστω από τα δεκάδες σπίτια του Μητσοτάρχα (36 έχει!) κόπηκε; Σε πανεπιστήμια, μετρό, ηλεκτρικό, σπίτια (μη μητσοταρχικά) γιατί κόπηκε;
Λες και δεν ξέρουμε! Απειρες πίτες βασιλοχρονιάτικες έκοψε φέτος ο Πατούλης. Κάθε μέρα (κάθε όμως!) και ένα δελτίο Τύπου για «κοπή τη πίτα» ερχόταν ως ενημέρωση. Να κάνει κάτι σαν βρέχει και μας παίρνει και μας σηκώνει, δεν;
Μην υπερβάλλω. Εκαναν. Εδωσαν εντολή: Η «Μπάρμπαρα» απαιτεί να έχετε αντιολισθητικές αλυσίδες (δεν λέμε σκέτο «αλυσίδες» γιατί παραπέμπει στον Μαρξ...) και κουβέρτες και νερά. Και αν δεν, έχει πρόστιμο. Η αστυνομία κάνει «εντατικούς ελέγχους»! Πώς το λένε αυτό; «Ατομική ευθύνη» το λένε. Το είχαμε ξεχάσει και μας το θύμισαν. Τι καλοί!
Νόρα Ράλλη / EφΣυν
