«Κωνσταντίνε, Μεγαλειότατε, βασιλιά πατέρα μου», ξεκίνησε ο γιος του έκπτωτου βασιλιά, Παύλος Γλύξμπουργκ τον επικήδειό του. Είχαν προηγηθεί οι ψαλμωδίες χοροστατούντος του Aρχιεπισκόπου,Iερώνυμου όπου αμέτρητες δεήσεις αναπέμφθηκαν «υπερ Κωνσταντίνου, βασιλέως ημών γενομένου».
Το ταξίδι στον χρόνο έχει άλλωστε ξεκινήσει από νωρίς το πρωί, με τους βασιλόφρονες που θρηνούν στο λαϊκό προσκύνημα - θα μπορούσαμε να είμαστε στη δεκαετία του 1960, αλλά και στον 19ο αιώνα.
Κι έπειτα ο υιός του πατρός ξαναγράφει την Ιστορία απροκάλυπτα: «Ήταν μια δύσκολη εποχή πατέρα όταν ανέβηκες στον θρόνο. Σκληρότατες συγκρούσεις. Πάθη αβυσσαλέα. Και το αποτέλεσμα ήταν κάτι που δεν το θέλησε κανείς. Από την πρώτη στιγμή αντιστάθηκες με σθένος για να αναζητήσεις τρόπο ανατροπής των πραξικοπηματιών. Οι προσπάθειές σου απέτυχαν. Όμως δεν ήθελες, μένοντας στην Ελλάδα, να γίνεις η αιτία μιας νέας αιματοχυσίας. Πάντα πιστός στην παρακαταθήκη του πατέρα σου, δέχθηκες με σεβασμό την απόφαση του ελληνικού λαού».
Κωνσταντίνος ο αντιστασιακός - τι άλλο θα ακούσουμε σήμερα;
Ντίνα Δασκαλοπούλου / ΕφΣυν