[...] Πολύ περισσότερο από τις κλίσεις, σαν πιστοποιητικό ελληνοπρέπειας και στέρεου πατριωτικού φρονήματος προβάλλουν ορισμένοι τις ίδιες τις λέξεις που επιλέγουν, αυθορμήτως ή κατόπιν συμβουλής του εφημερεύοντος κομματικού επικοινωνιολόγου.
Η λέξη «πατρίδα» είναι σίγουρα η πιο βασανισμένη ως προς αυτό. Παρακολουθώ πάντα με προσοχή τα λεγόμενα του κυβερνητικού εκπροσώπου, και κατά προτίμηση στα κρατικά κανάλια. Ετσι, έχω τη χαρά να τα απολαμβάνω εις τριπλούν, όπως δα συμβαίνει ανέκαθεν στη φερόμενη ως δημόσια τηλεόραση.
Πρώτα τα λέει συνοπτικά η παρουσιάστρια ή ο παρουσιαστής των ειδήσεων και ακολουθούν οι κυβερνητικοί (και απροκάλυπτα φιλοκυβερνητικοί) ρεπόρτερ, που τα παρουσιάζουν εν εκτάσει και λέξη προς λέξη· μαγνητοφωνικά.
Το ακρόαμα τελειώνει με τον κ. Γιάννη Οικονόμου να μας τα λέει αυτοπροσώπως – και να μας λέει τα ίδια κάλαντα πάντα, είτε Χριστούγεννα έχουμε είτε των Φώτων ή του Λαζάρου.
Ε λοιπόν, όσο περισσότερο πλησιάζουμε στην κάλπη τόσο συχνότερα χρησιμοποιεί τη λέξη «πατρίδα» ο εκπρόσωπος. Την τιμά μάλιστα και τριτόκλιτη, «της πατρίδος». Ούτε «τόπος» ούτε «χώρα» ούτε «Ελλάδα» αλλά «πατρίδα», περίπου όπως λένε «η Μακεδονία ΜΑΣ» οι εθνικοδημαγωγοί [...]
** Απόσπασμα από άρθρο του Παντελή Μπουκάλα στην Καθημερινή (ΕΔΩ) με τίτλο «Τρίτη κλίση, τρίτη λύση.
Ε λοιπόν, όσο περισσότερο πλησιάζουμε στην κάλπη τόσο συχνότερα χρησιμοποιεί τη λέξη «πατρίδα» ο εκπρόσωπος. Την τιμά μάλιστα και τριτόκλιτη, «της πατρίδος». Ούτε «τόπος» ούτε «χώρα» ούτε «Ελλάδα» αλλά «πατρίδα», περίπου όπως λένε «η Μακεδονία ΜΑΣ» οι εθνικοδημαγωγοί [...]
** Απόσπασμα από άρθρο του Παντελή Μπουκάλα στην Καθημερινή (ΕΔΩ) με τίτλο «Τρίτη κλίση, τρίτη λύση.