Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Είναι γνωστό ότι ψηφίζω στην Α’ Αθήνας. Το έχω γράψει κι εδώ πέρα εκατό φορές, το ξανάγραψα και πριν από μία εβδομάδα με αφορμή τη φημολογούμενη κάθοδο του μπασκετμπολίστα Νίκου Παππά στο δήμο Αθηναίων με τις ευλογίες τις κεντροαριστεράς. Τα δικαιώματα τα είχα για δεκαετίες ολόκληρες στα Τρίκαλα, την πατρίδα μου, αλλά βαρέθηκα να πηγαινοέρχομαι, βαρέθηκα και να ψηφίζω ανθρώπους που δεν εκπροσωπούσαν τα άμεσα άγχη μου, πήγα κι έκανα τη μεταφορά. Και σκέφτομαι να τα ξαναμεταφέρω τώρα, για να υπερασπίσω την δυναμική δημαρχία του Σίμου Ρούσσου στο νέο τόπο κατοικίας μου, στο Χαλάνδρι, αλλά θα το δούμε αυτό εν καιρώ τω δέοντι. Δεν είναι και τόσο επείγον…
Αναστατώνομαι κι εγώ, δεν λέω, με την προοπτική των εκλογών, εθνικών και δημοτικών, άλλοι όμως φλέγονται κυριολεκτικά και τσουρουφλίζονται. Βλέπε και τα απανωτά τηλεφωνήματα που δέχτηκα την περασμένη Παρασκευή στο σπίτι, μια μέρα που έκατσα αρκετά μέσα και είτε χαζολογούσα με τους γάτους είτε διάβαζα εμβριθή άρθρα στον ελληνικό Τύπο. Άρθρα για τη βασιλεία, φυσικά, και τον συγχωρεμένο τον Κοκό, που κόντεψε να βάλει φωτιά στην κυβέρνηση με το θάνατό του και την πιθανότητα να γίνει η κηδεία του δημοσία δαπάνη. Για να πάρει ο Κυριάκος την ευφυή, ευφυέστατη απόφαση ότι θα τον αποχαιρετήσουμε ως ιδιώτη και να κόψει τα πολλά πολλά στα λιγούρια της κορώνας. Καλώς τα παιδιά, καλώς τα και τρία-μηδέν στα μεγαλεία και στα λοφία!
Αλλά υπάρχει πάντοτε το πολιτικό κόστος. Διότι δεν έχασε τους κεντρώους και τους ορίτζιναλ φιλελεύθερους ο Μητσοτάκης με την ιδιωτική κηδεία, κινδυνεύει, ωστόσο, να έχει περαιτέρω απώλειες σε έναν κόσμο που ήδη του τα έχει μαζεμένα για το Μακεδονικό. Κάπως θα έρθει στη θέση του το πράγμα με την παρουσία σήμερα στην τελετή ουκ ολίγων μελών της γαλάζιας κοινοβουλευτικής ομάδας (πήγε κι ο Σαμαράς!), κάπως θα αναπτερωθεί το ηθικό με τους βασιλιάδες, τους δούκες και τους πρίγκιπες που θα αφιχθούν στην Ψωροκώσταινα, και πάλι όμως η πίκρα παραμένει. Και μπορεί πίσω απ’ το παραβάν να μεταμορφωθεί σε ψήφο διαμαρτυρίας…
Οπότε τι κάνουμε; Οπότε για να πάρουμε εγκαίρως τα μέτρα μας και να προχωρήσουμε, αν χρειαστεί, σε διορθωτικές κινήσεις (κοινό προσκύνημα με Κάρολο, σε τάφο Κοκού;), αναθέτουμε στους δημοσκόπους να βγάλουν το φίδι απ’ την τρύπα. Κοινώς να μάθουν αν συμφωνεί ή διαφωνεί ο κοσμάκης με την απόφαση για ιδιωτική κηδεία. Αυτό με ρώτησαν την περασμένη Παρασκευή και απάντησα εγώ με το χέρι στην καρδιά ότι συμφωνώ εκατό τοις εκατό, παραλίγο να πω και μπράβο. Όσο για τις υπόλοιπες ερωτήσεις αφορούσαν βασικά στην Α’ Αθηνών και στη Δημαρχία αυτής. Για την Περιφέρεια ούτε λόγος, ενώ πριν από κάνα μήνα που με είχαν ξαναρωτήσει για τον δήμο Αθηναίων είχαν βάλει και Πατούλη μέσα και Αττική. Η απουσία, κάτι λέει…
Όπως λέει και η δεύτερη δημοσκόπηση που μου έσκασε τηλεφωνικώς, πάλι την Παρασκευή, λίγες ώρες μετά από την πρώτη. Με κύρια αναφορά στο κυβερνητικό έργο και στο πόσο συμφωνώ με αυτό, τη συνοδεία ερωτήσεως για το ποιος είναι προτιμότερος για πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης ή ο Τσίπρας. Αλλά και αυτό το επίμονο, το αν ψηφίζω στην Α’ Αθήνας, που κοντεύει να μεταμορφωθεί στο πετράδι του στέμματος για τις προσεχείς εκλογές. Εντάξει, είναι ο πρώτος δήμος της χώρας, το καταλαβαίνω, αλλά έχω και την υποψία ότι προκαλεί και ρίγη στο γαλάζιο στρατόπεδο η κάθοδος Πιερρακάκη με σταυρό. Ν’ ανέβει το ποσοστό της ΝΔ αποκλείεται, άρα δεν πάμε για περισσότερες έδρες, ο ψηφιακός γκουρού πρώτος θα βγει (τώρα ειδικά που τακίμιασε και με τους παπάδες!), ποιοι θα μείνουν εκτός από τους υπάρχοντες και τις υπάρχουσες; Δέστε τις ζώνες σας παρακαλώ, γιατί έχω την εντύπωση ότι ενόψει σφαγείου πολλά θεατρικά θα δούμε εντός και εκτός Βουλής!
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το Newpost (16.1.2023)