Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Το πρώτο που έχω να πω είναι ότι με την Τσαπανίδου έχουμε συστηθεί μια φορά το 2012 στον ΣΚΑΪ, όταν έκανα αρχισυνταξία στην «Συντέλεια», και πέραν τούτου ουδέν. Νομίζω ότι δεν είπαμε καν καλές γιορτές, γιατί εγώ τό ‘χα σκάσει απ’ το κανάλι αρχές Δεκεμβρίου, ήταν να βγει τότε η επανέκδοση της «Ελευθεροτυπίας», ποιος με κράταγε. Οπότε δεν την ξέρω, δεν με ξέρει, συνάδελφοι είμαστε και τέλος.
Ό,τι γράφω, λοιπόν, είναι από το φτωχό μου το μυαλό, δεν είναι από βύσμα ή από υποχρέωση. Και αυτό που θέλω να σημειώσω είναι ότι η επιλογή της Πόπης Τσαπανίδου στη θέση της προεκλογικής εκπροσώπου είναι μια επιτυχημένη επιλογή. Για πολλούς και διάφορους λόγους, τους οποίους θα τους πούμε παρακάτω, δεν τολμώ να γράψω «θα τους αναλύσουμε» γιατί όποιος «αναλύει» τέτοιες μέρες σας κοροϊδεύει παιδιά στα μούτρα σας.
Άρα ξεκινάμε με τον κομματικό σωλήνα. Η Πόπη, ως γνωστόν, δεν έρχεται από τα έγκατα του ΣΥΡΙΖΑ, έρχεται από την ελεύθερη αγορά και ό,τι φράγκα έχει κονομήσει ως τώρα τα κονόμησε σε ένα περιβάλλον σκληρό, ζόρικο, για να μην πω κανιβαλιστικό. Αυτό δεν είναι ψόγος για τον φίλο μου τον Ηλιόπουλο, που μετά μια μικρή περίοδο προσαρμογής έπαψε να φοβάται την κάμερα κι άρχισε να πετάει τη μία μετά την άλλη τις θανατηφόρες ατάκες. Είναι απλώς κάτι καθησυχαστικό προς τον μέσο Έλληνα και τη μέση Ελληνίδα που τους έχουν γανώσει τ’ αυτιά τόσα χρόνια με τον κομματικό σωλήνα και νομίζουν ότι ο κομματικός σωλήνας είναι κάτι χειρότερο κι από τα στριμμένα άντερα του Ερντογάν. Ένας πόντος.
Δεύτερον, η Πόπη είναι γυναίκα και είναι μια απόφαση αυτή του ΣΥΡΙΖΑ απολύτως τροχιοδεικτική για το πού το πάει το πράγμα. Στέκεται απέναντι σε μια κυβέρνηση που τα θηλυκά τα αντιμετωπίζει πάνω κάτω ως αναγκαίο κακό και λέει «ορίστε πρώτη μούρη η Τσαπανίδου», από εμένα είναι ναι και έπεται συνέχεια, στο κλείνω το ματάκι.
Και γυναίκα και μάνα παρακαλώ, εγώ δεν θα το έγραφα στην ανακοίνωση του δικού μου κόμματος, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το κόμμα του ρεπόρτερ Ξανθάκη και των κολλητών του, είναι το κόμμα που κυβέρνησε τεσσεράμισι χρόνια και ύστερα πήρε τριάντα δύο τοις εκατό, δεν επέστρεψε στην ανυποληψία, αξιωματική αντιπολίτευση φίλε, είτε θα απευθύνεσαι σε όλους και όλες είτε θα μεταμορφωθείς σε κάτι μικρό, αριστερό και παρφουμέ, λέγε με ΚΚΕ Εσωτερικού. Άσε, πέρασα από εκεί, δεν χρειάζομαι άλλο ελιτισμό, δεύτερος πόντος.
Και βεβαίως είναι και το Ποντιακό στοιχείο στη μέση. Το έγραφα στη φίλη μου τη Φιλοθέη, αμέσως με το που ανακοινώθηκε το όνομα της Τσαπανίδου, ότι πρόκειται για μια χειρονομία καλής θελήσεως από τον Τσίπρα προς τους συμπολίτες μας που αποξένωσε με τη συμφωνία των Πρεσπών. Γιατί οι Πόντιοι το είχαν πάρει προσωπικά το ζήτημα (καλώς ή κακώς δεν ενδιαφέρει) και είχαν τοποθετηθεί αρνητικά, για να μην πω επιθετικά, απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα που ανέλαβε δικός τους άνθρωπος την εκπροσώπηση του κόμματος, κάπως μπορεί να γλυκάνει η στάση τους, κάπως μπορεί να ξετσιτώσουν. Πράγμα που το κατανόησαν αμέσως τα γατόνια της εφημερίδα «δημοκρατία», επισημαίνοντας στο χθεσινό τους φύλο την καταγωγή της Πόπης. Τρίτος πόντος.
Ως εκ τούτου, τι μας μένει; Μας μένουν οι αντιδράσεις ορισμένων μελών αφενός γιατί η Τσαπανίδου δεν εντάχθηκε ποτέ στον κομματικό ιστό και αφετέρου γιατί ο Τσίπρας την πήρε μόνος του την απόφαση χωρίς να το θέσει το ζήτημα σε διαβούλευση. Για το πρώτο έγραψα πιο πάνω, για το δεύτερο ένα έχω να πω:
Μερικές αποφάσεις καλόν είναι να μην τις ψειρίζουμε και πάρα πολύ και να μην τις μαγειρεύουμε πάρα πολύ και να μην τις ταλαιπωρούμε πάρα πολύ. Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για έναν άνθρωπο που θα σταθεί απέναντι στην κάμερα, δεν μιλάμε για ένα νομοσχέδιο που θα ρίξει στα τάρταρα τις σπουδές δεκάδων χιλιάδων παιδιών. Ε κυρία Νίκη μου, έ;
Και βεβαίως είναι και το Ποντιακό στοιχείο στη μέση. Το έγραφα στη φίλη μου τη Φιλοθέη, αμέσως με το που ανακοινώθηκε το όνομα της Τσαπανίδου, ότι πρόκειται για μια χειρονομία καλής θελήσεως από τον Τσίπρα προς τους συμπολίτες μας που αποξένωσε με τη συμφωνία των Πρεσπών. Γιατί οι Πόντιοι το είχαν πάρει προσωπικά το ζήτημα (καλώς ή κακώς δεν ενδιαφέρει) και είχαν τοποθετηθεί αρνητικά, για να μην πω επιθετικά, απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα που ανέλαβε δικός τους άνθρωπος την εκπροσώπηση του κόμματος, κάπως μπορεί να γλυκάνει η στάση τους, κάπως μπορεί να ξετσιτώσουν. Πράγμα που το κατανόησαν αμέσως τα γατόνια της εφημερίδα «δημοκρατία», επισημαίνοντας στο χθεσινό τους φύλο την καταγωγή της Πόπης. Τρίτος πόντος.
Ως εκ τούτου, τι μας μένει; Μας μένουν οι αντιδράσεις ορισμένων μελών αφενός γιατί η Τσαπανίδου δεν εντάχθηκε ποτέ στον κομματικό ιστό και αφετέρου γιατί ο Τσίπρας την πήρε μόνος του την απόφαση χωρίς να το θέσει το ζήτημα σε διαβούλευση. Για το πρώτο έγραψα πιο πάνω, για το δεύτερο ένα έχω να πω:
Μερικές αποφάσεις καλόν είναι να μην τις ψειρίζουμε και πάρα πολύ και να μην τις μαγειρεύουμε πάρα πολύ και να μην τις ταλαιπωρούμε πάρα πολύ. Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για έναν άνθρωπο που θα σταθεί απέναντι στην κάμερα, δεν μιλάμε για ένα νομοσχέδιο που θα ρίξει στα τάρταρα τις σπουδές δεκάδων χιλιάδων παιδιών. Ε κυρία Νίκη μου, έ;
- **το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το Νewpost