Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Δεν ξέρω αν σας το είπαν, αλλά του χρόνου ψηφίζουμε. Ψηφίζουμε στις βουλευτικές εκλογές οπωσδήποτε, ίσως και στις δημοτικές και στις περιφερειακές, αλλά γι’ αυτές τις τελευταίες δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμη κάτι, μπορεί να πάνε και για το 2024, να δώσουμε μια τελευταία ευκαιρία στον Πατούλη να μεταμορφώσει την Αττική σε κρανίου τόπο!
Ας αφήσουμε όμως τον Γιώργαρο στο μεγαλείο του και ας ασχοληθούμε με το ζήτημα των βουλευτικών εκλογών που μας καίει κάπως περισσότερο. Διότι μια δεύτερη τετραετία υπαρκτού φιλελευθερισμού, και μάλιστα υπαρκτού φιλελευθερισμού δίχως κανένα φρένο, θα την ταξιδέψει πολύ μακριά τη χώρα κι από εκεί που θα την φτάσει θα είναι λιγάκι, τι λιγάκι πάρα πολύ, δύσκολο να επιστρέψει. Άρα οι εκλογές δεν είναι παιδική χαρά, όπως το 2000 ας πούμε ή το 2004, είναι κάτι παραπάνω από κρίσιμες. Χαμός θα γίνει, πυροτεχνήματα θ’ ανάψουνε, καρδιές θα σπάσουνε…
Και, βεβαίως, όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη! Οι δημοσιογράφοι, δηλαδή, έτοιμοι να μπουκάρουνε στη Βουλή, ακολουθώντας το πανάρχαιο ρηθέν υπό των προφητών:
Η δημοσιογραφία σε πάει παντού, αρκεί να την εγκαταλείψεις εγκαίρως.
Αρκεί να κασάρεις εγκαίρως, για να εκφρασθώ κάπως πιο αγοραία, αρκεί να εξαργυρώσεις την κατάλληλη στιγμή την δημοφιλία που απέκτησες από τα γραπτά σου, τον ραδιοφωνικό σου λόγο, την τηλεοπτική σου παρουσία. Σε είδαν, σε άκουσαν, σε διάβασαν, σου δώσανε το χρόνο τους και την προσοχή τους, γιατί να μη σου δώσουν την ψήφο τους; Στην εποχή όπου κυβερνάει η αναγνωρισιμότητα, οι λειτουργοί του Τύπου (τι γράφω ο άνθρωπος!), έχουν πάντοτε προτεραιότητα έναντι των υπολοίπων. Εξ ου και η σχετικώς πολυπληθής τους παρουσία στο κοινοβούλιο, παρά το σχετικά μικρό μέγεθος του κλάδου έναντι άλλων επαγγελμάτων:
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών:
Και, βεβαίως, όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη! Οι δημοσιογράφοι, δηλαδή, έτοιμοι να μπουκάρουνε στη Βουλή, ακολουθώντας το πανάρχαιο ρηθέν υπό των προφητών:
Η δημοσιογραφία σε πάει παντού, αρκεί να την εγκαταλείψεις εγκαίρως.
Αρκεί να κασάρεις εγκαίρως, για να εκφρασθώ κάπως πιο αγοραία, αρκεί να εξαργυρώσεις την κατάλληλη στιγμή την δημοφιλία που απέκτησες από τα γραπτά σου, τον ραδιοφωνικό σου λόγο, την τηλεοπτική σου παρουσία. Σε είδαν, σε άκουσαν, σε διάβασαν, σου δώσανε το χρόνο τους και την προσοχή τους, γιατί να μη σου δώσουν την ψήφο τους; Στην εποχή όπου κυβερνάει η αναγνωρισιμότητα, οι λειτουργοί του Τύπου (τι γράφω ο άνθρωπος!), έχουν πάντοτε προτεραιότητα έναντι των υπολοίπων. Εξ ου και η σχετικώς πολυπληθής τους παρουσία στο κοινοβούλιο, παρά το σχετικά μικρό μέγεθος του κλάδου έναντι άλλων επαγγελμάτων:
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών:
- Από πλευράς Νέας Δημοκρατίας εκλέχθηκαν οι: Κωνσταντίνος Μπογδάνος, Μπάμπης Παπαδημητρίου, Φωτεινή Πιπιλή, Θοδωρής Ρουσόπουλος, Άννα Καραμανλή, Σοφία Βούλτεψη, Δημήτρης Μαρκόπουλος, Γιάννης Αδριανός, Σίμος Κεδίκογλου, Κώστας Γκιουλέκας και Γιάννης Λοβέρδος.
- Από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ εκλέχθηκαν οι: Νίκος Φίλης, Νάσος Αθανασίου, Γιώργος Βαρεμένος, Χρήστος Γιαννούλης, Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης και Θεοδώρα Αυγέρη.
- Από το ΚΚΕ εκλέχθηκε η Λιάνα Κανέλλη.
Pas mal που λένε και στο Κορωπί, δεν το πετάς που λένε και στη Βάρη. Κι έχουν δίκιο οι δικηγόροι, για παράδειγμα, ή οι γιατροί να μιλάνε για το συγκριτικό πλεονέκτημα των δημοσιογράφων όσον αφορά στην προβολή, αλλά αυτή είναι η ζωή, δεν μιλάμε για όμορφο κόσμο ηθικό αγγελικά φτιαγμένο, μιλάμε κυριολεκτικά για φάση ο εκλογικός σου θάνατος η εκλογική ζωή μου. Άσε που κι αυτοί δεν είναι νερά για πρόσφορά…
Άλλο είναι, ωστόσο, αυτό που με απασχολεί εμένα, όχι ο αθέμιτος ανταγωνισμός. Αυτό που τσουκανάει (μιλάω τρικαλινά τώρα!) είναι ότι καθήκον των δημοσιογράφων είναι να υπηρετούν τη δεοντολογία. Έτσι λέμε στον κόσμο, έτσι λέμε μεταξύ μας, έτσι λέμε και όταν κληθούμε να δικαιολογήσουμε όσα γράφουμε κι όσα λέμε. Η δεοντολογία υπεράνω όλων! Και η καταγραφή όλων των απόψεων, η ψύχραιμη παρουσίασή τους, ο ζυγισμένος σχολιασμός τους, καταλαβαινόμαστε τώρα, δεν είμαστε παιδιά. Και ύστερα, μια ωραία μέρα φωτεινή, ανακοινώνεις την υποψηφιότητά σου και δεν είσαι πλέον δημοσιογράφος είσαι πολιτικός. Πολιτικός αφοσιωμένος και αφιερωμένος σε πολύ συγκεκριμένες ιδεολογικές αρχές και πολύ συγκεκριμένα προγράμματα. Συγγνώμη αλλά ούτε στα καρτούν δεν γίνονται αυτά (καλημέρα κυρία Σακελλαροπουλου!) και η συγκεκριμένη μεταμόρφωση δεν συνιστά υποκρισία, συνιστά ξεδιαντροπιά. Για να μην πω τίποτα χειρότερο…
Οπότε, τι; Οπότε δουλειά των ενώσεών μας είναι να βάλουν ένα φρένο στην κοροϊδία. Θες παιδάκι μου δημοσιογράφε να κατέβεις στις εκλογές με κάποιο κόμμα, μικρό ή μεγάλο; Με γειά σου και χαρά σου, αλλά για να μην ξεφτιλίζεσαι ούτε εσύ ούτε οι συνάδελφοί σου που δεν σου χρωστάνε τίποτα, θα το παρατάς το επάγγελμα (συγγνώμη, το λειτούργημα!) τουλάχιστον ένα χρόνο πριν από την ημερομηνία των εκλογών. Την αναπόφευκτη ημερομηνία των εκλογών και αν τις κάνει νωρίτερα ο εκάστοτε πρωθυπουργός, δεν πειράζει χαρισμένοι οι μήνες.
Άλλο είναι, ωστόσο, αυτό που με απασχολεί εμένα, όχι ο αθέμιτος ανταγωνισμός. Αυτό που τσουκανάει (μιλάω τρικαλινά τώρα!) είναι ότι καθήκον των δημοσιογράφων είναι να υπηρετούν τη δεοντολογία. Έτσι λέμε στον κόσμο, έτσι λέμε μεταξύ μας, έτσι λέμε και όταν κληθούμε να δικαιολογήσουμε όσα γράφουμε κι όσα λέμε. Η δεοντολογία υπεράνω όλων! Και η καταγραφή όλων των απόψεων, η ψύχραιμη παρουσίασή τους, ο ζυγισμένος σχολιασμός τους, καταλαβαινόμαστε τώρα, δεν είμαστε παιδιά. Και ύστερα, μια ωραία μέρα φωτεινή, ανακοινώνεις την υποψηφιότητά σου και δεν είσαι πλέον δημοσιογράφος είσαι πολιτικός. Πολιτικός αφοσιωμένος και αφιερωμένος σε πολύ συγκεκριμένες ιδεολογικές αρχές και πολύ συγκεκριμένα προγράμματα. Συγγνώμη αλλά ούτε στα καρτούν δεν γίνονται αυτά (καλημέρα κυρία Σακελλαροπουλου!) και η συγκεκριμένη μεταμόρφωση δεν συνιστά υποκρισία, συνιστά ξεδιαντροπιά. Για να μην πω τίποτα χειρότερο…
Οπότε, τι; Οπότε δουλειά των ενώσεών μας είναι να βάλουν ένα φρένο στην κοροϊδία. Θες παιδάκι μου δημοσιογράφε να κατέβεις στις εκλογές με κάποιο κόμμα, μικρό ή μεγάλο; Με γειά σου και χαρά σου, αλλά για να μην ξεφτιλίζεσαι ούτε εσύ ούτε οι συνάδελφοί σου που δεν σου χρωστάνε τίποτα, θα το παρατάς το επάγγελμα (συγγνώμη, το λειτούργημα!) τουλάχιστον ένα χρόνο πριν από την ημερομηνία των εκλογών. Την αναπόφευκτη ημερομηνία των εκλογών και αν τις κάνει νωρίτερα ο εκάστοτε πρωθυπουργός, δεν πειράζει χαρισμένοι οι μήνες.
Θα φεύγεις πάντως απ’ την ενημέρωση εν ευθέτω χρόνω, θα βγάζεις το κοστουμάκι του δημοσιογράφου, θα φοράς τη λεοντή του πολιτικού κι όξω απ’ την πόρτα. Μπας και σταματήσει επιτέλους ο ελληνικός λαός να γελάει πίσω απ’ την πλάτη μας…
- - το κείμενο του Χρ, Ξανθάκη είναι από το Newpost (27.12.2022)