Ο αξιοθρήνητος χθες στη Βουλή Κυρ. Μητσοτάκης, ούτε λίγο ούτε πολύ, υποστήριξε πως δεν υπάρχει σκάνδαλο υποκλοπών. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, εκείνο που υπάρχει είναι κάποιες αστοχίες, τις οποίες εκμεταλλεύεται η αντιπολίτευση και ο Τύπος, για να συκοφαντήσουν τον ίδιο και την κυβέρνησή του.
Χάριν συνεννοήσεως, ας συμφωνήσουμε με τον πρωθυπουργό. Αλλά, αν κάποιος πολίτης συκοφαντήσει κάποιον άλλον, εκείνος που θεωρεί ότι συκοφαντείται μηνύει τον συκοφάντη του και η Δικαιοσύνη αναλαμβάνει να βάλει τα πράγματα στη θέση τους: Αν υπάρχει συκοφαντία και συκοφάντης ή αν ο κατηγορούμενος λέει την αλήθεια.
Γιατί, επομένως, η κυβέρνηση, που θεωρεί ότι συκοφαντείται για την υπόθεση των υποκλοπών, δεν καταφεύγει στη Δικαιοσύνη; Γιατί δεν εγκαλεί αυτούς που θεωρεί συκοφάντες να αποδείξουν ενώπιον δικαστικής αρχής αυτά που λένε και γράφουν; Προφανώς, γιατί δεν έχει συμφέρον από μια τέτοια διαδικασία.
Ο πρωθυπουργός ισχυρίστηκε, χθες, πως είναι κατά των μηνύσεων. Ας δεχτούμε πως δεν είναι μόνο αυτός κατά των μηνύσεων αλλά και οι υπουργοί του. Πώς τότε θα πάρει τις αποδείξεις που ζητάει για τις υποκλοπές, όταν αυτό -η δημοσιοποίηση των αποδείξεων- έχει νομικές συνέπειες;
Γιατί η κυβέρνηση, αφού δεν κάνει μηνύσεις, δεν περνάει μια τροπολογία στη Βουλή που θα αίρει τις νομικές συνέπειες, ώστε να δημοσιοποιηθούν και οι αποδείξεις; Προφανώς, γιατί δεν θέλει τη δημοσιοποίηση των αποδείξεων, καθώς ξέρει ότι υπάρχουν.
Συνοψίζοντας, η κυβερνητική πρακτική στο ζήτημα του σκανδάλου είναι παντού ίδια. Απαγόρευσε στην ΑΔΑΕ να ενημερώνει όσους παρακολουθούνται. Εμπόδισε την Επιτροπή Θεσμών να κάνει ουσιαστική έρευνα του σκανδάλου. Το ίδιο έκανε και με την εξεταστική επιτροπή. Ακριβώς το ίδιο κάνει και με τον Τύπο. Απειλεί τους δημοσιογράφους με φυλάκιση, αν δημοσιοποιήσουν τις αποδείξεις και δεν τους κάνει μήνυση για να μην τις δημοσιοποιήσουν νόμιμα.
Το αποκορύφωμα όλων ήταν η χθεσινή άρνηση του πρωθυπουργού να απαντήσει στον Αλ. Τσίπρα αν η ΕΥΠ -της οποίας προΐσταται- παρακολουθούσε υπουργούς και την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων. Αντί απαντήσεως, «το έβαλε στα πόδια».
Αν όλα αυτά δεν είναι απόδειξη ενοχής, τότε τι είναι; Αν όλα αυτά δεν είναι ομολογία της εκτροπής από τους θεσμούς, τους νόμους και το Σύνταγμα, τότε τι είναι; Ποιος αθώος συμπεριφέρεται έτσι;
ΕΦ.ΣΥΝ. / Αποψη