Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Πήγα Τρίκαλα για Χριστούγεννα. Όχι, όχι για τον Μύλο των Ξωτικών (γατιά έχω, δεν έχω παιδιά), αλλά για να δω τη μαμά που έπιασε τα ογδόντα τρία αλλά δεν λέει να ξεκουνήσει απ’ το κονάκι της και να κατέβει στα τέκνα της, στην Αθήνα. Οπότε όταν δεν πάει το βουνό στον Μωάμεθ, πάει ο Μωάμεθ κλπ. κλπ.
Και αφού ταξίδεψα ως την πατρίδα, είπα να μιλήσω κιόλας με πέντε ανθρώπους. Έχω τους κατασκόπους μου, εννοείται, που μου λένε τι τρέχει στην αγορά, αλλά μερικά πράγματα καλόν είναι να τα ψαχουλεύεις από μόνος σου και να μη βασίζεσαι εκατό τοις εκατό σε τρίτους. Άρα βουρ στον πατσά με Εύα Καϊλη. Με το σκάνδαλο των ημερών που καίει τα πρωτοσέλιδα, βάνει φόκο στις τηλεοράσεις και τσουρουφλίζει τις ιστοσελίδες!
Κανονικά, πάντως, έπρεπε να γίνεται ανάστα ο κύριος με την παρακολούθηση Φλώρου από την ΕΥΠ. Αλλά ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, ή μάλλον ο «στόχος 519c» για να είμαι πιο ακριβής, είναι ένας μαντράχαλος στα εξήντα φεύγα του με μονίμως συνοφρυωμένο ύφος, δεν είναι μια ευρύστερνη και χαριτόβρυτη σαραντάρα, που δίνει περισσότερη σημασία στο μαλλί απ’ ότι στα βαλιτσάκια που μπαινοβγαίνουν στο σπίτι της…
Αυτή είναι η υπερασπιστική γραμμή της, αυτή δεν είναι; Ότι πήγε τις βαλίτσες στο σπίτι το τόι μπό ο Τζόρτζι για να τις φυλάξει, και ήταν οι βαλίτσες του Παντσέρι, που φοβόταν ο Παντσέρι μην τον τσακώσουν οι Βέλγοι (οι Βέλγοι!) και τον βάλουν να παίξει πιανάκι, και του είπε ο Φραντσέσκο «ρε μη σκας, η Εύα έχει ασυλία», και τα έφερε τα γκαφρά στο σαλόνι δίπλα στην κούνια, λίγο ήθελε να μπερδέψει το μωρό την κουδουνίστρα με κάνα «τούβλο» και ν’ αρχίσει το κουπεπέ με τα κατοστάρικα. Ενώ παλιά με τα πεντακοσάρικα, ποιες βαλίτσες, σ’ ένα χαρτοφύλακα χωράγανε όλα…
Έλεγα, όμως, ότι μίλησα με κάποιους ανθρώπους στα Τρίκαλα για την Εύα και τη μαύρη της τη μοίρα. Να την υπερασπιστεί, ούτε ένας, ούτε μία. Να τη γλεντήσουν, όλοι και όλες ανεξαιρέτως. Κάποιοι και κάποιες πιο κομψά, κάποιοι άλλοι και κάποιες άλλες χύμα και τσουβαλάτα. Οι πρώτοι, νομίζω ότι είχαν ψηφίσει κάποτε ΠΑΣΟΚ στις ζωές τους, οι δεύτεροι ακόμη κι αν το είχαν διαπράξει θέλουν να το ξεχάσουν. Ο πιο χαρακτηριστικός; Ένας ταξιτζής που πήραμε μια μέρα με τη μαμά, για να πάμε στο «Χάνι» του φίλου μου του Γιάννη (στα ογδόντα τρία της η κυρία Κούλα την ψιλοβαρέθηκε τη μαγειρική) να τσιμπήσουμε. Και εδήλωσε ο λειτουργός της ταρίφας:
Έρχεται αυτή και βάζει μπροστά το μωρό και λέει να την βγάλουν απ’ τη φυλακή και να τη στείλουν στο σπίτι της, λες και δεν υπάρχουν άλλες φυλακισμένες μανάδες που τραβάνε ζόρι. Εδώ στα Τρίκαλα δεν έχει μανάδες να υποφέρουν στις φυλακές; Στο Δομοκό, δεν έχει μανάδες να υποφέρουν στις φυλακές; Στα Γιάννενα, δεν έχει μανάδες να υποφέρουν στις φυλακές; Μόνο η Καϊλή έχει πρόβλημα και όλες οι άλλες περνάνε ζωή και κότα στη μπουζού;Αχ, η μπουζού, γαλλική λέξη θα είναι κι αυτή, στη λήγουσα τονίζεται. Όπως το Κορωπί που λαθροβιούσε στις συνειδήσεις ως αντιπροχτές και ήρθε πλέον να βασιλεύσει στην επικαιρότητα. Αυτά παθαίνεις δυστυχώς όταν είσαι πρώτος στο χωριό και έχεις την εντύπωση ότι είσαι πρώτος στην πόλη. Έρχεται η πραγματικότητα και σε προσγειώνει στον Βούθουλα, απ’ όπου δεν απέδρασες ποτέ όσα ακριβά παλτά κι αν αγόρασες στη διαδρομή…
Υ.Γ.: Σύμφωνα με έρευνες που επικαλέσθηκε η «Εστία» στο κυριακάτικο φύλο της, το ΠΑΣΟΚ χάνει λόγω Καϊλή μία μονάδα προς Νέα Δημοκρατία και μιάμιση μονάδα προς ΣΥΡΙΖΑ, με τις διαρροές, μάλιστα, προς τα αριστερά να διογκώνονται καθημερινά. Μήπως να το γυρνάγανε ξανά σε ΚΙΝΑΛ, χρονιάρες μέρες που ‘ναι, όλοι μπουκωμένοι στο μελομακάρονο, και δεν θα τους πάρει χαμπάρι κανένας;
- - το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το Newpost
