Ο Παύλος Σιδηρόπουλος δεν χρειάζεται και πολλές συστάσεις. Ο «Πρίγκιπας της Ροκ» έχει αφήσει το δικό του ανεξίτηλο στίγμα στην ελληνική μουσική, διαμορφώνοντας ένα ολόκληρο ρεύμα. Ο ασυμβίβαστος τραγουδοποιός νικήθηκε από την εξάρτησή του στην ηρωίνη στις 6 Δεκεμβρίου του 1990, αφήνοντας όμως πίσω του μια βαριά κληρονομιά, τα τραγούδια του που αντέχουν στον χρόνο.
Ο Σιδηρόπουλος δεν ήταν απλά ένας ροκ καλλιτέχνης, που πέθανε από ναρκωτικά, όπως πολλοί θα πουν. Συμμέτοχος στη δημιουργία πολιτικών και μουσικών ρευμάτων από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 έως τις ημέρες μας και μιλώντας με την σκληρή γλώσσα της πραγματικότητας είναι η απόδειξη πως οι «πρίγκιπες» δεν πεθαίνουν. Μαζί με τον Δημήτρη Πουλικάκο, τον Διονύση Σαββόπουλο και τον Γιώργο Ρωμανό, έβαλαν ξανά τα τραγούδια με ελληνικό στίχο στο προσκήνιο και τα συνέδεσαν ο καθένας με τη δική τους ιδεολογία.
- από εκτενές κείμενο της Μάρθας Κίσκιλα στο ΤVΧΣ
