Αναμφίβολα κάθε κατηγορούμενος διατηρεί το τεκμήριο της αθωότητας. Και αυτό ισχύει και για την Εύα Καϊλή, παρ’ όλο που τα στοιχεία που έχουν δει, μέχρι στιγμής, το φως της δημοσιότητας δεν προμηνύουν κανένα ευχάριστο μέλλον για την ίδια και τους συμμετέχοντες στο σκάνδαλο που αποκαλύφθηκε στις Βρυξέλλες. Οι κατηγορίες που αντιμετωπίζει, μαζί με άλλους τρεις εμπλεκόμενους, είναι βαρύτατες: εγκληματική οργάνωση, ξέπλυμα χρήματος και διαφθορά.
Το θέμα από μόνο του, ανεξαρτήτως των εξελίξεων που θα ακολουθήσουν, προσφέρεται για ορισμένα ουσιώδη συμπεράσματα. Μπορεί ουδείς σε αυτή τη χώρα να μην αντιλήφθηκε ποτέ τις πολιτικές ικανότητες της κ. Καϊλή, αλλά αναδείχτηκε ευρωβουλευτίνα και έφτασε ακόμη και στη θέση της αντιπροέδρου του Ευρωκοινοβουλίου. Συγκέντρωσε εξουσία, απέκτησε δύναμη και γνωριμίες και ήταν σε θέση να πράξει αυτά για τα οποία κατηγορείται.
Κατά συνέπεια, αποτελεί μια ευκαιρία να αναλογιστούμε πώς παράγεται πολιτικό προσωπικό στη χώρα μας. Τι είναι αυτό που δημιουργεί τους πολιτικούς; Τα παλαιότερα χρόνια, προϋπόθεση για να αναγνωριστεί και να γίνει κάποιος πολιτικός ήταν να έχει γνώση και αντίληψη της πολιτικής, ανάλογο ταλέντο και ικανότητες.
Στις μέρες μας, τα κριτήρια της πολιτικής ανάδειξης έχουν αλλάξει σημαντικά. Οι πραγματικοί πολιτικοί παραμερίζονται και τη θέση τους παίρνουν οι πολιτικοί του δοκιμαστικού σωλήνα, οι οποίοι διαθέτουν ισχυρή στήριξη από συμφέροντα και -ενδεχομένως κάποια άλλα, εξωτερικά συνήθως- γνωρίσματα για να λανσάρονται πιο εύκολα.
Αυτή η κατηγορία των πολιτικών δεν βγαίνει μέσα από τον λαό, αλλά επιβάλλεται στον λαό μέσω του πολιτικού marketing από ισχυρούς και κυκλώματα ισχυρών. Και φυσικά δεν υπηρετεί τον λαό.
Υπηρετεί και εξυπηρετεί συμφέροντα και ιδιοτελείς σκοπούς. Πρόκειται για μια βαθιά κρίση, επί της ουσίας σήψη της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, που οδηγεί ευρύτατα στρώματα της κοινωνίας να αποστρέφονται την ενασχόληση με την πολιτική.
Το φαινόμενο φυσικά δεν είναι ελληνικό. Είναι ευρωπαϊκό και παγκόσμιο. Αλλά στην Ελλάδα τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα από άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Πέραν των κατασκευασμένων πολιτικών, εδώ η πολιτική ανομία καλύπτεται και από την ασυλία έναντι του νόμου καθώς είναι εντελώς σπάνιο το φαινόμενο να αποκαλυφθεί και να τιμωρηθεί η διαφθορά στην πολιτική. Αυτή είναι και η ατυχία της κ. Καϊλή. Το σκάνδαλο για το οποίο ελέγχεται ερευνάται εκτός Ελλάδας.
ΕΦ.ΣΥΝ. / Aποψη
