Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2022

Που θα ρίξουν το κουκί οι Μακεδονομάχοι, τώρα με την «εθνική ήττα»;


Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης

Πριν από κάτι χρόνια, πριν από κάτι δεκαετίες μάλλον, είμαι Λονδίνο για μια συνέντευξη. Συνέντευξη ροκ γκρουπ, μιας και τότε οι εταιρείες οι δισκογραφικές ήταν μεγάλα μαγαζιά και σε στέλνανε στην άκρη του κόσμου για το παραμικρό συμβάν. Όχι όπως τώρα που μόνο δεν τις πληρώνεις για να σε αφήσουν ν’ ακούσεις τα προϊόντα τους.

Τέλος πάντων, αφού βρέθηκα εκεί κανόνισα κι άλλες συνεντεύξεις να κάνω καμιά φριλάντζα, να βγάλω κάνα φράγκο. Και κάπως έτσι βρέθηκα στα γραφεία του Index on Censorship, ενός περιοδικού και οργανισμού αφιερωμένο στην ελευθερία του λόγου. Και πήγα να μιλήσω με τον εκδότη του, συγχωρέστε με τώρα δεν το θυμάμαι το όνομά του.

Τα είπαμε, λοιπόν, έξυπνα κι ωραία κι εκεί που τελειώναμε μου πέταξε μια παρόλα ο εκδότης, για τη μουσουλμανική και τη μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα.
«Συγγνώμη», του είπα, «αλλά δεν αναγνωρίζεται καμιά μακεδονική μειονότητα στη χώρα μας».
«Αυτοί οι άνθρωποι», μου αντιγύρισε, «που μιλάνε αυτή τη γλώσσα. Αφήστε τους να τραγουδάνε, να κουβεντιάζουν, να λένε τις ιστορίες τους»!
Και κάπου εκεί το κλείσαμε…

Τον θυμήθηκα τον ανωτέρω διάλογο, τώρα που βγήκε η απόφαση του Πρωτοδικείου Φλωρίνης, με την οποία εγκρίνεται και επικυρώνεται η δημιουργία του «Κέντρου Μακεδονικής Γλώσσας». Το οποίο «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας», σκοπεύει να εργαστεί για την:
* διδασκαλία της Μακεδονικής πρότυπης γλώσσας σε πολίτες της Ελλάδας, μέσω διαδικτυακού ιστότοπου.
* υποστήριξη της εισαγωγής της Μακεδονικής πρότυπης γλώσσας ως προαιρετικού μαθήματος σε δημόσια σχολεία (πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια) και πανεπιστήμια στην Ελλάδα, που βρίσκονται στις Περιφέρειες Δυτικής Μακεδονίας, Κεντρικής Μακεδονίας και Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.
* υποστήριξη της ίδρυσης παιδαγωγικών σχολών/τμημάτων εντός υφιστάμενων πανεπιστημίων στην Ελλάδα για την ανάπτυξη τοπικών καθηγητών της Μακεδονικής γλώσσας, καθώς και του προγράμματος σπουδών και του διδακτικού υλικού.

Και βεβαίως, έσπευσε ο πρώην πρωθυπουργός της Βόρειας Μακεδονίας, Ζόραν Ζάεφ, να δώσει τα συγχαρητήρια:
«Αυτοί είναι οι καρποί της Συμφωνίας των Πρεσπών. Φέρνουν χαρά σε όλους όσοι μιλούν τη μακεδονική γλώσσα. Συγχαίρω τους ιδρυτές του Κέντρου Μακεδονικής Γλώσσας στην Ελλάδα και όλους τους πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας και της Ελλάδας που χαίρονται για αυτή την όμορφη πράξη που είναι ιδιαίτερα σημαντική ως μια ακόμη επιβεβαίωση των στενών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών. Ευχαριστώ τόσο τον πρώην όσο και τον νυν Πρωθυπουργό, Τσίπρα και Μητσοτάκη, για την πίστη και τη δέσμευσή τους στην οικοδόμηση ειλικρινούς φιλίας και καλής γειτονίας».
Για να το κάνουν οκτάστηλο το θέμα η «δημοκρατία» και η «Εστία» και να μιλήσουν η πρώτη για «Εθνική ήττα» και η δεύτερη για «Μακεδονική μειονότητα με τη βούλα της Δικαιοσύνης». Η «Εστία» μάλιστα πρόσθεσε χαρακτηριστικά:
«Και έπειτα απορούν στο Μαξίμου για τα μειωμένα ποσοστά της κυβερνήσεως στη Βόρειο Ελλάδα»!

Έτσι είναι, όμως, παιδιά, γιατί να απορούνε; Ο Τσίπρας τι πρόβλημα να έχει δηλαδή, ο βρεγμένος γιατί να τη φοβάται τη βροχή; Τη δάγκωσε ήδη την πιπεριά (καυτερή, όχι Φλωρίνης!) πάνω απ’ τα Τέμπη, χειρότερα δεν γίνεται να πάει από το 2019. Όσοι Μακεδονομάχοι (και Μακονομάχοι!) ήτανε να τον καρφώσουν, τον καρφώσανε. Για να επωφεληθεί η Νέα Δημοκρατία που έκλεινε το ματάκι στους διαμαρτυρόμενους και πούλαγε παραμύθι ότι θα την ακύρωνε τη συμφωνία. Και δεν θα συναντούσε ποτέ ο Έλληνας πρωθυπουργός, τον πρωθυπουργό μιας χώρας που τη λένε Βόρεια Μακεδονία…

Και κοίτα να δεις που εισπράττει τώρα συγχαρητήρια ο Μητσοτάκης απ’ τον Ζάεφ! Κοίτα να δεις που η συμφωνία όχι μόνο δεν καταργήθηκε, αλλά ούτε καν τροποποιήθηκε. Κοίτα να δεις που αναγνωρίστηκε το «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας» και ετοιμάζεται να δραστηριοποιηθεί. Κοίτα να δεις που στο Μαξίμου βλέπουν τις μετρήσεις (τις πραγματικές μετρήσεις…) για τις Νέες Χώρες και τους πέφτει όσο μαλλί τους είχε απομείνει. Γιατί έρχεται ο Βελόπουλος με φόρα, να δρέψει τις δάφνες του αντιστασιακού. Και στη Μακεδονία, ξέρετε, εκτιμάται περισσότερο ο τσαμπουκάς και λιγότερο το κο-κο-κο…

- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το Newpost (01.11.2022)