Το τηλεοπτικό ρεπορτάζ στους δρόμους και στα μαγαζιά χρειάζεται νεύρο και βοήθεια από τους ερωτώμενους. Πρέπει να συγκινεί, να έχει δόση δυστυχίας, να πονάει. Ο διάλογος που ακούστηκε σε βραδινό δελτίο της Πέμπτης απογοητεύει τον ρεπόρτερ:
-Οι τιμούλες πώς σας φάνηκαν;
-Καλές, καλές.
-Θα κόψετε κάτι από το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι;
-Όχι, όχι.
Δεν είναι απαντήσεις αυτές, δεν βοηθάνε, δεν δίνουν τηλεθέαση. Πες κάτι πονεμένο. Συμμέτοχος στο δελτίο είσαι, βοήθα λίγο.
Τα κανάλια για να κάνουν τα ρεπορτάζ τους πιο δραματικά δέχονται και προβάλλουν ακόμα και τις πιο απίθανες δηλώσεις από ανώνυμους περιπατητές, , αγοραστές, μαγαζάτορες, πωλητές
-Όχι, όχι.
Δεν είναι απαντήσεις αυτές, δεν βοηθάνε, δεν δίνουν τηλεθέαση. Πες κάτι πονεμένο. Συμμέτοχος στο δελτίο είσαι, βοήθα λίγο.
Τα κανάλια για να κάνουν τα ρεπορτάζ τους πιο δραματικά δέχονται και προβάλλουν ακόμα και τις πιο απίθανες δηλώσεις από ανώνυμους περιπατητές, , αγοραστές, μαγαζάτορες, πωλητές
. Όλοι μπορούν, αν θέλουν, να κάνουν και πλάκα. Όπως ένας υπάλληλος στο τμήμα τυροκομικών κάποιου σουπερμάρκετ, πριν από λίγο καιρό. «Υπάρχουν πελάτες που μας λένε ''βάλτε μας ένα ευρώ τυρί''» δήλωσε μπροστά στην κάμερα ενώ στα χείλια του χάραζε ένα συγκρατημένο χαμόγελο.
Το κανάλι έπαιξε αυτή τη δήλωση, το ρεπορτάζ είχε πετύχει.
Το κανάλι έπαιξε αυτή τη δήλωση, το ρεπορτάζ είχε πετύχει.
- από το Harddog