Το τέλος της πολιτικής διαδρομής τού Αντώνη Σαμαρά σηματοδοτεί, κατά την άποψη του Μανώλη Κοττάκη, το Ίδρυμα με την επωνυμία του. Ο διευθυντής της Εστίας στο άρθρο του διαβλέπει κάτι ακόμα: την κάθοδο του γιου του, Κωνσταντίνου, στην πολιτική. Ο τρόπος που εκινείτο ο νεαρός Σαμαράς, αναφέρει ο αρθρογράφος «ενίσχυε στους μυημένους την άποψη αυτή».
Ο Μανώλης Κοττάκης, που εκτιμά ότι «οι πολιτικοί ανοίγουν ιδρύματα συνήθως όταν φεύγουν», προφανώς παρατήρησε προσεκτικά τον Κωνσταντίνο Σαμαρά στη διάρκεια της εναρκτήριας εκδήλωσης του Ιδρύματος και είδε ότι «εκινείτο με άνεση υποψήφιου βουλευτή μέσα στο πλήθος των συγκεντρωμένων –ίδιος ο πατέρας του στον τρόπο που χαμογελούσε, χαιρετούσε και αγκάλιαζε τον κόσμο».
Ο αρθρογράφος παρακολουθεί την πορεία του Αντώνη Σαμαρά από τα πρώιμα δημοσιογραφικά του χρόνια, και έχει το προνόμιο, όπως αναφέρει, να τον ξέρει καλά, «καθώς τον έζησα στα χρόνια της πολιτικής του ερήμου, όταν έμεινε το 1996 εκτός Βουλής».
Στο άρθρο δεν αποφεύγεται και το καρφί για τον Σαμαρά πατέρα, καθώς εκφράζεται η ευχή προς στον υιό Σαμαρά «να μην έχει κληρονομήσει τα ελαττώματά του, μόνον τα προτερήματα».
- από το Harddog