«Aδίστακτος κλεπτομνήμων»

Την περασμένη Δευτέρα ο Μίμης Ανδρουλάκης παρουσίασε την αυτοβιογραφία του με τίτλο «Πριν σβήσουν τα φώτα» που συνέπεσε με τη συμπλήρωση 49 χρόνων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.Όπως τονίζεται στην παρουσίαση του βιβλίου ο κ. Ανδρουλάκης, ξεπερνώντας τα κλασικά μοτίβα στη δομή των αυτοβιογραφιών, «κοινοποιεί τα τιμαλφή του βίου του και τα μυστικά του» με έναν τρόπο αφοπλιστικό, υπαρξιακό και απελευθερωτικό. «Είναι αποδέσμευση», λέει ο ίδιος, «σπάζοντας την αόρατη αλυσίδα» που τον κρατά δεμένο.
Μιλά για το παρελθόν αλλά ταυτόχρονα είναι σαν να εφορμά στο μέλλον. Τα προσωπικά του βιώματα τέμνονται με τον τόπο, τη γενέτειρα Κρήτη, τις ρίζες, τους ανθρώπους που έπαιξαν ρόλο στην εποχή του, τους ανώνυμους και τους επώνυμους, την Ιστορία, τους πρωταγωνιστές της, τους συντρόφους. Οι Κούνδουροι, ο Μάνος, ο Μίκης, η Μελίνα, ο «Γέρος», ο Μητσοτάκης… Μοιάζει με «ιστορική περιήγηση» στον τόπο και στον χρόνο, ένα οδοιπορικό που διασταυρώνεται με τις εποχές και τα πρόσωπα, που διαπερνά τις δεκαετίες της ύπαρξής του – ’50, ’60, ’70.

Ο αντίλογος της ΚΝΕ του 1973

Ψέματα, ανακρίβειες και ηθελημένες ασάφειες καταλογίζουν στον Μίμη Ανδρουλάκη 15 πρώην μέλη της ΚΝΕ που συμμετείχαν στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, με αφορμή τα όσα γράφει σε βιβλίο του που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Οπως αναφέρουν, «όλοι μας γνωρίσαμε τον Μίμη Ανδρουλάκη μετά τη μεταπολίτευση και άρα όποτε μας τοποθετεί σε συναντήσεις μαζί του είναι ανακριβή».
Σημειώνουν ότι για τα περισσότερα από όσα αναφέρει στο βιβλίο του «δεν παραθέτει καμία ιστορική πηγή, κανένα αντικειμενικό στοιχείο που να επιβεβαιώνει τα λεγόμενά του. Αντί αυτού λειτουργεί ως αδίστακτος κλεπτομνήμων, υφαρπάζοντας αφηγήσεις άλλων που παρουσιάζει δικές του ως προσωπικές μαρτυρίες προκειμένου να δώσει ισχύ στους αναπόδεικτους ισχυρισμούς του. Τσιμπολογάει περιστατικά και φράσεις, τα μεταπλάθει σε διαλόγους, που παραθέτει εντός εισαγωγικών, και τα πλασάρει με τρόπο που να φαίνεται ότι ήταν “αυτόπτης μάρτυς”.
Και όπου δυσκολεύεται ή δεν έχει υλικό προς απαλλοτρίωση που να τον βολεύει ή θέλει να προσδώσει μεγαλύτερη δραματική ένταση στα λεγόμενά του, καταφεύγει στο ακόμα πιο εξωφρενικό: Επικαλείται λόγια που του έχουν δήθεν “εκμυστηρευτεί” ή “εξομολογηθεί” ακριβοί σύντροφοι που από χρόνια δεν βρίσκονται στη ζωή και, φυσικά, δεν μπορούν ούτε να τον διαψεύσουν ούτε να τον επιβεβαιώσουν».
Σε άλλο σημείο της κοινής τους δήλωσης αναφέρουν ότι ο Μίμης Ανδρουλάκης:

 «Προχωράει σε μια ακόμη απρέπεια: Προσπαθεί να προβάλει τον εαυτό του ως το κύριο πρόσωπο σε αντίστιξη με την εμπαθή εκμηδένιση του ρόλου του τότε γραμματέα της Οργάνωσης Σπουδάζουσας της ΚΝΕ Κώστα Τζιαντζή, τόσο στην αντιδικτατορική πάλη γενικά, όσο και στην εξέγερση του Πολυτεχνείου ειδικότερα. Και μάλιστα 11 χρόνια μετά τον θάνατό του». 

Καταγγέλλουν τον Ανδρουλάκη για «φθηνό αντιπερισπασμό» και «τυμβωρυχία» πίσω από τις αναφορές του στην «Πανσπουδαστική Νο 8».
Σημειώνουν, τέλος, ότι ο Ανδρουλάκης «ήταν μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής στο Πολυτεχνείο, χωρίς να είναι χρεωμένος με οποιονδήποτε ιδιαίτερο ή, πολύ περισσότερο, κρίσιμο τομέα της. Ηταν κι αυτός ένας ανάμεσα σε άλλους, πολλοί από τους οποίους στάθηκαν περισσότερο άτυχοι στα χρόνια της μαύρης παρανομίας, καταδιώχτηκαν, συνελήφθησαν και βασανίστηκαν στα μπουντρούμια της ΕΣΑ και της Ασφάλειας».
Το κείμενο υπογράφουν οι Αναστασιάδης Κίμων, Βαλαβάνη Νάντια, Καραγιάννης Γιώργος, Κυπραίος Τάκης, Παντάκας Δημήτρης, Πάντος Στέφανος, Παπαγκίκα Κατερίνα, Παπαδήμας Αλκης, Παπαπέτρου Γιώργος, Σκαμνάκης Θανάσης, Σορολοπίδης Γιώργος, Τσακνής Διονύσης, Τσικόπουλος Νίκος, Φιλιππάκης Γιώργος, Χατζόπουλος Στάθης.