«Στις εκλογές του ’23, θα ρίξεις “χρήσιμη ψήφο” ή θα ψηφίσεις “κάτι μικρό και αριστερό”;»
Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Έχω έναν φίλο, το Μήτσο. Ας πούμε ότι τον λένε Μήτσο, γιατί οι καιροί είναι πονηροί, το Predator παραμονεύει κι ο Διαματάρης πήρε πτυχίο. Ο Μήτσος, λοιπόν, είναι αριστερός. Αναμπάμ μπαμπαντάμ αριστερός, όχι σαν εμένα ψιλοφρούτο, πούρος και ντούρος σαν το φύλλο μπακαλιάρο.
Και φυσικά ο Μήτσος, αφού είναι αριστερός ψηφίζει αριστερά.
Όπως μου έχει ομολογήσει, έχει ψηφίσει και ΚΚΕ Εσωτερικού και ΚΚΕ και Συνασπισμό και ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ουκ ολίγες δηλαδή από τις εκφράσεις της ελληνικής αριστεράς. Αλλά πάντα αριστερά
Εκτός από μία φορά:
Το 1993, ο Μήτσος ψήφισε ΠΑΣΟΚ!
Γιατί;
Διότι, πάλι όπως λέει ο ίδιος, δεν άντεχε άλλο, είχε σκάσει, η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο.
Ναι, ΟΚ, εντάξει, το καταλαβαίνω, αλλά ποιος ο λόγος να μην την ρίξει εκεί που την έριχνε τόσα χρόνια; Αντιπολιτευτική ψήφος δεν θα ήταν κι αυτή; Και σαφώς πιο κοντά στη συνείδησή του…
«Μην είσαι μαλάκας ρεπόρτερ», απαντάει ο Μητσάρας κάθε φορά που τον τσιγκλάω. «Έπρεπε οπωσδήποτε να το ρίξω ΠΑΣΟΚ για ν’ αλλάξει επειγόντως και επί τόπου η κυβέρνηση και να φύγει εκείνη η Νέα Δημοκρατία».
Και γιατί δεν ψήφισες ΠΑΣΟΚ και το 2007 ή το 2009, τον ρωτάω εγώ;
«Γιατί δεν μου είχε ανεβάσει τόσο τα γράδα ο Καραμανλής», μου λέει ο Μήτσος, «δεν ήταν το ίδιο πράγμα. Άλλο η φιλελέ δεξιά αδερφέ μου και άλλο η λαϊκή δεξιά. Μέχρι προχτές τουλάχιστον, που συναπίστηκαν οι δυο τους και ψήφισαν το νομοσχέδιο για το ΕΣΥ. Αλλά το 2007 και το 2009 δεν είχαμε δει τέτοια πράγματα αδιανόητα και ασύλληπτα. Ενώ απ’ το 1990 ως το 1993 είδαμε σημεία και τέρατα»!
«Και ψήφισες ΠΑΣΟΚ και κυβερνούσαν οι Βλαχοπούλου με την Τουρλουμούση», του πετάω εγώ για να του τσιτώσω τους σφυγμούς.
«Σιγά και τι έγινε», μου απαντάει αυτός. «Είχε την πλάκα του το πράγμα και δεν έγινε η Ελλάδα οικόπεδο».
«Άρα υπέκυψες κι εσύ στη θεωρία της “χρήσιμης ψήφου”», του λέω. «Ναι υπέκυψα», μου απαντάει «και τιμή μου και καμάρι μου και αμαρτίαν ουκ έχω. Έπρεπε να γίνει κι έγινε. Και πάλι αν βρισκόμουνα στο ίδιο δίλημμα δεν θα άλλαζα την ψήφο μου. Εκεί θα πήγαινε το κουκί»!
Τον ακούω τον Μήτσο που είναι άτομο σκεπτόμενο και προβληματισμένο και αναρωτιέμαι αν τόσο ο ίδιος όσο και κάποιοι άλλοι, κάποιες, σουπιές, κάποια πλάσματα που δεν τα πιάνουν οι μετρήσεις και οι δημοσκοπήσεις, θα επιλέξουν στάση ανάλογη στις εκλογές του 2023. Να κάνουν την καρδιά τους πέτρα, σαν να λέμε, να κλείσουν τα μάτια τους, να σφραγίσουν τη μύτη τους και να πάνε στην κάλπη για να το ρίξουν ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς πολλές ελπίδες, χωρίς πολλή διάθεση, δίχως θετική ενέργεια που θα έλεγε και η διαφήμιση. Αλλά θα τη ρίξουν την ψήφο και θα μετρήσει και σιγά που θα κουβαλάει πάνω της γκρίνια.
Υπενθυμίζω ότι όταν ο υιός του Βεσπασιανού γκρίνιαξε στον μπαμπά του για την δυσώδη οικογενειακή επιχείρηση, γύρισε ο παμπόνηρος πατήρ, του ‘χωσε μια φούχτα σηστέρτια κάτω απ’ τη μύτη και τον ρώτησε:
«Σου μυρίζουν άσχημα μήπως;»
«Όχι πατέρα, δεν μου μυρίζουν άσχημα», απάντησε το βλαστάρι.
«Τα λεφτά δεν βρωμάνε τέκνον μου», του είπε ο Βεσπασιανός. «Τα λεφτά δεν βρωμάνε»!
Το αυτό και τα κουκιά. Ιδίως όταν είναι χρήσιμα!
Υ.Γ.: Πονηρός εγώ, ρωτάω τον Μήτσο:
«Στις εκλογές του ’23, θα ρίξεις “χρήσιμη ψήφο” ή θα ψηφίσεις “κάτι μικρό και αριστερό”;»
«Θα σε ειδοποιήσω όταν θα ‘ρθει εκείνη η ώρα», μου απάντησε ο κολλητός με πονηρό χαμόγελο…
- - το κείμενο του Xρ. Ξανθάκη είναι από το Newpost (05.12.2022)