Ενοχλημένοι φαίνεται πως είναι δημοσιογράφοι του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων για τους χειρισμούς του προέδρου και γενικού διευθυντή του ΑΠΕ-ΜΠΕ στον απόηχο της διαμάχης με την ΕΣΗΕΑ κι έπειτα από τις καταγγελίες της εφημερίδας Documento για έλλειψη πολυφωνίας.
Η ΕΣΗΕΑ είχε καταγγείλει τη διοίκηση του ΑΠΕ-ΜΠΕ για την «προβολή θεμάτων της επικαιρότητας μόνον μέσω της δημοσιοποίησης απαντήσεων κυβερνητικών παραγόντων, χωρίς αναφορά στην είδηση που προκάλεσε την απάντηση ή σε τοποθετήσεις που συμπληρώνουν την εικόνα». Οπως ανέφερε η ΕΣΗΕΑ «πρόσφατο παράδειγμα η παράλειψη της θέσης της εφημερίδας «DOCUMENTO» που αφορούσε το φλέγον θέμα των υποκλοπών επικοινωνιών».
Ο πρόεδρος και γενικός διευθυντής του ΑΠΕ-ΜΠΕ, Αιμίλιος Περδικάρης απάντησε στην ΕΣΗΕΑ ότι «ανέκαθεν το ΑΠΕ-ΜΠΕ και οι συντάκτες του υπήρξαν και παραμένουν εξαιρετικά ευαίσθητοι σε ζητήματα δεοντολογίας και πολυφωνίας, σεβόμενοι τον θεσμικό ρόλο του Πρακτορείου».
Τώρα με μια μακροσκελή ανάρτησή του στο fb, ο συντάκτης Ανδρέας Μακρίδης εκτοξεύει πυρά κατά του Αιμίλου Περδικάρη, αφήνοντας σαφείς αιχμές για τον τρόπο με τον οποίο προσελήφθη στο ΑΠΕ - ΜΠΕ και το πως στη συνέχεια βρέθηκε στη θέση του διευθυντή.
Τώρα με μια μακροσκελή ανάρτησή του στο fb, ο συντάκτης Ανδρέας Μακρίδης εκτοξεύει πυρά κατά του Αιμίλου Περδικάρη, αφήνοντας σαφείς αιχμές για τον τρόπο με τον οποίο προσελήφθη στο ΑΠΕ - ΜΠΕ και το πως στη συνέχεια βρέθηκε στη θέση του διευθυντή.
Σχετικά, με την απάντηση Περδικάρη προς την ΕΣΗΕΑ ο δημοσιογράφος σχολιάζει με νόημα «επί της ουσίας, διεκήρυξε ότι το Πρακτορείο αναρτά τις απαντήσεις των υπουργών σε δημοσιογράφους, αλλά ποτέ την ανταπάντηση των δημοσιογράφων στους υπουργούς – έστω κι αν πρόκειται για μεταξύ τους αντιπαράθεση». O A. Mακρίδης προσθέτει, για τον Περδικάρη, ότι «το δικαίωμα της εκπροσώπησής μου δεν του το αναγνωρίζω».
Το κείμενο του Ανδρέα Μακρίδη κοινοποίησαν και άλλοι δύο δημοσιογράφοι του πρακτορείου με τη Σοφία Μανδηλαρά να σχολιάζει «κάθε λέξη που γράφει είναι αλήθεια. Και υπάρχουν πολλές άλλες αλήθειες που πρέπει να γραφτούν. Αλλά προς ποιον; Ασφυκτιούμε, αυτολογοκρινόμαστε, προσέχουμε τα θέματα που διαλέγουμε, σπρώχνουμε έως εκεί που μπορούμε όσοι έχουμε φιλότιμο, δίνουμε μικρές μάχες και περιμένουμε» και τη Μαρία Μάζη επίσης να σημειώνει «ως ακόμα μία "απλή εργασιακή μονάδα μέσα στο πλήρωμα του καραβιού", συνυπογράφω...».
