του Χρήστου Ξανθάκη
Το παραμυθάκι το είχα ακούσει στον Σούλτα, στο Alpha Radio, τέλη Άνοιξης νομίζω πως ήταν. Όπου παρέθετε ο άνκορμαν μια διήγηση του υπουργού Ανάπτυξης για τα χρόνια που ήτανε πιτσιρικάς και φιλοξενούσαν οι γονείς του στην Αθήνα για Χριστούγεννα μια οικογένεια από το σιδηρούν παραπέτασμα, μπορεί κι από Ρουμανία που το παραπέτασμα θύμιζε κάπως λινάτσα, μια φαμίλια τέλος πάντων από τις χώρες του «υπαρκτού σοσιαλισμού» (ο Θεός να τον κάνει…), συγγενείς τους ήταν , φίλοι ήταν, δεν θυμάμαι ακριβώς γιατί οδηγούσα κιόλας, και είχανε πάει όλοι μαζί, Έλληνες και ξένοι, στο εορταστικό «Μινιόν» και είχανε πάθει μπορνιόκο οι αλλοδαποί από την πληθώρα των προϊόντων στα ράφια του καταστήματος και λέγανε ότι στη χώρα τη δική μας δεν έχει καμιά ποικιλία, κι έτρεχε κορόμηλο το δάκρυ μαζί με τα επιφωνήματα θαυμασμού, κι εκεί ακριβώς ήταν που αποφάσισε ο μικρός Άδωνις ότι με τον σοσιαλισμό δεν θα είχε καμία προκοπή και ότι έπρεπε να εμπιστευθεί την τύχη του στον καπιταλισμό!
Φαστφόργουροντ καμιά πενηνταριά έτη στο χρόνο, στην Ελλάδα του 2022, που είχε κάποτε το δικαίωμα να περηφανεύεται ότι ανθέστη στους κομμουνιστοσυμμορίτες και στους εαμοβούλγαρους εξασφαλίζοντας στα τέκνα της το δικαίωμα στην επιλογή καταναλωτικών αγαθών. Τριάντα είδη ζυμαρικών, σαράντα είδη μπύρας, είκοσι είδη γάλακτος, πενήντα είδη τυριών, όχι σαν εκείνη τη μιζέρια τη σοσιαλιστική που έμπαινες στο Γκουμ στη Μόσχα και πιανότανε η ψυχή σου απ’ τη μονοτονία. Παράδεισος ήτανε η μαμά πατρίδα για τον νοικοκύρη και τη νοικοκυρά, που μπαίνανε στα καταστήματα τροφίμων και δεν ξέρανε τι να πρωτοδιαλέξουν. Ώσπου γύρισε το φύλλο, έκατσε η βάρκα, και μ’ ένα σάλτο τύπου επιστροφή στο μέλλον γίναμε Σοβιετία!
Από σήμερα θα γίνουμε δηλαδή, οπότε και τίθεται σε εφαρμογή το «καλάθι του νοικοκύρη». Η λίστα, εν ολίγοις, των σούπερ μάρκετ, με τα 51 καταναλωτικά προϊόντα που «είναι απαραίτητα για αξιοπρεπή διαβίωση». Ένα είδος όσπρια, ένα είδος ρύζι, μακαρόνια νούμερο 6, ένα γάλα, μια φέτα, μια γκούντα, ένας καφές γαλλικός, ένας ελληνικός, ένας στιγμιαίος, ένας χυμός πορτοκάλι, καταλαβαινόμαστε υποθέτω. Εκεί είναι που οι επιχειρήσεις θα «συγκρατούν χαμηλά τις τιμές» και μάλιστα θα φαίνεται αυτό από ειδικό κατάλογο που θα στέλνουν κάθε εβδομάδα και αν δεν τον στέλνουν θα τρώνε πρόστιμο κλπ. κλπ.
Φυσικά ο υπουργός Ανάπτυξης πανηγυρίζει ότι ο ανταγωνισμός θα ρίξει στα τάρταρα τις τιμές (είναι ο ίδιος που δήλωνε ότι άμα δεί πρατήριο με πολύ χαμηλή τιμή στην βενζίνη, απομακρύνεται τάχιστα γιατί κατά πάσα πιθανότητα το καύσιμο θα είναι προβληματικό), φυσικά σήμερα θα σκάσει μύτη σε δέκα σούπερ μάρκετ (της εκλογικής του περιφέρειας, βεβαίως, βεβαίως!), φυσικά τα σούπερ μάρκετ θα διευρύνουν ακόμη περισσότερο το μερίδιό τους στη λιανική εις βάρος των μικρών επιχειρήσεων (μόλις ρεύτηκε ο Πισσαρίδης), φυσικά οι καταναλωτές που τραβάνε κουπί εδώ και πολύ καιρό καμία εμπιστοσύνη δεν έχουν στη νέα κυβερνητική πρωτοβουλία. Βλέπε και την σχετική έρευνα της Prorata, όπου, απαντώντας στην ερώτηση «πόσο εκτιμάτε ότι το καλάθι του νοικοκυριού θα ανακουφίσει τα οικονομικά σας», το 51 % δηλώνει «όχι ιδιαίτερα» και το 31 % λέει «καθόλου»!
Και έχει και χειρότερα, γιατί υπάρχει και η ερώτηση για την αισχροκέρδεια στα βασικά προϊόντα. Εκεί, λοιπόν, το 72 % απαντά ότι έχει αυξηθεί πολύ και το 19 % ότι έχει αυξηθεί αρκετά. Αυτό μας κάνει 9 στους 10 Έλληνες και 9 στις 10 Ελληνίδες, ποσοστό μάλλον συντριπτικό για τις πολιτικές της κυβέρνησης. Και μάλλον αποκαρδιωτικό για τους ινστρούχτουρές της, το γεγονός ότι ποσοστό 59 % όσων δηλώνουν «δεξιοί» υποστηρίζουν ότι έχει αυξηθεί πολύ η αισχροκέρδεια. Διότι μπορεί να είναι ταμμένοι, αλλά χαζοί δεν είναι…
