Ίσως θα το ξέρετε ήδη, αλλά μπορεί και όχι. Στο κυριακάτικο άρθρο που γράφει κάθε εβδομάδα στην Καθημερινή ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας Νίκος Μαραντζίδης υπήρχε μία υποσημείωση από την εφημερίδα ετούτη τη φορά. Η εξής: «Το κείμενο εκφράζει την προσωπική άποψη του αρθρογράφου, με την οποία η "Κ" διαφωνεί».
Η εφημερίδα δεν αρκέστηκε στο πολύ σύνηθες για «την προσωπική άποψη του αρθρογράφου» αλλά θέλησε να καταγράψει επιπλέον τη διαφωνία της. Πρωτοφανές έτσι όπως έγινε. Όχι ότι δεν συμβαίνει συχνά στις εφημερίδες κάτι ανάλογο: να γράψει δηλαδή μετέπειτα η διεύθυνση ένα σημείωμα ότι δεν συμφωνεί με κάποια συγκεκριμένη άποψη ενός αρθρογράφου της. Συμβαίνει, αλλά έπειτα από αντιδράσεις αναγνωστών και σίγουρα όχι κάτω από το ίδιο το κείμενο. Μοιάζει σαν να ήθελε η Καθημερινή να προλάβει από πριν τις αντιδράσεις.
Το σκέφτεστε να καθιερώσει κάτι τέτοιο, και κάτω από τις απόψεις των αρθρογράφων να βάζει η εφημερίδα και μία σημείωση; Η «Κ» συμφωνεί, η «Κ» το βρίσκει έτσι κι έτσι το κείμενο, η «Κ» θεωρεί πως είναι καλό το άρθρο αλλά θέλει δουλίτσα ακόμα...
Το σημερινό άρθρο του Νίκου Μαραντζίδη ήταν για τις υποκλοπές και ο καθηγητής ανακάτευε μέσα Ανατολική Γερμανία και Στάζι. Και είναι ένα άρθρο για το οποίο δεν καταλαβαίνουμε γιατί μπορεί να διαφωνεί κάποιος, αλλά τέλος πάντων.
Ο Αλέξης Παπαχελάς είχε πει προσφάτως ότι το Μαξίμου δεν ήταν και πολύ χαρούμενο με κάποια ρεπορτάζ της Καθημερινής για τις υποκλοπές. Ρεπορτάζ, κατά βάση, του Γιάννη Σουλιώτη. Νομίζω όμως πως ούτε και η ίδια η Καθημερινή πρέπει να ήταν πολύ χαρούμενη, αν κρίνω πώς τα αντιμετώπιζε. Τα «χτυπήματα» στην πρώτη σελίδα ήταν πολύ μικρά (εκτός από ένα, αν θυμάμαι καλά), ενώ οι τίτλοι στις μέσα σελίδες ήταν από αδιάφοροι ως αποπροσανατολιστικοί. Δεν τα πρόβαλαν καν και έμοιαζε σαν να τα περνούσαν στα μουλωχτά.
Αφήστε δε που εκείνο το μεγάλο ρεπορτάζ του Σουλιώτη για τους 7-8 πολιτικούς υπό παρακολούθηση (πού να ξέραμε ότι θα ήταν πολύ περισσότεροι), ένα ρεπορτάζ που έκανε μεγάλο θόρυβο, δεν υπήρχε στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας. Νομίζαμε ότι το κατέβασαν αλλά μάλλον δεν το ανέβασαν ποτέ. Γιατί, άραγε;
Η Καθημερινή, να σας πω, είναι από τις αγαπημένες μου εφημερίδες, που τη διαβάζω ολόκληρη. Και γνωρίζω τις «συνήθειές» της και πώς λειτουργεί. Οπότε δικαιούμαι και δυο λόγια παραπάνω.