Φέρτε κι άλλα σύννεφα για να πέσουμε - αυτό θα μπορούσε να είναι ένα συλλογικό αίτημα, μετά και τις σοκαριστικές καταγγελίες για όσα συνέβαιναν στην «Κιβωτό του Κόσμου» του ρασοφόρου κ. Αντώνιου. Και θα ήταν ένα αίτημα ειλικρινές, καθώς η κοινωνία μας κλείνει συστηματικά τα μάτια σε ό,τι αφορά τα παιδιά της, μέχρι που τα ανοίγει κάθε φορά αιφνιδιαστικά, κάθε φορά και πιο τρομαγμένα.
Είτε πρόκειται για σεξουαλικά εμπορευματοποιημένα παιδιά είτε για κακοποιημένα είτε για ασυνόδευτα προσφυγάκια είτε για φτωχά παιδιά ή ανάπηρα, η κοινωνία μας αδιαφορεί για τα παιδιά της. Κι αναγκάζεται να ασχοληθεί μαζί τους όταν πια ακουστεί η κραυγή τους.
Με ένα σύστημα προστασίας που θυμίζει περισσότερο βικτοριανή φιλανθρωπία παρά κοινωνικό κράτος, η ελληνική πολιτεία μετακυλίει την ευθύνη σε ιδιώτες. Στην πραγματικότητα επειδή το κοινωνικό κράτος χρειάζεται τεράστια επένδυση σε πόρους και εξειδικευμένος ανθρώπους, αρκούμαστε σε παλαιού τύπου ιδρύματα στα οποία ανεξέλεγκτα στοιβάζουμε τα παιδιά. Μέχρι που κάτι, όπως τώρα, βγαίνει στο φως, οπότε ο πρωθυπουργός ανακοινώνει άλλη μία συνάντηση με τους υπουργούς του για τα μάτια του κόσμου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Αυτή ήταν άλλωστε και η πρακτική του μετά τις αποκαλύψεις για τη φρικτή σεξουαλική εκμετάλλευση του κοριτσιού στον Κολωνό.
Την ίδια ώρα, στη χώρα που κυβερνά ο κ. Μητσοτάκης, τα παιδιά -όλο και περισσότερα παιδιά- φτωχοποιούνται ραγδαία κι επιβιώνουν εξαιρετικά δύσκολα. Με υποθηκευμένο το όποιο μέλλον τους από τα πρώτα τους βήματα, δεν στερούνται μόνο τα υλικά μέσα για μια αξιοπρεπή διαβίωση, αλλά και ένα δημόσιο σύστημα Παιδείας και Υγείας που θα τους εξασφάλιζε ίσες ευκαιρίες.
Τα παιδιά χρειάζονται οικογένειες -πρωτίστως τις βιολογικές τους οικογένειες- κι αυτές η κυβέρνηση τις έχει αφήσει εντελώς αστήρικτες μέσα στη λαίλαπα των πολλαπλών κρίσεων. Κι όταν τα παιδιά στερούνται οικογένεια, χρειάζονται μια θετή ή ανάδοχη οικογένεια - κι αυτή η διαδικασία προχωράει οδυνηρά αργά.
Πριν από λίγους μήνες ο πρώτος επίσημος εκπρόσωπος της Unicef στη χώρα μας, Λουτσιάνο Καλεστίνι, είχε κάνει μια δήλωση που θα έπρεπε να μας είχε συγκλονίσει. «Η Ελλάδα μπορεί να ισχυριστεί πως είναι η χειρότερη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ενωση για να είσαι παιδί». Δυστυχώς, η πραγματικότητα έκτοτε τον επιβεβαιώνει διαρκώς.