Λέγεται ότι οι σύγχρονοι μάγοι στο ποδόσφαιρο ήταν τα δεκάρια. Τότε που υπήρχε αντιστοιχία ανάμεσα στον αριθμό της φανέλας και στη θέση μες στο γήπεδο. Ηταν οι μαέστροι, που έδεναν την άμυνα με την επίθεση. Ηταν αυτοί που είχαν πόδια-διαβήτες. Αυτοί που νοστίμιζαν τα κυριακάτικα απογεύματα και τις αναμεταδόσεις των παγκοσμίων κυπέλλων.
Αρχιμάγος στους αιώνες ο Μαραντόνα που λατρεύτηκε από τους πιστούς των σύγχρονων ναών, των ποδοσφαιρικών γηπέδων. Και από κοντά πλείστοι άλλοι. Από τους εγχώριους ο Δομάζος, ο Κούδας, ο Δεληκάρης. Προσκυνούσαν όλοι την τέχνη τους, τη μαγεία των ποδιών τους που έδινε νόημα στις Κυριακές.
Ο αριθμός έγινε σύμβολο της νέας μαγείας. Πού να περάσει από το μυαλό μας τότε πως οι ιεροφάντες του δέκα στο ποδόσφαιρο κουβαλούσαν στην πλάτη τους την παράδοση της σχολής των Πυθαγορείων φιλοσόφων. Γι’ αυτούς το δέκα ήταν ο ιερός τους αριθμός. Συνόψιζε όλο τον κόσμο. Οσα έρχονταν από το παρελθόν και αναφέρονταν στον τρόπο που είναι φτιαγμένος ο κόσμος. Το δέκα αποτελούσε τη συμπερίληψη της αιωνιότητας. Ηταν το σύμβολο της τελειότητας και του απόλυτου. Οσοι αριθμοί τον ακολουθούσαν συνιστούσαν απλή επανάληψη.
Αυτή η κομβική θέση του συγκεκριμένου αριθμού διαχέεται σε όλες τις θρησκείες, με διάφορους τρόπους. Από τις δέκα εντολές του Μωυσή, τις ισάριθμες Σεφιρότ στον Ιουδαϊσμό και τις αντίστοιχες ενσαρκώσεις στον Ινδουισμό. Ακόμη, το Αγιο Πνεύμα κατήλθε δέκα ημέρες μετά την Ανάσταση, ενώ η παραβολή των Δέκα Παρθένων χρησιμοποιήθηκε ως αφηγηματικό μοτίβο για τη μετάδοση βασικών αρχών στην ανατροφή των γυναικών αλλά και όλων των χριστιανών.
Η δεκάδα, πέραν αυτών, συνιστά βασική μονάδα στην οργάνωση του χρόνου. Η δεκαετία είναι ένας κύκλος, ο οποίος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αξιολόγηση όσων συνέβησαν κατά τη διάρκειά του.
Αναπόφευκτο να αξιοποιηθεί η δεκαετία ως μονάδα αποτίμησης και στην περίπτωση της «Εφημερίδας των Συντακτών». Δέκα χρόνια από τότε που αποφασίστηκε να κυκλοφορήσει. Σε καιρούς δύστηνους. Με πολλά σύννεφα στην κοινωνία, την οικονομία και την πολιτική. Με ομιχλώδες το τοπίο στην ενημέρωση. Με τους δημοσιογράφους, στην πλειονότητά τους, να βιώνουν την ανεργία και την ανασφάλεια. Με τους πολίτες να αναζητούν μια πλάτη να ακουμπήσουν. Να εμπιστευτούν την ενημέρωση.
Δέκα χρόνια «Εφ.Συν.». Στο τιμόνι της ο διευθυντής της. Ο Νικόλας Βουλέλης. Συντονιστής μιας ομάδας εκλεκτών συνεργατών. Με κοινό όραμα. Το εγχείρημα πέτυχε. Η εφημερίδα έγινε η ναυαρχίδα μιας άλλης αντίληψης.
Ηδη ξεκίνησε η δεύτερη δεκαετία. Ενας νέος κύκλος. Που θα ακολουθήσει τον δρόμο του, χωρίς τον πρώτο διευθυντή. Που παραδίδει την μπαγκέτα του στον διάδοχό του, Σωτήρη Μανιάτη. Με την αίσθηση πως αξιώθηκε να προσθέσει, μαζί με τους συνεργάτες/τριες, τον θεμέλιο λίθο μιας ιστορικής πλέον εφημερίδας.
ΕφΣυν
