Γράφει ο Τάσος Παππάς
Με βομβαρδισμό αντιπερισπασμών επιχειρεί η κυβέρνηση να ξεφύγει από τον κλοιό των δυσάρεστων γεγονότων που την έχουν περικυκλώσει. Ξέρει πολύ καλά ότι δεν μπορεί να πάει σε εκλογές με τόσα ζητήματα ανοιχτά που πλήττουν τον επικεφαλής της. Θα κάνει τα πάντα για να αλλάξει τη θεματολογία της δημόσιας συζήτησης. Ο πρωθυπουργός δεν θα διστάσει να μετέλθει όλα τα μέσα προκειμένου να πείσει τους πολίτες ότι αυτός είναι ο ικανότερος ηγέτης για να οδηγήσει την Ελλάδα στην επόμενη μέρα και όχι ο πολιτικός αντίπαλός του που έχει υιοθετήσει τον λαϊκισμό.
Θα παρουσιάσει τον εαυτό του ως θύμα συνωμοσίας σκοτεινών κύκλων που έχουν βάλει στόχο την αποσταθεροποίηση της χώρας. Θα εμφανιστεί ως ο πολιτικός που προστατεύει τα εθνικά συμφέροντα γιατί κάνει τις σωστές επιλογές στην εξωτερική πολιτική και στριμώχνει τον Ερντογάν, γιατί ενισχύει την άμυνά της αγοράζοντας όπλα από παντού προκαλώντας την οργή της Τουρκίας, γιατί στηρίζει χωρίς αστερίσκους τη στρατηγική των ΗΠΑ.
Με λίγα λόγια, αυτός είναι ο διάδοχος των μεγάλων ηγετών (στο μυαλό του σε περίοπτη θέση είναι ο Ελευθέριος Βενιζέλος και σε απόσταση ο Κωνσταντίνος Καραμανλής) και ακολουθεί με συνέπεια τη γραμμή που τοποθετεί την πατρίδα με την πλευρά των νικητών.
Θα αποπειραθεί να διασκεδάσει την εντύπωση ότι εκπροσωπεί μια παράταξη που τα έχει καλά με την οικονομική ολιγαρχία και αδιαφορεί για τις ανάγκες των εργαζομένων, ανακοινώνοντας φιλολαϊκά μέτρα. Θα επιδιώξει να αλλάξει το προφίλ του απόμακρου ηγέτη που δεν βρέθηκε ποτέ κοντά στα λαϊκά στρώματα, που δεν ξέρει πώς σκέφτονται, πώς μιλούν, τι προσδοκούν, πώς τα βγάζουν πέρα, χρησιμοποιώντας μια γλώσσα που θα του επιτρέψει να επικοινωνήσει με τους κοινούς θνητούς, να γίνει ένας απ’ αυτούς, ο άνθρωπός τους που θα τους βοηθήσει να ανασάνουν σ’ αυτήν τη δύσκολη συγκυρία.
Οπότε έχουμε και λέμε: Το σκάνδαλο των υποκλοπών είναι ένα άθλιο κατασκεύασμα που το έχουν σχεδιάσει κάποιοι τύποι στο παρασκήνιο και το σερβίρουν στις μάζες σε μεγάλες δόσεις διά των εχθρικών προς την κυβέρνηση μέσων ενημέρωσης και εσχάτως συνεργάζονται με «κύκλους» οι οποίοι ελέγχουν εφημερίδες και κανάλια, έχουν σημαντικό οικονομικό εκτόπισμα και επιθυμούν να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο εκβιάζοντας τον αρχηγό. Για τους πλειστηριασμούς φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Για την αύξηση της βαριάς εγκληματικότητας ευθύνεται ο νόμος Παρασκευόπουλου που επέτρεψε σε βαρυποινίτες να βγουν από τις φυλακές. Για τις χαμηλές συντάξεις αναζητήστε την αιτία στον νόμο Κατρούγκαλου. Για τις απευθείας αναθέσεις παραπέμπουμε στην πανδημία. Για τις θλιβερές πρωτιές στη μάχη κατά του κορονοϊού κατηγορούμε όσους και όσες παραπληροφορούν τις υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης για να συκοφαντήσουν τη λαοπρόβλητη κυβέρνηση. Για την ακρίβεια και τον πληθωρισμό ένοχος είναι ο Ρώσος δικτάτορας. Για τις βίαιες επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο και στον Εβρο ζητήστε τα ρέστα από τον Ερντογάν.
Συνεπώς, το δίλημμα είναι σαφές: Θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε στον δρόμο της προόδου, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ελευθερίας και της ασφάλειας –τις εγγυήσεις για μια ανέφελη πορεία μπορεί να τις προσφέρει μόνον ο αξιαγάπητος πρωθυπουργός μας– ή θα μπλέξουμε σε περιπέτειες με μια τυχοδιωκτική Αριστερά που έχει ελαττωματικές ιδέες και άλλοτε προτιμά τις μολότοφ, άλλοτε το χαβιάρι και τη σαμπάνια; Κάπου εδώ τελειώνει η απολογία του πορφυρογέννητου. Στον λόγο του φωλιάζει το μίσος για όσους αντιστέκονται, βαφτίζει τη γνώμη του επί των γεγονότων ως αλήθεια των γεγονότων, την ξινίλα του επειδή απουσίαζε από την Ιστορία την ντύνει με λέξεις-πασπαρτού που λένε τα πάντα και τίποτα, υποδύεται τον προοδευτικό για να καμουφλάρει τον απτόητο ελιτισμό του –προϊόν της μεγαλοαστικής καταγωγής του. Μια αλαμπής προσωπικότητα που ναρκισσεύεται.
Θα αποπειραθεί να διασκεδάσει την εντύπωση ότι εκπροσωπεί μια παράταξη που τα έχει καλά με την οικονομική ολιγαρχία και αδιαφορεί για τις ανάγκες των εργαζομένων, ανακοινώνοντας φιλολαϊκά μέτρα. Θα επιδιώξει να αλλάξει το προφίλ του απόμακρου ηγέτη που δεν βρέθηκε ποτέ κοντά στα λαϊκά στρώματα, που δεν ξέρει πώς σκέφτονται, πώς μιλούν, τι προσδοκούν, πώς τα βγάζουν πέρα, χρησιμοποιώντας μια γλώσσα που θα του επιτρέψει να επικοινωνήσει με τους κοινούς θνητούς, να γίνει ένας απ’ αυτούς, ο άνθρωπός τους που θα τους βοηθήσει να ανασάνουν σ’ αυτήν τη δύσκολη συγκυρία.
Οπότε έχουμε και λέμε: Το σκάνδαλο των υποκλοπών είναι ένα άθλιο κατασκεύασμα που το έχουν σχεδιάσει κάποιοι τύποι στο παρασκήνιο και το σερβίρουν στις μάζες σε μεγάλες δόσεις διά των εχθρικών προς την κυβέρνηση μέσων ενημέρωσης και εσχάτως συνεργάζονται με «κύκλους» οι οποίοι ελέγχουν εφημερίδες και κανάλια, έχουν σημαντικό οικονομικό εκτόπισμα και επιθυμούν να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο εκβιάζοντας τον αρχηγό. Για τους πλειστηριασμούς φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Για την αύξηση της βαριάς εγκληματικότητας ευθύνεται ο νόμος Παρασκευόπουλου που επέτρεψε σε βαρυποινίτες να βγουν από τις φυλακές. Για τις χαμηλές συντάξεις αναζητήστε την αιτία στον νόμο Κατρούγκαλου. Για τις απευθείας αναθέσεις παραπέμπουμε στην πανδημία. Για τις θλιβερές πρωτιές στη μάχη κατά του κορονοϊού κατηγορούμε όσους και όσες παραπληροφορούν τις υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης για να συκοφαντήσουν τη λαοπρόβλητη κυβέρνηση. Για την ακρίβεια και τον πληθωρισμό ένοχος είναι ο Ρώσος δικτάτορας. Για τις βίαιες επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο και στον Εβρο ζητήστε τα ρέστα από τον Ερντογάν.
Συνεπώς, το δίλημμα είναι σαφές: Θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε στον δρόμο της προόδου, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ελευθερίας και της ασφάλειας –τις εγγυήσεις για μια ανέφελη πορεία μπορεί να τις προσφέρει μόνον ο αξιαγάπητος πρωθυπουργός μας– ή θα μπλέξουμε σε περιπέτειες με μια τυχοδιωκτική Αριστερά που έχει ελαττωματικές ιδέες και άλλοτε προτιμά τις μολότοφ, άλλοτε το χαβιάρι και τη σαμπάνια; Κάπου εδώ τελειώνει η απολογία του πορφυρογέννητου. Στον λόγο του φωλιάζει το μίσος για όσους αντιστέκονται, βαφτίζει τη γνώμη του επί των γεγονότων ως αλήθεια των γεγονότων, την ξινίλα του επειδή απουσίαζε από την Ιστορία την ντύνει με λέξεις-πασπαρτού που λένε τα πάντα και τίποτα, υποδύεται τον προοδευτικό για να καμουφλάρει τον απτόητο ελιτισμό του –προϊόν της μεγαλοαστικής καταγωγής του. Μια αλαμπής προσωπικότητα που ναρκισσεύεται.
- το κείμενο του Τ. Παππά είναι από την ΕφΣυν (28.11.2022)