Γράφει ο Θανάσης Τσεκούρας
O βρετανός Πρωθυπουργός Χάρολντ Μακ Μίλαν δεν έχει μείνει αξιομνημόνευτος για κανένα έργο του. Δεν ισχύει το ίδιο όμως για τις ατάκες του. Δυο απ΄ αυτές έγραψαν ιστορία και ταιριάζουν γάντι στις εγχώριες εξελίξεις γύρω από το μείζον σκάνδαλο των υποκλοπών.
Η πρώτη. Όταν τον είχαν ρωτήσει ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος του, χωρίς δισταγμό είχε απαντήσει: «Το διάβασμα των εφημερίδων κάθε πρωί». Ήταν η εποχή του περίφημου «σκανδάλου Προφιούμο» και άλλων σοβαρών αστοχιών της διακυβέρνησης.
Αν ο Κ. Μητσοτάκης απαντούσε ειλικρινά στο ίδιο ερώτημα, είναι βέβαιο ότι θα ένιωθε, όπως ο Μακ Μίλαν. Με μόνη αλλαγή ότι στις εφημερίδες θα πρόσθετε και τις ιστοσελίδες.
Στο σκάνδαλο των υποκλοπών, το τελευταίο τρίμηνο-τετράμηνο έχουν αποκαλυφθεί σημεία και τέρατα.
Ποιος είναι ο πυρήνας των αποκαλύψεων; Πρώτο, ότι η πολιτική ευθύνη έφτανε στο Μέγαρο Μαξίμου, στην «καρδιά» της διακυβέρνησης. Δεύτερο, ότι ο Πρωθυπουργός είχε εμπλοκή στο σύστημα. Και εξ αίματος (ο «ανιψιός») και εξ αγχιστείας (οι «φίλοι» και οι «στενοί συνεργάτες»).
Αυτή είναι η ουσία. Ένας Πρωθυπουργός στον πυρήνα ενός από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα Δημοκρατίας στην περίοδο της Μεταπολίτευσης.
Το τελευταίο διάστημα έχουμε μια «ποιοτική αλλαγή» του σκανδάλου. Και των αποκαλύψεων.
Μια επιχείρηση με τίτλο «Βγάλτε τον Μητσοτάκη έξω από το κάδρο» δείχνει να βρίσκεται σε εξέλιξη.
Μια προσπάθεια διασποράς σε πρόσωπα και πολιτικές υποθέσεις, που είναι άσχετες με τον πυρήνα του σκανδάλου. Με «κοιλιακά ρεπορτάζ» που φαινομενικά επεκτείνουν την υπόθεση, αλλά κατ΄ ουσίαν τη διώχνουν από τον κεντρικό κορμό της. Τους κοριούς, το Μαξίμου και τον Μητσοτάκη.
Δεν είναι ακριβές αν η επιχείρηση υποκινείται από μια κεντρική διεύθυνση. Κάτι τέτοιο μάλλον δεν υπάρχει.
Ίσως, στην επιχείρηση «Ο Μητσοτάκης έξω από το κάδρο», να συνυπάρχουν ανοησίες, δημοσιογραφικά «υπερεγώ», βιασύνες, ξεκαθαρίσματα λογαριασμών που δεν έχουν σχέση με την υπόθεση. Μαζί με άλλα πολλά, πιο «πονηρά».
Το αποτέλεσμα όμως είναι ένα. Το μείζον σκάνδαλο εκφυλίζεται, οι ευθύνες διασπείρονται, οι κοριοί παίρνουν ανάσα. Και κυρίως ο Μητσοτάκης γλυτώνει από πολλά δυσάρεστα πρωϊνά «τύπου Χάρολντ Μακ Μίλαν».
Θα γλυτώσουν λοιπόν οι κοριοί; Θα δούμε. Πάντως για να μη γλυτώσουν ο παλιός βρετανός Πρωθυπουργός είχε δώσει μια δεύτερη συμβουλή. Όταν ένας δημοσιογράφος τον είχε ρωτήσει τι τον ανησυχεί περισσότερο είχε απαντήσει: «Τhe facts, my dear, the facts».
Για να έχουμε λοιπόν «γεγονότα», νέες δηλαδή απτές αποκαλύψεις για το μεγαλύτερο σκάνδαλο της Μεταπολίτευσης, ένα προαπαιτούμενο υπάρχει. Λιγότερες ανοησίες, άρα και λιγότεροι ανόητοι στην πίστα. Γιατί η ανοησία (των «άλλων») είναι το καλύτερο καταφύγιο του Κ. Μητσοτάκη.
- το κείμενο του Θ. Τσεκούρα είναι από το ieidiseis