Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Το τραγούδι είναι παραδοσιακό, αλλά εγώ το είχα ακούσει από τον Paul McCartney σε μια ομολογουμένως αξιοζήλευτη διασκευή. Το λένε “All my trials” και κάποιοι από τους στίχους του πραγματικά συγκλονίζουν:
«Αν γινόταν κάποιος ν’ αγοράσει με τα φράγκα τη ζωή
τότε οι πλούσιοι θα ζούσαν και οι φτωχοί θα ψόφαγαν
αχ Θε’ μου, όλα μου τα βάσανα σε λίγο θα τελειώσουν»
Το τραγούδι πήρε σχήμα και μορφή στην Αμερική του δέκατου ένατου αιώνα ως θρησκευτικού τύπου υμνωδία, στα χρόνια πριν από τον εμφύλιο Βορείων και Νοτίων. Πήγε μια βόλτα ακολούθως ως τις Μπαχάμες όπου μεταμορφώθηκε σε νανούρισμα και επέστρεψε στα ηπειρωτικά εδάφη στη δεκαετία του πενήντα ως φολκ άσμα διαμαρτυρίας. Και πλέον, σκέφτομαι να πάρω τηλέφωνο τη ΓΣΕΕ και να της υποδείξω πως είναι ό,τι πρέπει για τη συγκέντρωση στις 9 του μηνός, που θα συνοδεύσει την πανελλαδική απεργία…
Αν φτάσουμε, δηλαδή, ως εκεί, μιας και με την αψιλιά που έχει πέσει μας βλέπω στα πατώματα με κρίση υποθερμίας. Και δεν το λέω εγώ αυτό, ων γνωστός εαμοβούλγαρος και κονσερβοκουτάς, το λέει η ΓΣΕΕ. Ναι η ΓΣΕΕ, καλά διαβάσατε, που κάποιος τη φίλησε σαν την Ωραία Κοιμωμένη κι από εκεί που ήταν τάβλα στην ντάγκλα ξύπνησε με διαθέσεις άγριες και πολεμικές. Δια το λόγου το αληθές παραθέτω συμπεράσματα από έρευνα του Ινστιτούτου Εργασίας της Συνομοσπονδίας, μέσω της παντοτινά αξιαγάπητης μεθόδου το κόπυ το παστε:
«Όπως προκύπτει από τη μελέτη, ο κατώτατος μισθός έχει χάσει περίπου το 19% της αγοραστικής του δύναμης από τον Απρίλιο μέχρι σήμερα. Μέσα στο 2022, οι απώλειες αγοραστικής δύναμης φτάνουν στο 40% για τα νοικοκυριά με μηνιαίο εισόδημα έως 750 ευρώ, στο 9-14% για τα νοικοκυριά με εισόδημα 751-1.100 ευρώ, στα άλλα εισοδηματικά κλιμάκια είναι μικρότερες από 11% και μειώνονται όσο αυξάνεται το εισόδημα».Έπεσε ακρίδα με δυο λόγια και μασούλησε con gusto τις αυξήσεις της κυβέρνησης στο μισθό. Κι αν οι ματσωμένοι κάπως τη σκαπούλαραν (κάπως λέω, γιατί τα λεφτάκια τους τα ροκάνισε ο πληθωρισμός…), οι πλεμπαίοι κλαίνε και οδύρονται και δεν βλέπουν κανένα φως στο βάθος του τούνελ. Πόσο πια, δηλαδή, να παξιμαδοποιήσουν το σκατό τους και πόσο ξετινάξουν τον καναπέ μπας κι έχει γλιστρήσει κάνα ευρώπουλο πίσω απ’ τα μαξιλάρια; Δεν είναι μόνο τα εδώδιμα και τα αποικιακά, είναι και το κόστος της ενέργειας, που καταγράφεται ως το δεύτερο υψηλότερο στην Ευρώπη. Και δεν ξέρω αν σας πληροφόρησαν, αλλά οσονούπω τελειώνει το φθινόπωρο και μπαίνει ο χειμώνας. Μπαίνει ο χειμώνας σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο στην Ιεράπετρα που τη βγάζουν τα Χριστούγεννα με είκοσι βαθμούς Κελσίου. Κάποιοι και κάποιες θα κρυώσουν και θα παγώσουν και δεν βρίσκεται ούτε ένας χριστιανός ν’ ανταλλάξει τη Μακεδονία με τη θέρμανση…
Αλλά δεν πειράζει, έχουμε το Καλάθι του Νοικοκυριού. Έχουμε τη μπλόφα της δεκαετίας όπως θα λέγαμε και όσοι έχουμε περάσει από τα τραπέζια της πόκας, όπου πήγε «ρέστα» η οργανωμένη ελληνική πολιτεία και η κοινή γνώμη της απάντησε «αρχίδια καπαμά». Μετά από μια τόσο εκκωφαντική φάπα, κανονικά σηκώνεσαι απ’ το τραπέζι, ζητάς απ’ τη «μάνα» να εξαργυρώσει όσες μάρκες σου έχουν απομείνει και αποχωρείς προς άγνωστον κατεύθυνσιν. Αν σου έχει μείνει κάνα γραμμάριο τσίπας στην καβάτζα και δεν διατηρείς την εντύπωση ότι είσαι άρχων του σύμπαντος!
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το Newpost