Ρητορικά ερωτήματα

Με πέντε δηκτικά-ρητορικά ερωτήματα ο Παντελής Μπουκάλας με άρθρο του στην "Καθημερινή", ασκεί ευθεία κριτική στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και στον ίδιο τον πρωθυπουργό. Ο αρθρογράφος της"Καθημερινής" σχολιάζει με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο:

Ορισμένα ερωτήµατα θα μείνουν εσαεί αναπάντητα. Και δεν λέω για τα βαριά και τ’ ασήκωτα ή τα ευτράπελα: αν υπάρχει Θεός και μετά θάνατον ζωή, αν οι εξωγήινοι έχουν ήδη καταλάβει τη Γη και χρησιμοποιούν το ανθρώπινο σώμα σαν κέλυφος, αν ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος. Λέω για ερωτήματα πεζά, της καθημερινότητάς μας, της τηλεοπτικής μας δίαιτας, της σοσιαλμιντιακής μας ενασχόλησης.

Το πρώτο, από μια πλούσια σοδειά: Τελικά, έχει αποδειχθεί επιστημονικά πως η ύπαρξη διαδραστικού πίνακα σε ένα σχολείο καλύπτει ικανοποιητικά το κενό θερμότητας που οφείλεται στην έλλειψη καλοριφέρ ή επρόκειτο για μία επιπλέον αδόκιμη χιουμοριστική προσπάθεια του πρωθυπουργού; Δεύτερο: Στα πόσα εγκαίνια θα πάρει μπρος η «εμβληματική επένδυση του Ελληνικού»; 

Τρίτο: Ποιες ακριβώς δραστηριότητες του διαγραφέντος με διετή αργοπορία κ. Ανδρέα Πάτση «δεν συνάδουν με την ιδιότητα του βουλευτή και τις αρχές της Ν.Δ.»; 

Τέταρτο: Οι πλούσιοι τρώνε όντως περισσότερα μακαρόνια από τους φτωχούς, οπότε σωστά δεν μειώνεται ο ΦΠΑ τους, ώστε να πληρώνει και η αριστοκρατία κατιτίς στο κράτος, όπως γνωμάτευσε ο κ. Κωνσταντίνος Κυρανάκης, ή πρόκειται για άποψη βασισμένη σε λαθεμένες πληροφορίες, σκοπίμως διοχετευθείσες στο περιβάλλον του νεοδημοκράτη βουλευτή, για να τον παραπλανήσουν;

Και μια που μιλάμε για πληροφορίες, ερώτημα πέμπτο: 

Ωστε λοιπόν η Εθνικοκρατικοκομματική Υπηρεσία Πληροφοριών ήταν βέβαιη ότι ο κ. Νίκος Ανδρουλάκης σκόπευε να προσφέρει την Ελλάδα σε τιμή ευκαιρίας σε Γεωργιανούς, Κινέζους και Ανδρομεδιανούς; 

Αν όχι, τότε γιατί η επόπτρια εισαγγελεύς κ. Βασιλική Βλάχου επιχείρησε να δικαιολογήσει την παρακολούθηση των συνδιαλέξεών του λέγοντας στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, με φωνή στεντορείως εθνοπρεπή, ότι «θα παρακολουθούσε ακόμη και την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, εάν επρόκειτο να πουλήσει την πατρίδα»; 

Το έκτο ερώτημα διά χειρός Τάσου Τέλλογλου, που κατήγγειλε ότι τον παρακολουθούν μήνες: «Πώς να πας να συναντήσεις και να μιλήσεις σε έναν άνθρωπο όταν ξέρει ότι δεν θα πας μόνος σου; Και τι ρίσκο παίρνει αυτός ή αυτή που συναντιέται μαζί σου; Το πρόβλημα, πέρα από πολιτικό, νομικό και τεχνικό, είναι και βιοποριστικό για όσους επιμένουμε να βιοποριζόμαστε ερευνώντας». 

Ρεπόρτερ δεν θα κατάφερνα να γίνω ποτέ, αλλά τα ερωτήματα του Τάσου είναι και δικά μου. Και –ελπίζω– όλου του κλάδου. Εστω. Πλην Λακεδαιμονίων.