Δεν κάνει ακρίβεια στην Ελλάδα!
του Χρήστου Ξανθάκη
Μιλάω με το φίλο μου το Γιώργο, που είναι μάστερ σεφ στο σπίτι του και τη σύζυγό του τη διώχνει απ’ την κουζίνα. Μου λέει για την επιδημία του σρινκφλέσιο, που είναι μικρότερες οι συσκευασίες στα σούπερ μάρκετ, αλλά η τιμή μένει ίδια.
«Έπαιρνα μια συσκευασία πιπέρι», μου λέει, «έβαζα στο ένα βαζάκι και περίσσευε και σε ένα ακόμη από μισό. Τώρα, ίσα ίσα έφτασε για το ένα, ξεχάστηκα κι εγώ, τελείωσε στο τσακ μπαμ, παραλίγο να μου βγει άνοστο το φαγητό. Και για να μη σου πω για τα υπόλοιπα. Αγάπη μου συρρίκνωσα τα ψώνια»
Αυτή είναι η μία εκδοχή. Η άλλη εκδοχή είναι να μένει ίδια η συσκευασία και να ανεβαίνει η τιμή εκεί που χρειάζεσαι κανοκυάλι για την μπανίσεις. Αντιγράφω από ρεπορτάζ του Βασίλη Γαλούπη στην εφημερίδα «δημοκρατία»:
Ύστερα ήρθε η ερώτηση αν πιστεύουν ότι «τα φαινόμενα κερδοσκοπίας έχουν το τελευταίο διάστημα αυξηθεί». Οι απαντήσεις τους; Ποσοστό 39 % απάντησε «αρκετά» και ποσοστό 48 % απάντησε «πολύ». Μιλάμε για ένα μάλλον κολοσσιαίο 87 % που βλέπει αισχροκέρδεια εκεί που τα υπουργεία βλέπουν παρεμβάσεις. Δύο τα κρατούμενα.
Τρίτη ερώτηση της δημοσκόπησης αν θα βοηθήσει το «καλάθι της Νοικοκυράς», τα πενήντα προϊόντα, δηλαδή, με περιορισμένες αυξήσεις, τις οικογένειες των ερωτώμενων. Νέος πανωλεθρίαμβος με ποσοστό 23 % να απαντάει «καθόλου», ποσοστό 34 % να απαντάει «λίγο» και ποσοστό 21 % να απαντάει «δεν γνωρίζω, δεν απαντώ». Τρίτο το κρατούμενο.
Τα σημειώνω όλα αυτά, όπως σημειώνω και ό,τι επισημαίνει δεξιά κι αριστερά ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ Γιώργος Καββαθάς, πως δηλαδή οι έως τώρα παρεμβάσεις της πολιτείας για την ακρίβεια είναι αναποτελεσματικές και αν βοηθάνε κάποιους είναι οι μεγάλες επιχειρήσεις εις βάρος των μικρών. Το σχέδιο Πισσαρίδη, σαν να λέμε, όπου οι επτακόσιες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις που μέχρι πρότινος θεωρούνταν ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας οφείλουν να οδεύσουν τάχιστα στο χρονοντούλαπο. Για να μην πω στον κάλαθο των αχρήστων…
Κι εκεί που ετοιμάζομαι να γράψω έναν επίλογο και να το κλείσω το σημερινό, με παίρνει στο τηλεφωνάκι ο παλιός συνάδελφος από «Ελευθεροτυπία» Μπάμπης Πολυχρονιάδης και μου επισημαίνει ένα δημοσίευμα του «Βήματος» πριν από τρεις μήνες που πέρασε μάλλον απαρατήρητο. Μικρό απόσπασμα:
Αλλά ο Μπάμπης δεν με αφήνει να το κλείσω. Και επιμένει, υπογραμμίζοντας ότι με τις ανατιμήσεις τα φορολογικά έσοδα «στο πρώτο 9μηνο του 2022 παρουσίασαν υπέρβαση κατά 5 δισ. ευρώ έναντι του προϋπολογισμού».
«Οπότε;», τον ρωτάω.
«Οπότε», μου απαντάει, «αν εξαιρέσεις ότι υπάρχει ένας κίνδυνος ξαφνικής κατάρρευσης της κατανάλωσης, η κατάσταση είναι γουίν γουίν. Και μείωση ποσοστιαία του χρέους και λεφτά στα ταμεία για να πλασάρεις επιδόματα και υψηλότερος ρυθμός ανάπτυξης. Επί Σημίτη λέγαμε ανάπτυξη με δανεικά, τώρα θα λέμε ανάπτυξη με ακριβά»!
Ελήφθη, όβερ…
Υ.Γ.: Μόλις έσκασε μύτη δημοσκόπηση, που εμφανίζει το 62 % των ερωτηθέντων να δηλώνει ότι για την ακρίβεια φταίνε οι διεθνείς συγκυρίες και όχι η κυβέρνηση.
Καταλάβατε; Καταλάβαμε!
Μιλάω με το φίλο μου το Γιώργο, που είναι μάστερ σεφ στο σπίτι του και τη σύζυγό του τη διώχνει απ’ την κουζίνα. Μου λέει για την επιδημία του σρινκφλέσιο, που είναι μικρότερες οι συσκευασίες στα σούπερ μάρκετ, αλλά η τιμή μένει ίδια.
«Έπαιρνα μια συσκευασία πιπέρι», μου λέει, «έβαζα στο ένα βαζάκι και περίσσευε και σε ένα ακόμη από μισό. Τώρα, ίσα ίσα έφτασε για το ένα, ξεχάστηκα κι εγώ, τελείωσε στο τσακ μπαμ, παραλίγο να μου βγει άνοστο το φαγητό. Και για να μη σου πω για τα υπόλοιπα. Αγάπη μου συρρίκνωσα τα ψώνια»
Αυτή είναι η μία εκδοχή. Η άλλη εκδοχή είναι να μένει ίδια η συσκευασία και να ανεβαίνει η τιμή εκεί που χρειάζεσαι κανοκυάλι για την μπανίσεις. Αντιγράφω από ρεπορτάζ του Βασίλη Γαλούπη στην εφημερίδα «δημοκρατία»:
«Σε ένα μήνα αυξήθηκαν:Αυτό το «απελπίζονται» που έγραψε ο καλός συνάδελφος δεν είναι τυχαίο και το βρίσκουμε και στην πρόσφατη έρευνα της Alco για τον τηλεοπτικό δίαυλο Alpha. Εκεί, λοιπόν, ρωτήθηκαν οι καταναλωτές αν «η ακρίβεια τους έχει υποχρεώσει να μειώσουν τις αγορές βασικών αγαθών» και απάντησαν σε ποσοστό 31 % «πολύ», σε ποσοστό 40 % «αρκετά» και σε ποσοστό 23 % «λίγο». Ένα το κρατούμενο.
Ζυμαρικά 42,8 %, γάλατα 37 %, βούτυρο 12,2 %.
Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση δεν κάνει απολύτως τίποτα εδώ και πάνω από έναν χρόνο. Τα σούπερ μάρκετ αυξάνουν τις τιμές τους και τα κέρδη τους κατά βούληση με οργιώδεις ρυθμούς, ενώ οι καταναλωτές απελπίζονται».
Ύστερα ήρθε η ερώτηση αν πιστεύουν ότι «τα φαινόμενα κερδοσκοπίας έχουν το τελευταίο διάστημα αυξηθεί». Οι απαντήσεις τους; Ποσοστό 39 % απάντησε «αρκετά» και ποσοστό 48 % απάντησε «πολύ». Μιλάμε για ένα μάλλον κολοσσιαίο 87 % που βλέπει αισχροκέρδεια εκεί που τα υπουργεία βλέπουν παρεμβάσεις. Δύο τα κρατούμενα.
Τρίτη ερώτηση της δημοσκόπησης αν θα βοηθήσει το «καλάθι της Νοικοκυράς», τα πενήντα προϊόντα, δηλαδή, με περιορισμένες αυξήσεις, τις οικογένειες των ερωτώμενων. Νέος πανωλεθρίαμβος με ποσοστό 23 % να απαντάει «καθόλου», ποσοστό 34 % να απαντάει «λίγο» και ποσοστό 21 % να απαντάει «δεν γνωρίζω, δεν απαντώ». Τρίτο το κρατούμενο.
Τα σημειώνω όλα αυτά, όπως σημειώνω και ό,τι επισημαίνει δεξιά κι αριστερά ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ Γιώργος Καββαθάς, πως δηλαδή οι έως τώρα παρεμβάσεις της πολιτείας για την ακρίβεια είναι αναποτελεσματικές και αν βοηθάνε κάποιους είναι οι μεγάλες επιχειρήσεις εις βάρος των μικρών. Το σχέδιο Πισσαρίδη, σαν να λέμε, όπου οι επτακόσιες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις που μέχρι πρότινος θεωρούνταν ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας οφείλουν να οδεύσουν τάχιστα στο χρονοντούλαπο. Για να μην πω στον κάλαθο των αχρήστων…
Κι εκεί που ετοιμάζομαι να γράψω έναν επίλογο και να το κλείσω το σημερινό, με παίρνει στο τηλεφωνάκι ο παλιός συνάδελφος από «Ελευθεροτυπία» Μπάμπης Πολυχρονιάδης και μου επισημαίνει ένα δημοσίευμα του «Βήματος» πριν από τρεις μήνες που πέρασε μάλλον απαρατήρητο. Μικρό απόσπασμα:
«Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του γερμανικού οίκου αξιολόγησης Scope Ratings το δημόσιο χρέος της χώρας μας θα μειωθεί ταχύτερα από ό,τι αναμενόταν, λόγω κυρίως του υψηλού πληθωρισμού.Ποσοστιαία, βέβαια, όλα αυτά, μιας και τον Ιούνιο του 2018 το χρέος υπολογιζόταν σε 345,4 δισ. ευρώ και τώρα βρίσκεται περίπου στα 355 δισ. ευρώ…
Ειδικότερα, από το 206,3% του ΑΕΠ το 2020 θα βρεθεί στο 171,6% του ΑΕΠ εφέτος, δηλαδή κάτω από τα προ κορωνοϊού επίπεδα του 180,7% του ΑΕΠ που ήταν το 2019, για να υποχωρήσει στο 157% του ΑΕΠ το 2023.
Αναλυτές της UBS επισημαίνουν πως ο πληθωρισμός, τον οποίο ο Milton Friedman αποκάλεσε φορολογία χωρίς νομοθεσία, θα μπορούσε να αποτελέσει πολιτικά την πιο αποδεκτή (και βολική) λύση για τη μείωση του χρέους».
Αλλά ο Μπάμπης δεν με αφήνει να το κλείσω. Και επιμένει, υπογραμμίζοντας ότι με τις ανατιμήσεις τα φορολογικά έσοδα «στο πρώτο 9μηνο του 2022 παρουσίασαν υπέρβαση κατά 5 δισ. ευρώ έναντι του προϋπολογισμού».
«Οπότε;», τον ρωτάω.
«Οπότε», μου απαντάει, «αν εξαιρέσεις ότι υπάρχει ένας κίνδυνος ξαφνικής κατάρρευσης της κατανάλωσης, η κατάσταση είναι γουίν γουίν. Και μείωση ποσοστιαία του χρέους και λεφτά στα ταμεία για να πλασάρεις επιδόματα και υψηλότερος ρυθμός ανάπτυξης. Επί Σημίτη λέγαμε ανάπτυξη με δανεικά, τώρα θα λέμε ανάπτυξη με ακριβά»!
Ελήφθη, όβερ…
Υ.Γ.: Μόλις έσκασε μύτη δημοσκόπηση, που εμφανίζει το 62 % των ερωτηθέντων να δηλώνει ότι για την ακρίβεια φταίνε οι διεθνείς συγκυρίες και όχι η κυβέρνηση.
Καταλάβατε; Καταλάβαμε!
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το Newpost.gr (20.102022)