Γράφει ο Θανάσης Τσεκούρας
Δυο ειδήσεις, σχεδόν ταυτόχρονες, με επιπλέον κοινό σημείο ότι εξαφανίστηκαν από τα ραντάρ των ΜΜΕ. Προχθές δημοσιεύθηκε η λίστα των καλύτερων Πανεπιστημίων του κόσμου για τα έτη 2022-23. Συγκεκριμένα η λίστα «Times Higher Education World University Rankings», η οποία μαζί με την αντίστοιχη της QS World University Rankings και το Academic Ranking of World Universities (Λίστα της Σανγκάης), θεωρούνται οι τρεις κατατάξεις με τη μεγαλύτερη εγκυρότητα διεθνώς.
Στα 1.799 πανεπιστήμια από 104 χώρες που εξετάσθηκαν, διακρίνονται 16 Πανεπιστήμια από την Ελλάδα. Μάλιστα το ΕΚΠΑ και το Πανεπιστήμιο Κρήτης βρίσκονται στα πρώτα 500.
Ερώτημα: Είναι λίγα; Αν σε αντίστοιχη λίστα περιλαμβάνονταν άλλες «οντότητες» από την Ελλάδα, για παράδειγμα βιομηχανίες και επιχειρήσεις, τα ΜΜΕ, ποδοσφαιρικά κλάμπ, αγροτικές μονάδες, κτηνοτροφεία, όμιλοι σκάκι και ό,τι άλλο μπορούμε να φαντασθούμε, έχετε την εντύπωση πως θα διεκδικούσαμε καλύτερες θέσεις ή θα κάναμε πρωταθλητισμό; Μάλλον όχι.
Γιατί λοιπόν συντηρείται για χρόνια μια ιδεολογική, πολιτική και δημοσιογραφική αντίληψη που απαξιώνει τα δημόσια σχολεία και Πανεπιστήμια;
Η απάντηση είναι εύκολη. Οι κήρυκες ενός «νεοπλουτέ», καθυστερημένου, βλαχομπαρόκ, επαρχιώτικου και αφόρητα μεταχρονολογημένου από τη δεκαετία του ΄80 νεοφιλελευθερισμού έχουν θέσει ως προνομιακό στόχο την κατασυκοφάντηση και την απαξίωση του δημόσιου σχολείου.
Ελα όμως που οι ιδεοληψίες και οι φανατισμοί έχουν ένα πρόβλημα. Κάποια στιγμή συγκρούονται με τον «τοίχο» της πραγματικότητας. Με αναμενόμενα αποτελέσματα.
Για παράδειγμα, η δεύτερη είδηση είναι το τραγικό ατύχημα με τον φοιτητή του ΑΠΘ. Επεσε από το παράθυρο στη διάρκεια του μαθήματος. Ευτυχώς το παιδί διέφυγε τον κίνδυνο, αλλά έδωσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, στους τυφλούς και τους φανατικούς να αντικρύσουν την πραγματικότητα.
Κι αυτή είναι εξαιρετικά διδακτική. Συνωστισμός φοιτητών για να παρακολουθήσουν μαθήματα. Ναι, αυτοί που οι συνήθεις ύποπτοι τους αποκαλούν «τεμπέληδες» και αδιάφορους.
Συνωστισμός φοιτητών σε ακατάλληλες αίθουσες. Υπεράριθμοι λόγω των ελλείψεων σε διδακτικό προσωπικό. Με κίνδυνο να ακολουθήσουν, κυριολεκτικά και όχι μεταφορικά, την ελεύθερη πτώση της Ανώτατης Εκπαίδευσης στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια.
Συμπέρασμα: Κάποια στιγμή πρέπει να τελειώνουμε με τους μύθους. Τα δημόσια σχολεία δεν είναι άριστα. Χρειάζονται προσοχή, χρηματοδότηση, μεταρρυθμίσεις, αλλαγές για να γίνουν καλύτερα και πιο ανταγωνιστικά στην παγκόσμια σφαίρα. Αυτό που δεν χρειάζονται όμως είναι άσχετους, φανατικούς, «νεκροθάφτες» και ιδεοληπτικούς τύπους που εχθρεύονται τη νεολαία. Μια Κεραμέως, ας πούμε.
- το κείμενο του Θανάση Τσεκούρα είναι από το ieidiseis.gr