Σχεδίαζα να σχολιάσω τη νέα κυβέρνηση στην Ιταλία. Της πρώην θαυμάστριας του Μουσολίνι, που ορκίστηκε πρωθυπουργός. Και των δύο εταίρων της, του ολιγάρχη των ΜΜΕ Σίλβιο Μπερλουσκόνι και του ακροδεξιού Ματέο Σαλβίνι.Η Τζόρτζια Μελόνι δημαγώγησε ενάντια στο «σύστημα των Βρυξελλών» προεκλογικά, αλλά φρόντισε με τους υπουργούς που διόρισε σε καίρια πόστα να διασκεδάσει τις ανησυχίες του «συστήματος». Ο υπουργός Οικονομικών προέρχεται από την απερχόμενη κυβέρνηση Ντράγκι (ήταν υπουργός οικονομικής Ανάπτυξης), ενώ ο υπουργός Εξωτερικών διατέλεσε πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Σκόπευα επίσης να γράψω ότι, στη χώρα όπου οι κυβερνήσεις πέφτουν πιο γρήγορα από ότι η Μεγάλη Βρετανία αλλάζει πρωθυπουργούς, η παράσταση του νέου θιάσου δεν θα παίζεται για πολύ στο θέατρο της Ιταλίας.
Γιατί εν καιρώ πολέμου στην Ουκρανία, δύο από τους τρεις εταίρους είναι φιλορώσοι, ο Μπερλουσκόνι αντάλλασσε πριν δύο εβδομάδες βότκες και γλυκόλογα με τον Πούτιν και φρόντισε να γίνει γνωστό, ενώ οι εταίροι αλληλο-μαχαιρώθηκαν πριν καν σχηματιστεί κυβέρνηση: στην εκλογή του νέου προέδρου της Γερουσίας που είχε προτείνει το κόμμα της Μελόνι, ο Μπερλουσκόνι και ένας ακόμη γερουσιαστής απ το κόμμα του απείχαν από την ψηφοφορία. Τελικώς ο πρόεδρος εκλέχθηκε με ψήφους του «ακραίου κέντρου», κατά πάσα πιθανότητα, καθώς η ψηφοφορία ήταν μυστική.
Αλλά εκεί που πήγαινα να αναπτύξω τα παραπάνω, έπεσα πάνω στην απίστευτη επιστολή παραίτησης του εκπαιδευτικού των ΕΠΑΛ, που αναδημοσίευε το tvxs. Αν δεν την έχετε διαβάσει αξίζει να το κάνετε, οι εικόνες που περιγράφει ωχριούν μπροστά στο περίφημο Κουρδιστό Πορτοκάλι, την ταινία του Κιούμπρικ η οποία περιγράφει τη δράση μιας ομάδας βίαιων νεαρών σε μία δυστοπική Μεγάλη Βρετανία, λίγα χρόνια πριν τον τυφώνα «Μάργκαρετ»(Θάτσερ).
Οι σκηνές και τα περιστατικά που περιγράφει ο γενναίος εκπαιδευτικός είναι έτοιμες για ταινία, μόνο η πλοκή λείπει.
- Η αίθουσα των καθηγητών είναι «περικυκλωμένη με επιδεικτικά καπνίζοντες μαθητές, ενώ το κάπνισμα είναι ελεύθερο σε όλο το προαύλιο χώρο ενώ κάποιοι καπνίζουν και μέσα στις τάξεις…
- ..Μαθητές περιφέρονται παντού όλες τις ώρες και μπαινοβγαίνουν στο σχολείο μιας και η πόρτα δε κλείνει ποτέ. Την ώρα του μαθήματος μπορεί να ακουστούν έντονες συντονισμένες κραυγές και να γίνει κάποιο φιλικό ‘'ντου΄΄ από μερίδα μαθητών σε κάποιο άλλο τμήμα..
- ..Τα κινητά είναι σε διαρκή λειτουργία μέσα - έξω από τις τάξεις, τραβώντας βίντεο και τροφοδοτώντας το τικ – τοκ, με «κατορθώματα» από την εξουσία που έχουν επιβάλει οι πλέον παραβατικοί, στο σχολικό χώρο, παράδειγμα για άλλους μαθητές άλλων σχολείων».
- Οι εκπαιδευτικοί εκβιάζονται την ώρα που ο τραμπουκισμός διαδίδεται, σαν τη φαιά πανούκλα. « Συμμορίες μαθητών από τα ΕΠΑΛ κατόπιν πρόσκλησης από άλλα σχολεία τιμωρούν εκπαιδευτικούς προκαλώντας φθορές στα αυτοκίνητά τους. Στη μαθητική κοινωνία είναι μαγκιά να έχεις άκρες στο ΕΠΑΛ. Γίνεται διάχυση των ‘’ιδανικών’’ και των μεθόδων του ΕΠΑΛ και σε άλλα σχολεία »
Όταν επιχείρησε να κάνει μάθημα, ο εκπαιδευτικός βρέθηκε μπροστά σε μία δυσάρεστη έκπληξη:
- «Μαθήτριες, εκ περιτροπής, έρχονταν και κάθονταν στην έδρα, βάζαν τα πόδια τους πάνω στα θρανία, όλοι άλλαζαν θέσεις, η πόρτα ανοιγόκλεινε συνεχώς και κοπανιόταν με δύναμη, κόσμος μπαινόβγαινε, φωνές ουρλιαχτά και κινητά..
- ..Σε κάποια στιγμή ζήτησα από μια μαθήτρια που βαφόταν να κρύψει το κινητό της, η μαθήτρια μου απάντησε ‘’να τελειώσω το φρύδι μου πρώτα’’..
- ..εξωσχολικός ‘’νταής’’ προσπάθησε να με εκφοβίσει. Φώναζε ‘’ποιος είναι αυτός ο μάγκας που βγάζει έξω επειδή έχουν κινητά’’ ή κάτι παρόμοιο. Του είπα ‘’εγώ είμαι’’. Μου λέει ‘’βγες έξω’’ και βγήκα. Μου λέει ‘’εσύ έβγαλες έξω τη κοπέλα μου;’’ και ήρθε και κόλλησε στη κυριολεξία τη μύτη του στη μύτη μου..
- ..Σε κάποια φάση ήρθαν στο δια ταύτα: ‘’εδώ μάθημα δε κάνεις. Δε κάνει κανείς. Θα μας βάλεις όλους ένα 12 όπως όλοι και άντε..’’, ‘’όχι 12 ρε 16’’, ’’20 να μας βάλει’’, ‘’λοιπόν όταν είμαστε ήσυχοι θα μας βάζεις 16 και όταν δε θα είμαστε θα μας βάζεις 12 εντάξει; Εντάξει ρε;’’»
Η μικρή κοινωνία που περιγράφει ο καθηγητής ζεσταίνει το αυγό του φιδιού. Είναι η εξουσία των άξεστων που επιβάλλονται με τη βία, όπου κυριαρχεί ο νόμος του ισχυρότερου και όπως σημειώνει ο καθηγητής, ο «νόμος του ανεγκέφαλου».
- «Όσο πιο ‘’ανεγκέφαλος’’ είσαι τόσο περισσότερο σε φοβούνται και άρα σε ακολουθούν. Γίνεσαι πρότυπο. Παράγεις δηλαδή αντίγραφά σου και καταστρέφεις κι άλλους... Ουσιαστικά η διαπαιδαγώγηση ξεφεύγει από τα χέρια των εκπαιδευτικών και της οικογένειας και μετατοπίζεται σε άγνωστους, μακρινούς και συχνά απόκοσμους ‘’ινφλουένσερς’’, τράπερ, ακροδεξιές οργανώσεις, παιδεραστές, ή απλά ‘’τσόκαρα’’ κάθε είδους».
Ολα αυτά γίνονται υπό την ανοχή των αρχών και της εκπαιδευτικής κοινότητας. Ο καθηγητής αναφέρει τα γεγονότα στη δευτεροβάθμια.
- Ο αρμόδιος επικεφαλής γνωρίζει την κατάσταση, αλλά «με παρότρυνε να μη παραιτηθώ γιατί θα ήταν καταστροφικό για την καριέρα μου. Μου ζήτησε να ‘’προσαρμοστώ κάπως’’ παρόλο που γνωρίζει πως προσαρμογή στη προκειμένη σημαίνει να στέκομαι σα ‘’νεκροζώντανος’’ στη τάξη να κάνω πως δε βλέπω, δεν ακούω, δε νιώθω, να μη κάνω μάθημα εννοείται, και τελικά να τους βάλω όλους 12 για να μην έχω άλλα…
- ..Στην πραγματικά φιλική παρότρυνση κάποιων συναδέλφων αλλά και του διευθυντή εκπαιδευτικών θεμάτων, για ’’υπομονή’’ με την αιτιολόγηση πως αυτά είναι ‘’σημεία των καιρών και της κοινωνίας’' πως ‘’ΕΠΑΛ είμαστε’’ πως ‘’έτσι είναι όλα τα ΕΠΑΛ στην Ελλάδα’’ δεν συμφωνώ. Το ότι είναι μια συνήθης κατάσταση δε σημαίνει πως είναι μια φυσιολογική κατάσταση και σίγουρα δεν μπορεί να είναι αποδεκτή».
Δεν είναι τυχαίες οι βίαιες τραμπούκικες δράσεις της Χρυσής Αυγής και των νεοναζί στα ΕΠΑΛ. Οι Μελόνι της Ελλάδας, θηλυκοί και αρσενικοί, εδώ επωάζονται.
Ο καθηγητής αποφασίζει να παραιτηθεί με τεράστιο προσωπικό και οικονομικό κόστος, προτείνοντας στην επιστολή του άμεσα μέτρα. Το εκπαιδευτικό σύστημα χάνει έναν εξαίρετο δάσκαλο, ενώ πρόκειται για την πλήρη αποτυχία της δευτεροβάθμιας τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης.
Είναι ένα διακομματικό πρόβλημα που αφορά το μέλλον της χώρας και πρέπει να αντιμετωπιστεί ανάλογα.. Ισως η δεξιά να μην ενδιαφέρεται και πολύ για την ουσιαστική εκπαίδευση του «ψυκτικού από το Περιστέρι». Και αν όλα αυτά που συμβαίνουν γίνουν ευρύτερα γνωστά, το πολύ πολύ να σκεφτεί ένα είδος αστυνομίας για... ΕΠΑΛ.
Αλλά η αριστερά δεν μπορεί να μείνει απαθής απέναντι σε μια κατάσταση που απειλεί τη δημοκρατία και εμποδίζει την πρόσβαση στην εκπαίδευση για τα φτωχότερα στρώματα και τους ασθενέστερους. Κάποτε πρέπει να ασχοληθεί με το πιο σύντομο ανέκδοτο- τη «δωρεάν εκπαίδευση» στην Ελλάδα- και να προτείνει γενναίες και ριζικές μεταρρυθμίσεις.
