Τα κανάλια για μια ακόμα φορά, με την πολιορκία τού σπιτιού της 12χρονης για να βγάλουν «εικόνα», δικαίωσαν το 72% των Ελλήνων που εμπιστεύονται λίγο ή καθόλου την τηλεόραση. Και γνωστές τηλεπερσόνες (και… τηλεπερσόνοι) δικαιολόγησαν το 74% των πολιτών που δήλωσαν σε πρόσφατη έρευνα (ειδικού τμήματος του Πανεπιστημίου Μακεδονίας) ότι εμπιστεύεται λίγο ή καθόλου τους δημοσιογράφους στην Ελλάδα.
Η δημοσιογραφία των καναλιών, που πήραν σκυτάλη από την παλαιότερη ρυπαρογραφία κάποιων εφημερίδων και την απογείωσαν, νοσεί αισθητικά, δεοντολογικά, θεματολογικά και, το κυριότερο, ηθικά. Πάσχει σε πολλούς τομείς. Πάσχει ακόμα στον τρόπο και τον χώρο που δίνει σε φιλοξενούμενους των δελτίων, ορισμένοι από τους οποίους προσκαλούνται για να πουν ανοησίες, κοινοτοπίες, κενολογίες –κάποιες φορές ακόμα και για να ξεπλύνουν εγκληματίες και καθάρματα με ελεεινές δηλώσεις.
Γι’ αυτό, οι ειδησεογραφικές και ενημερωτικές εκπομπές εξελίσσονται σε σόου ελαφρότητας, τρομολαγνίας, θανατικού, φτηνής συγκίνησης, αδιακρισίας και αδιαντροπιάς –σαν και αυτή με την υπόθεση Πισπιρίγκου, που εξελίχθηκε στο μεγαλύτερο σίριαλ των ενημερωτικών εκπομπών στην τηλεόραση, και εκείνην, τώρα, του οικτρά κακοποιημένου μικρού κοριτσιού, που επιβεβαιώνει τον αδίστακτο χαρακτήρα της τηλεοπτικής δημοσιογραφίας.
Γι’ αυτό, οι ειδησεογραφικές και ενημερωτικές εκπομπές εξελίσσονται σε σόου ελαφρότητας, τρομολαγνίας, θανατικού, φτηνής συγκίνησης, αδιακρισίας και αδιαντροπιάς –σαν και αυτή με την υπόθεση Πισπιρίγκου, που εξελίχθηκε στο μεγαλύτερο σίριαλ των ενημερωτικών εκπομπών στην τηλεόραση, και εκείνην, τώρα, του οικτρά κακοποιημένου μικρού κοριτσιού, που επιβεβαιώνει τον αδίστακτο χαρακτήρα της τηλεοπτικής δημοσιογραφίας.
Μια δημοσιογραφίας που συχνά λειτουργεί με ολότελα δικούς της κώδικες ηθικής.
- από το Harddog