Οι κυνικοί...

Με δυο λόγια ιδού η εικόνα κάποιων που συνθέτουν το κυνικό κομμάτι της ελληνικής τηλεόρασης:

ΣΚΑΝΕ στα γέλια (για να το θυμηθούμε καλύτερα και να το πούμε ωμά: κατουριούνται ομαδικά από τα γέλια) μέσα στο στούντιο, σε ζωντανή μετάδοση, σχολιάζοντας την είδηση ότι ένας ανώμαλος αυνανίστηκε σε δημόσια θέα κολλημένος πάνω σε μια ανυποψίαστη φοιτήτρια.

ΣΚΑΡΩΝΟΥΝ ολογράμματα παιδιών που έχουν πεθάνει (ίσως να έχουν δολοφονηθεί) και τα παρουσιάζουν στην, επίσης ζωντανή, εκπομπή τους.
ΒΡΙΣΚΟΥΝ φωτογραφίες ενός παιδιού που έχει βιασθεί και τις μοστράρουν στην κιτρινογκρίζα εκπομπή τους –ξεπερνώντας, ή αγγίζοντας, κάθε προηγούμενο εμετικής δημοσιογραφίας.
ΒΓΑΙΝΟΥΝ στο αέρα με το κινητό στο χέρι και ενημερώνουν ότι βλέπουν βίντεο με τον βιασμό που τους είχε σταλεί, άγνωστο από πού.

Όλοι αυτοί, και αρκετοί άλλοι, δεν έχουν εξαφανιστεί, όπως θα έπρεπε, από τη σκηνή της Ενημέρωσης την οποία βιάζουν εξακολουθητικά. Το κάνουν ανενόχλητοι από ΕΣΡ, δημοσιογραφικές Ενώσεις (τις περισσότερες φορές), δικαστικούς φορείς και, το κυριότερο, ανέγγιχτοι από το τηλεοπτικό κοινό που όχι μόνο δεν τους αποστρέφεται, αλλά επιβραβεύει τη χυδαιότητά τους εξακολουθώντας να τους παρακολουθεί.

Ο εσμός της δημοφιλούς αισχρότητας παίρνει εκπομπές, πραγματοποιεί τηλεοπτικές μεταγραφές, ανεβάζει κασέ και καταγράφει σημαντικά ποσοστά τηλεθέασης. Κάποιοι από αυτούς, μάλιστα, βραβεύονται από κορυφαίους πολιτειακούς φορείς ή παίρνουν θέσεις σε πολιτιστικούς οργανισμούς!

Όλα αυτά γιατί υπάρχουν πλήθη τηλεθεατών που τους παρακολουθούν και  καταναλώνουν βουλιμικά το παραδημοσιογραφικό υλικό τους, ενώ θα έπρεπε να είχε γυρίσει την πλάτη αηδιασμένο με τους κυνικούς του «γυαλιού». 

- από το HARDDOG