Αναμένοντας την «καθοριστική για το κυβερνητικό μέλλον της χώρας» - έτσι διαφημίζεται, ακόμα και από ορισμένους εκ των πολιτικών αντιπάλων του – σημερινή παρέμβαση του αρχηγού του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα από τη Θεσσαλονίκη, το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον εστιάζεται στα εσωκομματικά ντράβαλα του κυβερνώντος κόμματος πρωτίστως, και στα ανείπωτα εκείνα του ΠΑΣΟΚ των Ανδρουλάκη – Λοβέρδου δευτερευόντως.
Σπεύδω εξαρχής να παραδεχτώ τον μικρό σαρκασμό που εμπεριέχει η αναφορά μου στο «ΠΑΣΟΚ των Ανδρουλάκη – Λοβέρδου», όμως είναι αναπόφευκτος, δεδομένου ότι, μετά το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων και των… ανάδρομων δηλώσεων Λοβέρδου επ’ αυτού – όταν, δίκην κυβερνητικού εκπροσώπου, έβγαινε και στήριζε τον ωτακουστή του ηγέτη του κόμματός του πρωθυπουργό – η συνύπαρξη των δύο ανδρών στο ίδιο κόμμα μοιάζει αταίριαστη. Το ίδιο αταίριαστη με τη συνύπαρξη του Κώστα Καραμανλή με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στη ΝΔ, μετά το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων επίσης, και τις δηλώσεις του πρώτου περί της «αδιανόητης πολιτικής ανοησίας» του δεύτερου, να κατασκοπεύει πολιτικούς του αντιπάλους και δημοσιογράφους κρυπτόμενος πίσω απ’ το «απόρρητο».
Ωστόσο, τα εσωκομματικά μέτωπα που άνοιξαν στα δυό πάλαι ποτέ κραταιά κυβερνοκόμματα μόνο ως αφορμή τα ενώνει το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων. Η επί της ουσίας σχέση τους είναι η μεταμνημονιακή παθολογία που τα συνοδεύει: η οφειλόμενη στο χάσμα που άνοιξε ο σεισμός… Αλέξης Τσίπρας στα συγκυβερνώντα κόμματα ΝΔ – ΠΑΣΟΚ των Σαμαροβενιζέλων, κι ευθύς εγιόμοσ’ άνθη… του κακού: Μητσοτάκηδες, Λοβέρδους, κλπ, κλπ.
*******
Επί της ουσίας, το «εσωκομματικό μέτωπο» στο ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ του Νίκου Ανδρουλάκη είναι υπαρκτό – ανύπαρκτο: θαμμένο στα βάθη της ενοχικής μυστικοπάθειας που χαρακτηρίζει το συγκεκριμένο κόμμα από την εποχή της κυβερνητικής συνεργασίας του με τη ΝΔ του Σαμαρά και εντεύθεν.
Μήλο της εσωκομματικής έριδος, και μετά το σκάνδαλο των υποκλοπών, είναι – ποιός άλλος; – ο Ανδρέας Λοβέρδος. Ο οποίος, όπως προαναφέραμε, αντί να στηρίξει τον αρχηγό του κόμματός του και να ζητήσει την παραίτηση του Μητσοτάκη που τον παρακολουθούσε, στήριζε τον ωτακουστή πρωθυπουργό με δηλώσεις του τύπου «Δεν τίθεται θέμα εκλογών για την υπόθεση των υποκλοπών», ή «Αν υπάρχει λόγος η Εξεταστική Επιτροπή μπορεί να γίνει και κεκλεισμένων των θυρών», κλπ, κλπ.
Εντάξει, είναι περιττό να πούμε ότι ο Ανδρέας Λοβέρδος συνιστά από μόνος του ένα διαρκές σκάνδαλο για το μετα-Σημιτικό ΠΑΣΟΚ, και είναι απορίας άξιον αν όχι πώς εξακολουθεί να επιβιώνει πολιτικά (αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι παροικούντες την μιντιακή Ιερουσαλήμ), πώς τον ανέχεται και, κυρίως, γιατί τον ανέχεται ο Νίκος Ανδρουλάκης στο κόμμα που διευθύνει, μετά τις κασκαρίκες που του έχει κάνει…
Ίσως γιατί δεν τον έπεισε η εκτίμηση του μακαρίτη Ηλία Νικολακόπουλου ότι «η υπερπροβολή Λοβέρδου (σ. σ: από τα καθεστωτικά ΜΜΕ) ήταν μια επικοινωνιακή φούσκα: Προσπάθησαν να κατασκευάσουν (σ. σ: οι επικοινωνιολόγοι του καθεστώτος Μητσοτάκη με την συνδρομή των εξωνημένων ΜΜΕ) μια νικηφόρα υποψηφιότητα, η οποία αποδείχθηκε ότι δεν μπορούσε να περπατήσει»…
Ίσως γιατί τον έπεισε η εκτίμηση Λοβέρδου ότι το πρόβλημα των Μητσοτάκη - Ανδρουλάκη είναι κοινό, και δεν είναι οι παρακολουθήσεις αλλά… «το μέτωπο Τσίπρα-Καραμανλικών» που «το πλήρωσε ακριβά η χώρα» και «δεν πρέπει να επαναληφθεί ούτε ως φάρσα».
*******
Φυσικά, το… «μέτωπο Τσίπρα - Καραμανλικών» ήταν και είναι μια φάρσα των φιλομητσοτακικών της ΝΔ. Αλλά και αυτών του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, των οποίων, απόντος του Ευ. Βενιζέλου, ο Λοβέρδος «ηγείται»…
«Αστεία πράγματα» θα μου πείτε, αλλά ο κ. Ανδρουλάκης οφείλει να απαντήσει αν το δίλημμα «Δημοκρατική ανατροπή, ή ανοχή στον καθεστωτισμό και την αδικία που επιβάλλει η σημερινή κυβέρνηση προσβάλλοντας κάθε δημοκράτη στην πατρίδα μας;»,που έθεσε μιλώντας στη ΔΕΘ, μπορεί να απαντηθεί θετικά (για εκλογική απάντηση, ομιλώ) με τον Λοβέρδο εντός του κόμματός του.
Αυτό που δεν είναι φάρσα, αλλά πραγματικό γεγονός που εξελίσσεται καθημερινά και δημοσίως, είναι το μέτωπο Kαραμανλικοί VS Μητσοτακικών εντός του κυβερνώντος κόμματος: προχθές η εμβληματική δήλωση της Όλγας Κεφαλογιάννη, χθες η φωτογραφία αποδοκιμασίας Καραμανλή προς τον Μητσοτάκη στο Βελλίδειο – να στέκει επιδεικτικά ψυχρός κι ακίνητος την ώρα που το πλήθος γύρω του χειροκροτεί τον πρωθυπουργό – σήμερα ο… μυστικός δείπνος με τον Σαμαρά στον «Βράχο» της Καλαμαριάς, αύριο δυό ακόμα βουλευτές της ΝΔ κατά του «απορρήτου», και το ρήγμα καλά κρατεί…
Και διαρκώς διευρύνεται, δίνοντας υπόσταση ακόμα και σε εκτιμήσεις σεσημασμένων καραμανλικών δημοσιολόγων, του τύπου: «Από τη στιγμή που ο Καραμανλής αποφάσισε να προβεί σε ολική ρήξη με τον Μητσοτάκη, σημαίνει ότι θα το… πάει μέχρι τέλους, ήτοι μέχρι να ρίξει την κυβέρνηση». Ή, «Στόχος του Καραμανλικού μετώπου είναι η επιστροφή του γαλάζιου μαγαζιού στον «ιδιοκτήτη» του. Είτε με αρχηγό τον ίδιο, είτε με την Κεφαλογιάννη ή τον Δένδια…».
Όλα αυτά δημιουργούν μια πραγματικά… ωραία ατμόσφαιρα για τον ηγέτη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα – ένα απρόσμενα ιδανικό σκηνικό, για να εμφανιστεί στο Βελλίδειο όπως του αρμόζει, ως ο αναμενόμενος και εν αναμονή πρωθυπουργός της Αλλαγής: το ρεπορτάζ αναφέρει ότι η ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ θα είναι καθοριστική για το κυβερνητικό μέλλον της χώρας, αφού, πέρα από ένα νέο μοντέλο για την αντιμετώπιση της ακρίβειας και της ενεργειακής κρίσης που «θα απαντά στην επιδοματική πλειοδοσία Μητσοτάκη με τον δημόσιο χαρακτήρα της ΔΕΗ και την αποδέσμευση της τιμής του ηλεκτρικού από το φυσικό αέριο», θα περιγράφει και «το πλαίσιο της συνεργασίας με τις άλλες δυνάμεις στην κατεύθυνση της προοδευτικής διακυβέρνησης από την κάλπη της απλής αναλογικής»…
- το κείμενο του Ν. Τσαγκρή είναι από το μπλογκ "Τα Ρεστα"