Η αρρώστια της Γ΄ κλίσης είναι ανίκητη και προσβάλλει ακόμα και τις υψηλού κύρους εκδόσεις. Είναι η κλίση που πολλοί (και) δημοσιογράφοι δεν την… κλίνουν: του Απόλλων, τον Βύρων, του Αία. Δύσκολο να γλίτωνε και ο Αρμαγεδδών (ή Αρμαγεδών, στο απλούστερο) ακόμα και στις καλύτερες των δημοσιογραφικών οικογενειών. Η κατά τα άλλα καλή, καλογραμμένη και θεματολογικά ευρεία ιστοσελίδα ιστορικής εφημερίδας, στην ενδιαφέρουσα (και όχι κακογραμμένη) ανάλυσή της για την πυρηνική απειλή που εκτόξευσε πάλι ο Πούτιν, γράφει ότι πέρα από όλα τα άλλα ελλοχεύει το μοιραίο ανθρώπινο λάθος, οπότε «Θα υπήρχε ο κίνδυνος για Αρμαγεδδών». Όμως ο Αρμαγεδδών κλίνεται όπως όλα τα τριτόκλιτα. Και έχει γενική πτώση, έχει και αιτιατική: «Θα υπήρχε κίνδυνος για Αρμαγεδδών-α», λοιπόν.
Με καλή πίστη εκλαμβάνουμε το λάθος ως παρόραμα, ως τυπογραφικό δαίμονα, ως στιγμιαίο παραπάτημα της σκέψης, ως κακή στιγμή. Και μπορεί, πράγματι, να είναι τέτοιο. Το κακό σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι τα όποια λάθη, της όποιας αιτίας, παραμένουν στα σάιτ και επιβιώνουν για πάντα στο διαδικτυακό «αρχείο» ταξιδεύοντας στον χρόνο. Και απορείς γιατί ουδείς από τους υπεύθυνους δεν τα έχει διαβάσει, εντοπίσει και διορθώσει. Για το συγκεκριμένο έχουν περάσει πέντε ημέρες από την ανάρτηση και το λάθος παραμένει, τουλάχιστον ως την στιγμή που ανεβαίνει στο μπλοκ αυτό το κείμενο, μεσημέρι Τετάρτης.
- από το Ηarddog
