Ο βοναπαρτισμός ως έννοια στην πολιτική ορολογία σημαίνει τον αυταρχικό τρόπο διακυβέρνησης από μια εκτελεστική εξουσία που έχει προκύψει από εκλογές. Η σημερινή εκτελεστική εξουσία στη χώρας μας και ο επικεφαλής της -κυρίως αυτός- έχουν δώσει απτά δείγματα ακραίου αυταρχισμού, τα οποία το τελευταίο διάστημα λαμβάνουν τρομακτικές διαστάσεις. Αποκορύφωμα, τα όσα είπε ο κ. Μητσοτάκης στη ΔΕΘ.
Ο πρωθυπουργός αποκάλεσε, από το βήμα της ΔΕΘ, τον εαυτό του κυβερνήτη της χώρας. Αναφερόμενος στις επικείμενες εκλογές σημείωσε ότι «δεν θα εκλέξουμε μόνο κυβέρνηση, αλλά και κυβερνήτη του τόπου». Τέτοια έννοια και τέτοια διαδικασία εκλογής δεν προβλέπονται στο ελληνικό Σύνταγμα και τους νόμους.
Πρωθυπουργός προβλέπεται. Τον οποίο επιλέγει -και αλλάζει όποτε θέλει- η εκάστοτε κοινοβουλευτική πλειοψηφία (μονοκομματική ή πολυκομματική) που σχηματίζει κυβέρνηση. Κυβερνήτες στην Ελλάδα αυτοαποκαλούνταν μόνον οι δικτάτορες.
Ο κ. Μητσοτάκης επικαλέστηκε κινδύνους αποσταθεροποίησης της χώρας από το εξωτερικό. Αλλά δεν έμεινε εκεί. Χαρακτήρισε την αντιπολίτευση, που ζητά άμεσα εκλογές, δύναμη αποσταθεροποίησης. Πρόκειται για άμεση αντίθεση με το Σύνταγμα της χώρας και τη μορφή του πολιτεύματος. Στην Ελλάδα, σύμφωνα με το Σύνταγμα, έχουμε προεδρευομένη κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Αυτή η δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει -ούτε πραγματώνεται με άλλο τρόπο- παρά μόνο με την ύπαρξη κομμάτων, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Στην Ελλάδα έχουμε λαϊκή κυριαρχία. Κι αυτή η λαϊκή κυριαρχία δεν μπορεί να υπάρξει και να εκφραστεί πάρα μόνο με εκλογές.
Οι εκλογές -είτε πρόωρα είτε στη λήξη της θητείας μιας κυβέρνησης- είναι διαδικασία ενδυνάμωσης και σταθεροποίησης της χώρας ως έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας και της αντιστοιχίας ανάμεσα στην κυβερνητική πολιτική και τη θέληση του λαού.
Ο πρωθυπουργός ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να υπάρξει καμία άρση του απορρήτου για το σκάνδαλο των υποκλοπών, διαφωνώντας ανοιχτά με τον πρώην πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή και με όσους υποστήριξαν ότι «η επίκληση του απορρήτου σε τέτοιες περιπτώσεις υποτάσσεται στην ανάγκη κάθαρσης του δημόσιου βίου». Ετσι έβαλε την ταφόπλακα σε κάθε προσπάθεια διερεύνησης του σκανδάλου των υποκλοπών, τουλάχιστον, από τη Βουλή.
Δικαιολόγησε, δε, τις παρακολουθήσεις πολιτικών προσώπων χαρακτηρίζοντας ύποπτους προδοσίας -και μάλιστα προληπτικά- όσους είχαν ή έχουν θέσεις ευθύνης. Κατά συνέπεια από τις παρακολουθήσεις δεν γλίτωσαν ούτε οι δικοί του.
Συμπέρασμα: Τρόμος...
ΕΦ.ΣΥΝ. /Aποψη