«Έφυγε» σε ηλικία 91 ετών ο σκηνοθέτης Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, ο άνθρωπος που συνέδεσε το όνομά του με τη νουβέλ βαγκ, ίσως το πιο σημαντικό κίνημα στην ιστορία του κινηματογράφου, καθώς υπήρξε ένας από τους πρωτοπόρους της.
O γαλλοελβετός σκηνοθέτης κατέφυγε στην υποβοηθούμενη ευθανασία πρακτική η οποία είναι νόμιμη και εποπτευόμενη στην Ελβετία. Την αποκάλυψη έκανε η γαλλική εφημερίδα Liberation την οποία επιβεβαίωσε ο δικηγόρος της οικογένειάς του μιλώντας στο Γαλλικό Πρακτορείο.
Ο σκηνοθέτης έφερε επανάσταση στον κινηματογράφο στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και του 60.
Ιδιαίτερα γνωστός για το εικονοκλαστικό, φαινομενικά αυτοσχέδιο ύφος γυρισμάτων του, καθώς και τον άκαμπτο ριζοσπαστισμό, ο Γκοντάρ άφησε το στίγμα του με μια σειρά πολιτικοποιημένων ταινιών τη δεκαετία του 1960, πριν την «αναγέννηση» της καριέρας του, τα τελευταία χρόνια, με ταινίες όπως το Film Socialisme (με γυρίσματα στην Ελλάδα) και Αποχαιρετισμός στη γλώσσα (Goodbye to Language), πειραματιζόμενος με την ψηφιακή τεχνολογία.
Ο σκηνοθέτης έφερε επανάσταση στον κινηματογράφο στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και του 60.
Ιδιαίτερα γνωστός για το εικονοκλαστικό, φαινομενικά αυτοσχέδιο ύφος γυρισμάτων του, καθώς και τον άκαμπτο ριζοσπαστισμό, ο Γκοντάρ άφησε το στίγμα του με μια σειρά πολιτικοποιημένων ταινιών τη δεκαετία του 1960, πριν την «αναγέννηση» της καριέρας του, τα τελευταία χρόνια, με ταινίες όπως το Film Socialisme (με γυρίσματα στην Ελλάδα) και Αποχαιρετισμός στη γλώσσα (Goodbye to Language), πειραματιζόμενος με την ψηφιακή τεχνολογία.
Μεταξύ άλλων, ο Γκοντάρ είχε σκηνοθετήσει τις ταινίες: «Η κυρία θέλει έρωτα» (1961), «Ζούσε τη ζωή της» (1962), «Αλφαβίλ» (1965), «Ο τρελός Πιερό» (1965), «Συνέβη στην Αμερική» (1966), «Η Κινέζα» (1967), «Όλα πάνε καλά» (1972), «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω» (1980), «Histoire(s) du Cinema» (1989), «Χαίρε Σεράγεβο) (1993), «Η ελεγεία ενός έρωτα» (2001), «Film Socialisme» (2010), «Το βιβλίο της εικόνας» (2018).