Είναι γνωστό ότι στους χώρους εργασίας του Τύπου, ενίοτε, αναπτύσσονται έντονες και βίαιες συμπεριφορές από προϊσταμένους σε υφισταμένους, που όμως ανάλογα με την ψυχοσύνθεση των ατόμων, αλλά και της ανάγκης βιοπορισμού των συναδέλφων, τις περισσότερες φορές δεν φθάνουν για να εξεταστούν ως πειθαρχικά ελεγκτέες συμπεριφορές από το αρμόδιο Όργανο της ΕΣΗΕΑ.
Αναπτύσσεται έτσι μια κακοποιητική, αντισυναδελφική και εχθρική συμπεριφορά, που ο εργαζόμενος υφίσταται στο εργασιακό του περιβάλλον, γνωστή ως «ηθική παρενόχληση» (mobbing). Εκδηλώνεται μέσω σωματικής βίας, αλλά κυρίως μέσω ψυχολογικής βίας, προκαλώντας την ηθική μείωση του θύματος-δημοσιογράφου. Αυτή η συστηματική μη κοινωνικά και επαγγελματικά αποδεκτή συμπεριφορά, επιφέρει την εγκαθίδρυση ενός μόνιμου εχθρικού περιβάλλοντος εργασίας και προσβάλει διάφορες εκφάνσεις του δικαιώματος της προσωπικότητας του εργαζομένου και ιδίως την ψυχική και σωματική του υγεία.
Εν προκειμένου, η δημοσιογρράφος Σ. Α. εγκαλεί τον συνάδελφο της Β. Β., με τον οποίο εργάζεται στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για αντισυναδελφική, μεροληπτική και επιθετική συμπεριφορά με σκοπό την προσβολή της προσωπικότητάς της ως ατόμου και ως επαγγελματία, απαξιώνοντάς την ενώπιων των υπόλοιπων συναδέλφων της. Ο συν. Β. Β., ως προϊστάμενός της, εκ της θέσεώς του, έχει την αντικειμενική ευθύνη οργάνωσης της ροής εργασιών του τμήματός του, αλλά και διασφάλισης ενός ικανοποιητικού εργασιακού περιβάλλοντος με την επίλυση προβλημάτων των υφισταμένων του.
Το ΔΠΣ, έκρινε ότι ο εφεσιβαλλόμενος συν. Β. Β., συμπεριφέρθηκε εν γένει αντισυναδελφικά στη συν. Σ. Α., παραβιάζοντας κατά μεγάλο διάστημα τους κανόνες περί συναδελφικής αλληλεγγύης, κατά παράβαση του άρθρου 7, παρ 1, εδ. α’ και θ’ του Καταστατικού της ΕΣΗΕΑ, σε συνδυασμό με το άρθρο 6, παρ α’ του Κώδικα Αρχών Δεοντολογίας.
Όπως έγινε παραδεκτό, η διάρρηξη των σχέσεών τους, ξεκίνησε το 2015, όταν με εντολή του τότε προέδρου ΑΠΕ-ΜΠΕ, καθιερώθηκε ως «εργασιακό έθιμο», οι μητέρες με ανήλικα τέκνα να εργάζονται μόνο πρωινή βάρδια, προς εξυπηρέτηση των υποχρεώσεών τους. Στον κανόνα αυτό, συμπεριλήφθηκε και η συν. Σ. Α. Από τις ίδιες καταθέσεις, προκύπτει ότι ο συν. Β. Β., ως προϊστάμενος του τμήματος, πίεζε να αλλάξει η απόφαση της διοίκησης, ώστε να μην υπάρχει σχετική μέριμνα για τις μητέρες ανηλίκων εργαζόμενες του Πρακτορείου, εκτιμώντας ότι αυτό θα είχε αρνητική επίδραση στη λειτουργία και στις βάρδιες του τμήματός του.
Ειδικότερα, χρησιμοποιώντας την ιδιότητά του, ως τμηματάρχης, αλλά και την δεσπόζουσα θέση του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, αφού εργάζεται στη συγκεκριμένη θέση επί πολλά χρόνια, επέδειξε ανάρμοστο και αυταρχικό τρόπο προς την εγκαλούσα συν. Σ. Α., εφαρμόζοντας ένα ιδιότυπο «mobbing» (ηθική παρενόχληση), επικαλούμενος μη πραγματικές αιτίες, όπως προέκυψαν κατά τη διαδικασία του πειθαρχικού ελέγχου.
Επικαλούμενος το γεγονός ότι στο Τμήμα του δεν υπήρχε επαρκές προσωπικό, υποδαύλισε τις σχέσεις μεταξύ των υφισταμένων του και άφησε να καλλιεργηθεί η εντύπωση ότι η εγκαλούσα συν. Σ. Α., λάμβανε παρανόμως άδειες, αλλά και ότι δεν ισχύει το «εθιμικό δίκαιο» για πρωϊνό ωράριο στις μητέρες ανηλίκων.
Καλλιεργήθηκε μάλιστα η «πεποίθηση» ότι η εγκαλούσα συν. Σ. Α., τεχνηέντως αρνιόταν να εργαστεί, με αποτέλεσμα το βάρος της εργασίας της να πέφτει στους συναδέλφους της, συνεπώς η φορτική στάση του προς την εγκαλούσα ήταν για το καλό και την προστασία της υπόλοιπης δημοσιογραφικής ομάδας του.
Αδιαφόρησε ακόμη κι όταν πληροφορήθηκε ότι η εγκαλούσα κατέφυγε στον ΕΔΟΕΑΠ, αναζητώντας ιατρική βοήθεια για να ξεπεράσει το εργασιακό στρες, που της προκαλούσε η ένταση και η προστριβή στο εργασιακό της χώρο.
Το ΔΠΣ, διαπίστωσε, επίσης, ότι ακόμη και μετά την έκδοση της πρωτόδικης απόφασης για την υπόθεση, -όπως καταθέτει η ίδια- την απειλούσε με αποτέλεσμα η εγκαλούσα συν. Σ. Α., να προσφύγει για δεύτερη φορά στο ΠΠΣ, εγκαλώντας τον και πάλι.
Το ΔΠΣ, έκρινε ότι η έλλειψη προσωπικού δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για να ασκούνται ψυχολογικές πιέσεις στους υφιστάμενους εργαζόμενους και επίσης, ως γνωστόν, η καθιέρωση από τη διοίκηση ενός εργασιακού εθίμου, παρά τις εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις, δύναται να έχει την ισχύ νόμου.
Το ΔΠΣ, για την εξακρίβωση της αλήθειας, κάλεσε και τον νυν πρόεδρο του ΑΠΕ-ΜΠΕ για διευκρινίσεις, ο οποίος με επιστολή του επιβεβαίωσε την ένταση και τη διένεξη των δύο πλευρών, προσθέτοντας ότι έχει δρομολογηθεί η μετακίνηση της εκκαλούσας σε άλλο τμήμα, αλλά χωρίς να κάνει την παραμικρή αναφορά στον εφεσιβάλλοντα.
Το ΔΠΣ έκρινε, επίσης, ότι πρώην και νυν πρόεδροι του ΑΠΕ-ΜΠΕ δεν επιθυμούσαν να αναλάβουν τις ευθύνες τους, για να εξομαλύνουν την κατάσταση, με αποτέλεσμα η ευθύνη να περιέλθει αποκλειστικά στον εφεσιβάλλοντα τμηματάρχη συν. Β. Β., με αυτές τις δυσάρεστες επιπτώσεις.
Το ΔΠΣ, στην κρίση του, έλαβε υπόψη ότι ο εφεσιβαλλόμενος συν. Β. Β., δεν έχει απασχολήσει άλλοτε το Πειθαρχικό Όργανο της ΕΣΗΕΑ.
Κατόπιν αυτών, το ΔΠΣ ομόφωνα έκρινε ότι ο εφεσιβάλλων συν. Β. Β. είναι πειθαρχικά ελεγκτέος, για παράβαση του άρθρου 7, παρ. 1, εδ. α’ και θ’ του Καταστατικού και άρθρου 6, παρ. α’ του Κώδικα Αρχών Δεοντολογίας.
Ως προς την ποινή, με ψήφους 3 έναντι 2, επιβλήθηκε η προσωρινή διαγραφή 1 μηνός από τα μητρώα της ΕΣΗΕΑ. Από τη μειοψηφία, ένα μέλος πρότεινε τη διατήρηση της πρωτόδικης ποινής, δηλαδή της προσωρινής διαγραφής 6 μηνών και το άλλο μέλος, πρότεινε την επίπληξη με ανάρτηση της απόφασης στους χώρους εργασίας.
- από την απόφαση υπ’αριθμ. 4/2022 του Δευτεροβάθμιου Πειθαρχικού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ
