Κοριοί, Ταμείο Ανάπτυξης και New York Times, όλα μπερδεύονται γλυκά…
Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Παιδί του σινεμά είμαι, πώς γίνεται να μη μ’ αρέσουν τα σενάρια; Δεν μπορώ να μην ψοφάω για παραμύθι, για μυστήριο, για αινίγματα, όλα αυτά τα στοιχεία ρε παιδί μου που συνθέτουν μια καλή περιπέτεια.
Όπως αυτή που ζούμε, για παράδειγμα, από τότε που έσκασε μύτη το σκάνδαλο των υποκλοπών, πρώτα με Θανάση Κουκάκη, ύστερα με Νίκο Ανδρουλάκη και γύρευε πόσους ακόμη θα συναντήσουμε στη συνέχεια.
Παιδί του σινεμά είμαι, πώς γίνεται να μη μ’ αρέσουν τα σενάρια; Δεν μπορώ να μην ψοφάω για παραμύθι, για μυστήριο, για αινίγματα, όλα αυτά τα στοιχεία ρε παιδί μου που συνθέτουν μια καλή περιπέτεια.
Όπως αυτή που ζούμε, για παράδειγμα, από τότε που έσκασε μύτη το σκάνδαλο των υποκλοπών, πρώτα με Θανάση Κουκάκη, ύστερα με Νίκο Ανδρουλάκη και γύρευε πόσους ακόμη θα συναντήσουμε στη συνέχεια.
Υπενθυμίζω ότι η «Καθημερινή» έγραψε για επτά-οκτώ όχι και τόσο ασήμαντα πρόσωπα που τους ρούφαγε ίνφο ο κοριός κι αν υπολογίσει κανείς ότι έκαστος εξ αυτών των επτά-οκτώ μίλαγε στο κινητό με καμιά πενηνταριά άτομα (βρετανική μελέτη το μέτρησε), μιλάμε πλέον για κανονική θύελλα, τύφλα να ‘χουν ο Σαμ Πέκινπα και η Άγρια Συμμορία!
Αλλά αυτά θα τα συζητήσουν οι αρχηγοί και οι βουλευτές στο κοινοβούλιο, ποπ κορν στοκάρετε παρακαλώ και κάνα μπουκάλι Τσόνυ. Καλή Τετάρτη αρχίζει το πάρτυ (κάνει και ρίμα!), όρεξη να ‘χετε να το γλεντάτε, ιδίως τώρα που το ΠΑΣΟΚ, ΚΙΝΑΛ πως διάολο το λένε δεν θα κάνει την πάπια και δεν θα ψηφίζει τροπολογίες σαν την 826/145 που έκαναν ποτηρόπανο το έργο της ΑΔΑΕ. Κρίμα που ο Ανδρουλάκης δεν θα μπορεί ν’ ανεβεί στο βήμα, εκτός κι αν ο πρόεδρος Τασούλας δώσει καμιά ειδική άδεια λόγω της κρισιμότητας της υποθέσεως. Δεν το βλέπω, αλλά καμιά φορά γίνονται και θαύματα…
Εκείνο που βλέπω, πάντως, με ορθάνοιχτα τα ματάκια μου, είναι ένα σενάριο παρφέ που κυκλοφορεί εδώ και κάποιες μέρες από κύκλους γαλάζιους και αναφέρει πάνω κάτω ότι ναι, μάλιστα, εντάξει υπάρχει σκάνδαλο υποκλοπών, το αναγνωρίζουμε και το δεχόμαστε, πλην όμως δεν θα είχε λάβει τόσο κολοσσιαίες διαστάσεις αν δεν το τσιτώνανε εκείνοι ακριβώς οι πλουτοκράτες που είτε δεν παίρνουν το μερίδιο που θέλουν από το Ταμείο Ανάπτυξης, είτε βλέπουν κι άλλους καρχαρίες να μπαίνουν στο κόλπο και ανέβασαν θερμοκρασίες. Οπότε γιγαντώνεται άνευ λόγου η φάση, όχι γιατί πραγματικά η ΕΥΠ είχε στήσει αυτί στη μισή Ελλάδα, αλλά διότι κάποιοι ματσωμένοι πιέζουν για επιπλέον φράγκα την κυβέρνηση.
Και δεν σταματάει εκεί το στόρι. Κάπου στη διαδρομή ανεβαίνουν στο λεωφορείο και οι προαιώνιοι εχθροί μας οι Γερμανοί, που μέσω της Κομισιόν πρεσάρουν κι αυτοί μέχρις αίματος την κυβέρνηση, μπας και χάσει τη μπάλα, μπας και κουτρουβαλιαστεί, μπας και φάει σουπα, οπότε θα αντικατασταθεί από ένα ευρύ σχήμα συναινετικό, με επικεφαλής ένα εθνικό κεφάλαιο σαν τον Παπαδήμο (βλέπε Μπένυ, Στουρνάρας, Σχοινάς κλπ. κλπ.) και θα πάνε τα μπακίρια εκεί που πρέπει και όχι στις τσέπες του κάθε κατσαπλιά!
Ωραίο ακούγεται, δεν λέω, με φιόγκους και κουδούνια και παπαζωτό να γλείφεις τα δάχτυλά σου. Έλα όμως που την ίδια ώρα, αντάμα με τους Γερμαναράδες μας βαράνε και τα φιλαράκια μας οι Αμερικάνοι. Βλέπε το χθεσινό άρθρο γνώμης του Αλεξάντερ Κλαπ στους Νew York Times, που δεν είναι μόνο η νούμερο ένα εφημερίδα της υφηλίου είναι και η νόμιμη ιδιοκτήτρια του Στέητ Ντηπάρτμεντ. Απ’ τον τίτλο και μόνο είναι καρατιά η φάση, σε βαράει στον καρύτζαφλο:
«Η σήψη στην καρδιά της Ελλάδας είναι πλέον ξεκάθαρη για όλους».
Και συνεχίζει παρακάτω, με φράσεις φωτιά όπως η παρακάτω:
«Η διαφθορά και οι συγκρούσεις συμφερόντων που δεσμεύτηκε να πατάξει ο κ. Μητσοτάκης, όχι μόνο εξακολουθούν να υπάρχουν, αλλά, από πολλές απόψεις, φαίνεται πως έχουν ενταθεί. Το ελληνικό κράτος όχι μόνο δεν έχει αναδιαμορφωθεί, αλλά έχει λάβει μόνο έναν επιφανειακό καλλωπισμό, ένα διοικητικό στόλισμα βιτρίνας».
Και βάλε και πάρε και δώσε, όρεξη να ‘χει να διαβάζει κανείς.
Και ρωτάω εγώ τώρα, με το φτωχό μου το μυαλό:
Καλά οι Γερμανοί μας κοπανάνε για τα λεφτά, οι Αμερικάνοι γιατί μας κοπανάνε; Για το μπερντέ κι αυτοί, για το κασέρι ή μήπως ψάχνονται για ζητήματα πιο προχώ, όπως η συνεκμετάλλευση ας πούμε; Τι να σας πω, δεν γνωρίζω, αυτά είναι ανώτερα μαθηματικά ακόμη και για κάποιον που είχε πάρει εννιά στον Απειροστικό Λογισμό. Αρκούμαι λοιπόν να καταθέσω τον προβληματισμό μου και παίρνω τηλέφωνο τον κορυφαίο Παναγιώτη Τιμογιαννάκη να μου εξηγήσει πως θα ‘φερναν βόλτα στο Χόλυγουντ τη σεναριογραφία των ημερών!
Εκείνο που βλέπω, πάντως, με ορθάνοιχτα τα ματάκια μου, είναι ένα σενάριο παρφέ που κυκλοφορεί εδώ και κάποιες μέρες από κύκλους γαλάζιους και αναφέρει πάνω κάτω ότι ναι, μάλιστα, εντάξει υπάρχει σκάνδαλο υποκλοπών, το αναγνωρίζουμε και το δεχόμαστε, πλην όμως δεν θα είχε λάβει τόσο κολοσσιαίες διαστάσεις αν δεν το τσιτώνανε εκείνοι ακριβώς οι πλουτοκράτες που είτε δεν παίρνουν το μερίδιο που θέλουν από το Ταμείο Ανάπτυξης, είτε βλέπουν κι άλλους καρχαρίες να μπαίνουν στο κόλπο και ανέβασαν θερμοκρασίες. Οπότε γιγαντώνεται άνευ λόγου η φάση, όχι γιατί πραγματικά η ΕΥΠ είχε στήσει αυτί στη μισή Ελλάδα, αλλά διότι κάποιοι ματσωμένοι πιέζουν για επιπλέον φράγκα την κυβέρνηση.
Και δεν σταματάει εκεί το στόρι. Κάπου στη διαδρομή ανεβαίνουν στο λεωφορείο και οι προαιώνιοι εχθροί μας οι Γερμανοί, που μέσω της Κομισιόν πρεσάρουν κι αυτοί μέχρις αίματος την κυβέρνηση, μπας και χάσει τη μπάλα, μπας και κουτρουβαλιαστεί, μπας και φάει σουπα, οπότε θα αντικατασταθεί από ένα ευρύ σχήμα συναινετικό, με επικεφαλής ένα εθνικό κεφάλαιο σαν τον Παπαδήμο (βλέπε Μπένυ, Στουρνάρας, Σχοινάς κλπ. κλπ.) και θα πάνε τα μπακίρια εκεί που πρέπει και όχι στις τσέπες του κάθε κατσαπλιά!
Ωραίο ακούγεται, δεν λέω, με φιόγκους και κουδούνια και παπαζωτό να γλείφεις τα δάχτυλά σου. Έλα όμως που την ίδια ώρα, αντάμα με τους Γερμαναράδες μας βαράνε και τα φιλαράκια μας οι Αμερικάνοι. Βλέπε το χθεσινό άρθρο γνώμης του Αλεξάντερ Κλαπ στους Νew York Times, που δεν είναι μόνο η νούμερο ένα εφημερίδα της υφηλίου είναι και η νόμιμη ιδιοκτήτρια του Στέητ Ντηπάρτμεντ. Απ’ τον τίτλο και μόνο είναι καρατιά η φάση, σε βαράει στον καρύτζαφλο:
«Η σήψη στην καρδιά της Ελλάδας είναι πλέον ξεκάθαρη για όλους».
Και συνεχίζει παρακάτω, με φράσεις φωτιά όπως η παρακάτω:
«Η διαφθορά και οι συγκρούσεις συμφερόντων που δεσμεύτηκε να πατάξει ο κ. Μητσοτάκης, όχι μόνο εξακολουθούν να υπάρχουν, αλλά, από πολλές απόψεις, φαίνεται πως έχουν ενταθεί. Το ελληνικό κράτος όχι μόνο δεν έχει αναδιαμορφωθεί, αλλά έχει λάβει μόνο έναν επιφανειακό καλλωπισμό, ένα διοικητικό στόλισμα βιτρίνας».
Και βάλε και πάρε και δώσε, όρεξη να ‘χει να διαβάζει κανείς.
Και ρωτάω εγώ τώρα, με το φτωχό μου το μυαλό:
Καλά οι Γερμανοί μας κοπανάνε για τα λεφτά, οι Αμερικάνοι γιατί μας κοπανάνε; Για το μπερντέ κι αυτοί, για το κασέρι ή μήπως ψάχνονται για ζητήματα πιο προχώ, όπως η συνεκμετάλλευση ας πούμε; Τι να σας πω, δεν γνωρίζω, αυτά είναι ανώτερα μαθηματικά ακόμη και για κάποιον που είχε πάρει εννιά στον Απειροστικό Λογισμό. Αρκούμαι λοιπόν να καταθέσω τον προβληματισμό μου και παίρνω τηλέφωνο τον κορυφαίο Παναγιώτη Τιμογιαννάκη να μου εξηγήσει πως θα ‘φερναν βόλτα στο Χόλυγουντ τη σεναριογραφία των ημερών!
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το Newpost (23.8.2022)
