Όταν ακόμη και τα γκάλοπ παίρνουν σβάρνα την κυβέρνηση…
του Χρήστου Ξανθάκη
Αφού δεν μας το έχει ακόμη απαγορεύσει η ΕΣΗΕΑ (τίποτα δεν έχει απαγορεύσει η ΕΣΗΕΑ, αλλά τέλος πάντων…), λέω να το ρίξω κι εγώ στο κόπυ πάστε από τη Βικιπαίδεια. Ρε τα ματζόρια:«Το Στρίψιμο της Βίδας είναι μια ιστορία φαντασμάτων με αμφιλεγόμενο χαρακτήρα και ιδιαίτερη δυναμικότητα στην αφήγηση, που έχει να κάνει με τη γκουβερνάντα δυο ανήλικων ορφανών που αρχίζει να έχει οράματα για τα οποία δεν είναι σίγουρο αν είναι αληθινά ή προϊόντα της φαντασίας της».
Για το βιβλίο του Χένρυ Τζέημς ο λόγος και έχει ένα ενδιαφέρον ότι στην αμερικάνικη αργκό «σπουκς», φαντάσματα δηλαδή, βαφτίζουν τους κατασκόπους. Αυτούς τους ιδιαίτερους τύπους, που μεταξύ των άλλων καταγράφουν συνομιλίες, μια φορά κι έναν καιρό με το μπομπινόφωνο (βλέπε Κωνσταντίνος Καραμανλής και βρετανική πρεσβεία) και πλέον μέσα από εξελιγμένα ψηφιακά γκάτζετς με ονόματα παρμένα από την ελληνική μυθολογία. Έχοντας οδηγήσει τη χώρα όλη σε εκείνη την κατάσταση της γκουβερνάντας, να μην ξέρει αν της τσουρνεύουν δεδομένα απ’ το κινητό ή αν η φαντασία της τα φταίει. Ας υπήρχε έστω μια απάντηση στο «γιατί» παρακολουθούσε η ΕΥΠ το τηλέφωνο του Ανδρουλάκη…
Αλλά δεν ταιριάζει μόνο το στόρι του βιβλίου στα τεκταινόμενα των ημερών, ταιριάζει και ο τίτλος του. Καθότι στρίβει η βίδα αργά αργά και εξόχως βασανιστικά και για την κυβέρνηση, που βλέπει τους ψηφοφόρους να αγχώνονται, να ενίστανται και ενίοτε να της γυρίζουν την πλάτη. Κατεγράφη αυτό και στη δημοσκόπηση που δημοσίευσαν τα «Νέα» το Σάββατο, όπου η πάλαι ποτέ διψήφια διαφορά ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και στον ΣΥΡΙΖΑ ψαλιδίστηκε κον γκούστο και έπεσε πολύ, σχεδόν ανησυχητικά για το κυβερνόν κόμμα. Είναι που στο σκάνδαλο των υποκλοπών δεν λειτούργησε ο μηχανισμός της σύγχυσης, όπως στο σκάνδαλο Novartis, αλλά είναι και αυτή η αδιανόητη αγωνία για τον δύσκολο χειμώνα που θα ξεφτιλίσει το μπάτζετ της ελληνικής οικογένεια. Στο Νευροκόπι, ξέρετε, θα χρειαστούν θέρμανση σε κάνα δεκαπενθήμερο…
Θα ήθελα όμως να μείνω στο γκάλοπ της GPO για τα «Νέα» και ιδίως στην ερώτηση «ποιο θεωρείτε ότι είναι αυτή τη στιγμή το σημαντικότερο ζήτημα στη χώρα». Εκεί, λοιπόν, βλέπουμε ποσοστό 36,7 % να απαντάει ότι «σημαντικότερο» είναι η ενεργειακή κρίση και οι αυξήσεις στο τιμολόγιο ρεύματος και αμέσως μετά με 36,3 % έρχονται η ακρίβεια και ο πληθωρισμός. Η υπόθεση των υποκλοπών είναι πολύ πίσω στο 9,7 %, αλλά ακόμη πιο κάτω είναι οι δύο βασικοί άξονες της κυβερνητικής ρητορικής:
Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις με 6,2 % και το μεταναστευτικό με 4,9 %. Την ώρα που από τα πρωθυπουργικά χείλη στη Βουλή, εκατό φορές ακούσαμε για την Τουρκία και το έπος του Έβρου και την προστασία της πατρίδος από τους ορατούς και αόρατους εχθρούς της. Για να παραμείνω στους Αμερικανούς συγγραφείς, θα έλεγα ότι εδώ καταγράφεται ένας «Αποχαιρετισμός στα όπλα». Και πώς να μην καταγραφεί δηλαδή, όταν το ταμείον είναι μείον; Με τους πλειστηριασμούς ν’ αρχίζουν οσονούπω και ομαδικά…
Ως εκ τούτου δημοσκοπική διολίσθηση. Μια κατρακύλα που δεν μπορεί να ανακοπεί με χάντρες και καθρεφτάκια τύπου fuel pass και αστείες δηλώσεις του τύπου ότι δεν έχει αυξηθεί τίποτα πάρεξ της κιλοβατώρας. Διότι ο άλλος, άμα του πεις ότι η συμφωνία των Πρεσπών ήτανε νούλα, μπορεί να κάτσει και να το συζητήσει. Περί διαγραμμάτου είναι άλλωστε η κουβέντα, μιας και οι γείτονες κυριολεκτικά δεν έχουν να φάνε. Αν όμως προσπαθήσεις να παραμυθιάσεις τον Έλληνα και την Ελληνίδα ότι είναι τίγκα το τεπόζιτο και το πορτοφόλι, αν προσπαθήσεις με δυο λόγια να τους βγάλεις χαζούς και βούρλα, δεν θα κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια. Από μούντζα θα ξεκινήσουν, σε γαμωσταυρίδι θα συνεχίσουν και στην κάλπη θα καταλήξουν. Με αποτελέσματα που ίσως εκπλήξουν, ουκ ολίγους γκαλοπιτζήδες!
Υ.Γ.: Προς γνώση και συμμόρφωση, καταθέτω τα αθάνατα λόγια του Ηρακλή Πουαρώ, από τη νουβέλα «Το μυαλό της αλεπούς»:
«Δεν χρειάζεται παρά ένα φυσηματάκι για ν’ αλλάξει φρόνημα ο λαός, σχετικά μ’ έναν πολιτικό που βρίσκεται στο προσκήνιο»…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το Newpost
