Το ελληνικό ποδόσφαιρο ασχολείται με τα της στάνης του και τις περισσότερες φορές που ξεμυτίζει στα ευρωπαϊκά λιβάδια το τρώνε οι λύκοι, ακόμα και τα λυκόπουλα τύπου Μακαμπί Χάιφας, Μακαμπί Τελ Αβίβ, Λέφσκι Σοφίας και λοιπά λιμά από το ποδοσφαιρικό ευρωπαϊκό χάρτη των ασήμαντων. Οι «μεγάλοι» του ελληνικού ποδοσφαίρου –κυρίως αυτοί, αλλά όχι μόνο– ενδιαφέρονται για την πρωτοκαθεδρία στη στάνη, που όχι λίγες φορές στο παρελθόν έχει καταλερωθεί και μυρίζει. Νοιάζονται για το πώς θα επηρεάσουν τις εκλογές στην ΕΠΟ, πώς θα διεισδύσουν στις ανά την Ελλάδα ΕΠΣ, πώς θα στηρίξουν και πώς θα προωθήσουν υπουργούς, υφυπουργούς, προέδρους επιτροπών, αρχιδιαιτητές, διαιτητές, αθλητικές δικαστικές αρχές ή πώς θα κάνουν δικά τους Μέσα Ενημέρωσης προσεταιριζόμενοι δημοσιογράφους –λίγους μεν, αλλά αρκετούς για να μεγαλώσουν τη φωνή τους στην επικράτεια της στάνης.
Κάτι, βέβαια, που ουδεμία σημασία έχει όταν βγαίνουν οι ομάδες-πρόβατα στο λιβάδι τής Ευρώπης. Και τις λιανίζουν, όπως ακριβώς το βράδυ της Πέμπτης. Και όπως στον φετινό (έναν ακόμα) μαρτυρικό Ιούλιο για το ποδόσφαιρο της στάνης και των τσοπάνων της.
Η οποία στάνη αυτό το γάλα βγάζει και αυτό πίνουν χιλιάδες φανατιζόμενοι με τους εθνικούς μικροτίτλους.
- από το Harddog-sport
