Δεν κρύβεται πλέον η προπαγανδιστική άμυνα του συστήματος Μητσοτάκη μέσα από τη σύνδεση του σκανδάλου των υποκλοπών με ένα σχέδιο αποσταθεροποίησης το οποίο προωθούν σκοτεινά κέντρα και συμφέροντα. Αυτό γράφει ο Θοδωρής Καραγιαννίδης στο TVXS και σχολιάζει:
"Ο δημοσιογράφος Γιάννης Πρετεντέρης είναι ο πρώτος που έδωσε θεωρητική βάση σε έναν συλλογισμό τον οποίο έχει δημόσια διατυπώσει ο Αδ. Γεωργιάδης διαβλέποντας ρωσικό δάκτυλο πίσω από τις αποκαλύψεις για τις παρακολουθήσεις.
Το συνέχισαν στο Liberal οι Θ. Μαυρίδης και Σ. Μουμτζής μιλώντας για εκτροπή και ο δημοσιογράφος του ΣΚΑΪ Άρης Πορτοσάλτε σε ανάρτησή του μιλά για την «αποσταθεροποίηση» που «κάποιοι» «ευλογούν»:
Για τα (πιθανολογούμενα) μελλούμενα δεν παραλείπουμε να θυμόμαστε, την προεκλογική απειλή ότι η επόμενη φορά θα είναι αλλιώς, όπως διατυμπανίζουν τα λεβεντόπουλα ΣΥΡΙΖΑ! Και να σκεφτόμαστε: Τι θα σήμαινε για την Ελλάδα η αποσταθεροποίηση, την οποία όπως φαίνεται κάποιοι ευλόγησαν ήδη..
Ο συνδεδεμένος με τη ΝΔ δημοσιογράφος Μπάμπης Παπαπαναγιώτου σε άρθρο του στον «Ελεύθερο Τύπο» μιλά επίσης για σχέδια συμφερόντων και χορηγούς που προσπαθούν να ανατρέψουν την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Ο Γιάννης Πρετεντέρης επανέρχεται χθες με το άρθρο του στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ θυμίζοντας το «Μητσοτάκης γιοκ» που είχε πει ο Ερντογάν πολύ πριν βρεθεί στην τρέχουσα κρίση η κυβέρνηση".
Το άρθρο του Γ. Πρετεντέρη:
Κατ' αρχήν, μη χάνουμε το μέτρο. Κάθε Αμερικανός, δημοσιογράφος ή μη, βραβευμένος ή περαστικός, δικαιούται να μένει στην Αθήνα και να έχει όποια γνώμη θέλει για την Ελλάδα, την κυβέρνηση, τον Πρωθυπουργό, την ελληνική κουζίνα και το επόμενο πρωτάθλημα.
Ακροαριστερός; Ακροαριστερός. Τραμπαρίφας; Τραμπαρίφας. Γούστο του.
Ακόμη πιο γούστο του μάλιστα να δημοσιεύει τη γνώμη αυτή όπου ενδιαφέρονται να τη δημοσιεύσουν. Για όποιον λόγο. Και για όποιον θέλει να τη διαβάσει.
Δεν υπερασπιζόμαστε την ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα για να την κόψουμε στους άλλους.
Πάμε παρακάτω. Διότι η παπάρα δεν πάει με τη χώρα, ούτε με την εφημερίδα. Είναι ατομικό άθλημα και πάει με τον άνθρωπο.
Για παράδειγμα, μετά τους «New York Times» μπορούσε κανείς διαβάσει στον ελληνικό Τύπο τις αναρτήσεις του Στ. Καλύβα και του Ν. Σεβαστάκη για το προβληματικό αλλά ενδεικτικό υπόβαθρο του αμερικανικού δημοσιεύματος.
Αλλά και την ανάρτηση του συνταγματολόγου Ξ. Κοντιάδη που θεωρεί ότι «η συνταγματικά ορθότερη λύση» είναι «η παραίτηση του Πρωθυπουργού» αφού έχασε την εμπιστοσύνη των «New York Times» (όλες οι αναρτήσεις στις 22/8).
Στη δημοκρατία, από όλα έχει ο μπαξές!
Πάμε όμως στα σοβαρά. Διότι αν μιλάμε απλώς για έναν αφελή Αμερικανό το θέμα προφανώς δεν είναι σοβαρό.
Το 2013 ο άνθρωπος πανηγύριζε για τον ΣΥΡΙΖΑ στο χωριό «Μπελογιάννης» (!) στην Ουγγαρία. Το 2015 χοροπηδούσε για την απελευθέρωση της Αθήνας από τον ζυγό της Δεξιάς. Και το 2020 κατέκρινε την Ελλάδα για τον Εβρο.
Τόσο του έκοβε, αυτά έγραφε.
Αλλά είναι το τρίτο επίμαχο δημοσίευμα της ίδιας εφημερίδας σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα.
Πρώτα ήταν η μούφα με το «μυστικό κέντρο» που υποτίθεται καταπίεζε πρόσφυγες στον Εβρο. Πρόσφατα ακολούθησε η υπόθεση των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων που ντύθηκε Γουοτεργκέιτ. Και τώρα η «σάπια Ελλάδα».
Αν λοιπόν είμαστε στην παρλαπίπα, κανένα πρόβλημα. Αν όμως μας την έχουν πέσει, το πράγμα είναι πιο σοβαρό.
Διότι δεν είμαι συνωμοσιολόγος αλλά ούτε και αφελής. Πότε ακριβώς «σαπίσαμε»;
Μετά τον Εβρο και την εισβολή των μεταναστών; Μετά την αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο και τους τουρκικούς τσαμπουκάδες;
Μετά το πρόγραμμα εξοπλισμών; Μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία; Μετά την υπόθεση με το ιρανικό πετρέλαιο;
Μετά τη δραστηριοποίηση κάποιων (και Ελλήνων) ευρωβουλευτών και ακτιβιστών εναντίον της φρούρησης των συνόρων;
Μετά τα καραγκιοζιλίκια για τον Τύπο και το «κράτος δικαίου»;
Δεν μπορώ να πω. Αλλά αν δεν κάνω λάθος και πριν από τον Κοντιάδη, το «Μητσοτάκης γιοκ!» το είπε πρώτος ο Ερντογάν.
