του Χρήστου Ξανθάκη
Με το που επέστρεψε η δημοκρατία στην Ελλάδα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής νομιμοποίησε τον κομμουνισμό, όλοι το ξέρουν αυτό. Και με το που βγήκε απ’ την παρανομία το «Κ», έσπευσαν άπαντες, από οργανώσεις σοβαρές έως τα τελευταία γκρουπούσκουλα, να κατοχυρώσουν την κομμουνιστική τους παρουσία και υπόσταση. Οπότε μας προέκυψαν το ορθόδοξο ΚΚΕ, το αναθεωρητικό ΚΚΕ Εσωτερικού, το ΚΚΕ (μ-λ) το Μ-Λ ΚΚΕ, ένα σκασμό κόμματα και κομματίδια έως και το ανεπανάληπτο «ΚΚΕ Μπουλκουμέ» του ακόμη πιο ανεπανάληπτου Χάρυ Κλυν. Διότι ακόμη και τα κουμμούνια της πατρίδος μας γνώριζαν αυτό που είχε υπόψη ο έσχατος μαρκετίερ από την απέναντι ακτή του Ατλαντικού:
Το μπραντ μετράει!
Τούτων λεχθέντων, μάλιστα τον κέρδισε εν τέλει τον πόλεμο το ΚΚΕ και ναι ηγεμόνευσε ωσότου τον κερδίσει και σίγουρα δεν αμφισβητήθηκε ποτέ η πρωτοκαθεδρία του στο κομμουνιστικό κίνημα εν Ελλάδι. Ήταν, όμως, αρκετή η βαζούρα (το κλάτερ που λένε και οι διαφημιστές) από την «καπηλεία» του μπραντ, ώστε να αιμορραγήσει ο Περισσός εκείνες τις κρίσιμες μοναδούλες που θα του επέτρεπαν να απογειωθεί. Δεν τον τσάκισαν οι διεκδικητές του θρόνου, αλλά τον ταλαιπώρησαν αρκετά για να είναι πύρρειες οι νίκες του. Τόσο όσο, που λένε και οι πωλητές στα καταστήματα με είδη νεωτερισμών. Και πήρε η ιστορία το δρόμος της…
Τα θυμήθηκα τα ανωτέρω τώρα με την υπόθεση του Turkaegean, που το κατοχυρώσανε οι Τούρκοι μετά βαΐων και κλάδων. Και είχε δίκιο ο Άδωνις Γεωργιάδης όταν δήλωνε ότι «δεν τίθεται θέμα εθνικής κυριαρχίας», αλλά ήταν το μοναδικό κομμάτι του στόρι στο οποίο δεν έλεγε μπουρδίτσες. Το ξέρουμε φίλε ότι είναι «εμπορικό» το ζήτημα, αλλά σε αυτή την εποχή των υβριδικών πολέμων όπου οι συγκρούσεις διεξάγονται με όλα τα μέσα και σε όλα τα πεδία, το μπραντ μετράει πολύ περισσότερο από χτες. Και το Aegean ήταν και είναι ελληνικό, όπως ένα ήταν το κόμμα, αλλά άμα αρχίσει να δουλεύει ο μηχανισμός της σύγχυσης τρέχα ύστερα εσύ να διευκρινίσεις στον μέσο Ευρωπαίο ότι άλλο είναι το δείνα και άλλο είναι το τάδε και που ακριβώς διαφέρουν και τι πρεσβεύει το καθένα…
Και βεβαίως, μιας και μιλάμε για μηχανισμό της σύγχυσης, η πρώτη γραμμή άμυνας της κυβέρνησης ήταν πως το Turkaegean κατοχυρώθηκε από ένα γραφείο της πλάκας στην Ισπανία (πώς λέμε οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα είναι ΜΚΟ;) και όχι από κανέναν σοβαρό οργανισμό. Αλλά κατέρρευσε η παραμύθα σε δευτερόλεπτα, έτρεξε ο υπουργός Άνευ Αρμοδιοτήτων να ζητήσει συγγνώμες, εξήγγειλε ΕΔΕ απειλώντας θεούς και δαίμονες, αντέδρασαν εξοργισμένοι οι υπάλληλοι του υπουργείου Εμπορίου, τουμπάρισε η ΕΔΕ σε φάση «όχι κατ´ ανάγκην για να τιμωρηθεί κάποιος, αλλά για να δούμε τι πήγε στραβά στην διαδικασία και να το διορθώσουμε», σκάσανε στο γέλιο τα μεμέτια από εδώ ως το Αφιόν Καραχισάρ. Κι ο ΣΚΑΪ, όχι καμιά φυλλάδα της ποσαδικής διεθνούς, είχε προειδοποιήσει για το Turkaegean από τον περασμένο Νοέμβριο…
Αλλά αυτά συμβαίνουν όταν η βασική σου ασχολία είναι η επικοινωνία. Οι παραγωγοί οίνου της Μακεδονίας από την άλλη, η Ένωση Οινοπαραγωγών Αμπελώνα Μακεδονίας για να είμαστε ακριβείς, σαν το σκυλί το ατάιγο αντιμετωπίζουν κάθε απόπειρα των ΒορειοΜακεδόνων γειτόνων μας να κατοχυρώσουν την ονομασία “Wines of Macedonia” σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Προσφάτως μάλιστα, όπως έγραψε προχτές η «Εστία», κατάφεραν με αίτησή τους στα δικαστήρια της Σλοβενίας να ακυρωθεί κυβερνητική απόφαση που κατοχύρωνε τον όρο «Μακεδονία» για τα κρασιά των γειτόνων. Και κάπως έτσι οι ταπεινοί κρασάδες, έδωσαν ένα ζόρικο μάθημα στους πλουμιστούς καρεκλοκένταυρους που δεν έχουν άλλη δουλειά από το να τρέχουν στα στούντιο της τιβί και να τουιτάρουν ακατάπαυστα…
- - το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το Νewpost (06.7.2022)
