Γράφει ο Κώστας Αργυρός
Εικόνα από το μέλλον ή απλώς μια ιδιαιτερότητα ενός συνδικάτου που πάντα ήταν μαζικό, απαιτητικό και αποφασισμένο; Πάνω από 134.000 ταξιδιώτες έμειναν την Τετάρτη στα κρύα του λουτρού, εξαιτίας της απεργίας των εργαζόμενων της Lufthansa, οι οποίοι θεωρούν ότι δε μπορεί μόνο η εταιρία να αποζημιώνεται για τα δεινά της πανδημίας και οι ίδιοι να μένουν στα κρύα του λουτρού σε μια εποχή που ο πληθωρισμός έχει φτάσει σε ύψη ρεκόρ πάνω από 8%. Ζητούν αυξήσεις 9,5% ή τουλάχιστον 350 ευρώ, ένα αίτημα που η διοίκηση δεν θέλει να ικανοποιήσει. Ετσι τα αεροπλάνα έμειναν καθηλωμένα, πάνω από 1.000 πτήσεις ακυρώθηκαν και κάποια χειλάκια αρκετά ανατολικότερα, στο Κρεμλίνο μάλλον θα γέλασαν στο άκουσμα των νέων.
Στα επιχειρήματά των απεργών δεν συγκαταλέγεται μόνο το γεγονός, ότι η εταιρία ήταν από εκείνες, που έλαβαν γενναίες επιδοτήσεις την περίοδο της πανδημίας, αλλά και ότι στη συνέχεια δεν φρόντισε να αναπληρώσει τα κενά θέσεις εργασίας, αλλά και συνολικά στον προγραμματισμό της προκειμένου να ανταπεξέλθει στις ανάγκες, που όλοι λίγο πολύ προέβλεπαν ότι θα είναι αυξημένες. Τέτοιες «τσιγκουνιές» έκαναν βέβαια όλες οι αεροπορικές εταιρίες, μόνο που κάποιες όπως εδώ στην Ελλάδα έχουν προνοήσει και δεν επιτρέπουν στους εργαζόμενους να ιδρύσουν καν συνδικάτο, οπότε έχουν το κεφάλι τους ήσυχο.
Στη Γερμανία βέβαια τα πράγματα είναι αλλιώς. Είπαμε ότι πρόκειται για ένα ισχυρό συνδικάτο με μεγάλη παράδοση, όπου οι απεργίες αποφασίζονται μετά από ψηφοφορία των μελών του. Ετσι σε μια περίοδο, που στα ευρωπαϊκά αεροδρόμια οι σκηνές χάους είναι σχεδόν καθημερινότητα, ήρθε να προστεθεί και αυτή η απεργία ως μια πιθανή προειδοποίηση για το τι πρόκειται να ακολουθήσει στη Γερμανία τους επόμενους μήνες.
Φυσικά οι υπάλληλοι… της Lufthansa έχουν το πλεονέκτημα να χτυπούν σε μια νευραλγική στιγμή, την ώρα που πολλοί Γερμανοί ετοιμάζονται για διακοπές που είχαν ίσως απαρνηθεί την περασμένη διετία. Αλλά το συνδικάτο ver.di που εκπροσωπεί τον τομέα των υπηρεσιών και των υπαλλήλων, είναι το δεύτερο μεγαλύτερο στη χώρα και έχει 1,9 εκατομμύρια μέλη σε σημαντικούς για τη λειτουργία της οικονομίας τομείς. Οπότε δεν αποκλείεται να υπάρξει και συνέχεια, την ώρα που η γερμανική κοινωνία έχει να αντιμετωπίσει όχι μόνο τις φουσκωμένες τιμές παντού, που ξυπνούν μνήμες άλλων εποχών, αλλά και προειδοποιήσεις για πιθανά σενάρια «τρόμου» τους χειμερινούς μήνες.
Το τελευταίο που θα ήθελε φυσικά η παραζαλισμένη από τις δραματικές εξελίξεις κυβέρνηση του Βερολίνου, που δεν προλαβαίνει να δει από που της έρχονται τα απανωτά χαστούκια, θα ήταν να ξεκινήσει στη χώρα μια περίοδος εργασιακής αντιπαράθεσης και κοινωνικής αναστάτωσης. Αλλά ακόμα και στις χώρες με παράδοση ή δικλείδες εργασιακής ειρήνης κάποια στιγμή το ποτήρι ξεχειλίζει, όπως έδειξε και παράδειγμα των αρκετών «μαζεμένων» απεργιών αρκετών κλάδων στην επίσης «νεκρή» σε αυτό τον τομέα Βρετανία, η οποία «ξαναζεί» σήμερα απεργία σιδηροδρομικών.
Για την Ελλάδα δεν ανησυχούν. Από τη μια έχουμε τα ΜΜΕ που μπορούν να πείσουν με την επιμονή και το πάθος τους, ότι όλα βαίνουν καλώς. Και από την άλλη είδαμε ότι και οι εργοδότες σε αντίστοιχους κλάδους είναι προνοητικοί και έχουν λάβει τα μέτρα τους.
- το κείμενο του Κ. Αργυρού είναι από το politicus.gr
