Κλείνοντας τη δευτερολογία του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και απευθυνόμενος προς τον αντιπρόεδρο του Σώματος και ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Παπαδημούλη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε αναφορά στην «περίφημη κωλοτούμπα» του 2015, στην οποία υποχρεώθηκε ο Αλέξης Τσίπρας μετά την απόφαση των δανειστών να αγνοήσουν τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων που εκφράστηκε στο Δημοψήφισμα του Ιουλίου.
Μάλιστα, ο κ. Μητσοτάκης αναφέρθηκε στη «famous kolotoumpa», επειδή στο σημείο αυτό της ομιλίας του μιλούσε αγγλικά. Πρόκειται βέβαια για μια οργανωμένη προπαγανδιστική εκστρατεία της Ν.Δ., που επιχειρεί, σ’ αυτή την ακήρυχτη προεκλογική περίοδο την οποία διανύουμε, να θυμίσει στους οπαδούς της σκληρής Δεξιάς τον «ερυθρό κίνδυνο».
Το σχέδιο αυτό είναι βέβαια αδύναμο, εφόσον όσοι θυμούνται το 2015 γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι προσπάθειες της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα για μια λιγότερο αντιλαϊκή συμφωνία με τους δανειστές προσέκρουσε στις πιο συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις της Ε.Ε. που είχαν τότε το πάνω χέρι.
Και ήταν οι ίδιες που ξεκαθάρισαν αμέσως μετά τη σαφή έκφραση του ελληνικού λαού στο Δημοψήφισμα ότι η παραμικρή υποχώρηση από μέρους τους θα έφερνε το πάνω κάτω στην ευρωζώνη και επομένως καλύτερα να θυσιαζόταν η συμμετοχή της Ελλάδας.
Ο Αλέξης Τσίπρας είχε πάρει τότε τη δύσκολη, αλλά απολύτως ορθή, απόφαση να δεχτεί έναν οδυνηρό συμβιβασμό, διαψεύδοντας όσους υποστήριζαν μέχρι τότε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αντιδρούσε στα Μνημόνια επειδή είχε στόχο να οδηγήσει την Ελλάδα στη… δραχμή. Ο τότε πρωθυπουργός προτίμησε να υποστεί σοβαρό ακρωτηριασμό του κόμματός του προκειμένου να μη συμβεί κάτι τέτοιο. Και το σοβαρότερο: είχε την πολιτική εντιμότητα να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές στις 20.9.2015, μόλις οκτώ μήνες από την πρώτη του νίκη. Και τις κέρδισε κι αυτές. Η λαϊκή επιδοκιμασία δίνει την καλύτερη απάντηση στις όψιμες ειρωνείες του κ. Μητσοτάκη. Αλλωστε η Ν.Δ. εκείνη την περίοδο κράτησε πολύ πιο υπεύθυνη στάση.
Ο κ. Μητσοτάκης δεν έχει λοιπόν κανένα δικαίωμα να μιλά για «kolotoumpa», όσο κι αν θεωρεί ότι προφέρει τον όρο σε καλά αγγλικά. Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι κάτι άλλο. Αυτό για το οποίο κατηγορεί τον αντίπαλό του είναι κάτι που βαραίνει τον ίδιο. Και μάλιστα η δική του «kolotoumpa» δεν οφείλεται σε πιέσεις από το εξωτερικό ή στην αναγνώριση νέων διεθνών συσχετισμών, όπως συνέβη με την περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ. Είχε ένα πολύ ταπεινό κίνητρο: να ξεπεράσει το «εμπόδιο» που αποτελούσε για την προσωπική πολιτική του ανέλιξη η Ντόρα Μπακογιάννη και ταυτόχρονα να κολακέψει τον τότε αρχηγό της Ν.Δ. Αντώνη Σαμαρά, ερχόμενος σε ανοιχτή σύγκρουση με τον πατέρα του, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.
Ο κ. Μητσοτάκης δεν έχει λοιπόν κανένα δικαίωμα να μιλά για «kolotoumpa», όσο κι αν θεωρεί ότι προφέρει τον όρο σε καλά αγγλικά. Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι κάτι άλλο. Αυτό για το οποίο κατηγορεί τον αντίπαλό του είναι κάτι που βαραίνει τον ίδιο. Και μάλιστα η δική του «kolotoumpa» δεν οφείλεται σε πιέσεις από το εξωτερικό ή στην αναγνώριση νέων διεθνών συσχετισμών, όπως συνέβη με την περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ. Είχε ένα πολύ ταπεινό κίνητρο: να ξεπεράσει το «εμπόδιο» που αποτελούσε για την προσωπική πολιτική του ανέλιξη η Ντόρα Μπακογιάννη και ταυτόχρονα να κολακέψει τον τότε αρχηγό της Ν.Δ. Αντώνη Σαμαρά, ερχόμενος σε ανοιχτή σύγκρουση με τον πατέρα του, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.
- απόσπασμα από κείμενο που υπογράφει ο Δημήτρης Ψαρράς στην Εφημερίδα των Συντακτών (ολόκληρο ΕΔΩ)
